Αφού θέλει η καρδιά σου μου λες, τι σε κάνει κι ακόμη διστάζεις;

Αυθορμητισμός. Μια λέξη, χίλιες εικόνες. Τι πιο ανέμελο, ανεξέλεγκτο, ρομαντικό και απελευθερωτικά «ανώριμο» από το να δρας και να ζεις αυθόρμητα;

Yπαίτιος για τις πιο τρελές (ναι, ναι και κάποιες φορές για τις πιο ντροπιαστικές μας) στιγμές μας. Το θέμα του αυθορμητισμού είναι ότι φανερώνεται στις εξάρσεις μας. Όταν βράζει το αίμα σου ως έφηβος και κάνεις την επανάσταση σου γυρνώντας σπίτι στην μία αντί για τις προσχεδιασμένες δώδεκα, όταν κατακλύζεσαι από έρωτα, όταν ενθουσιάζεσαι με έναν άνθρωπο ή μια ιδέα. Κι όταν πάλι είσαι εξαιρετικά θυμωμένος και δεν υπάρχει ούτε μια σπιθαμή λογικής στο κατά τα άλλα όμορφο κεφάλι σου ή όταν είσαι στα καλύτερα σου ή στα συγκλονιστικά απαίσια σου! Στα μεγάλα μας μπαμ, δρούμε παρέα με τον αυθορμητισμό. Όντας αυθόρμητος τελικά λες αυτά που έχεις μέσα σου κρυμμένα. Έχεις ξεφύγει από κάθε δίχτυ ασφάλειας και κολυμπάς ελεύθερα, ανέμελα στα ανοιχτά.

Ρίσκο: Μην συναντήσεις κάποιο μεγάλο ψάρι και έχει όρεξη για κουβέντα που τελικά η κατάληξη να σε βρει δαγκωμένο..

Οι στιγμές που αναπολείς χαμογελαστός έχοντας ζήσει στα άκρα είναι αυτές που δεν σκέφτηκες και πολύ για να τις ζήσεις. Λειτούργησες αυθορμήτως.

Ρίσκο: Να είναι στιγμές που ντρέπεσαι που τις ξέρουν οι φίλοι σου γιατί 4 χρόνια τώρα σε κοροϊδεύουν σε κάθε ευκαιρία.

Να εκφράζεις το παράπονο και την άποψη σου χωρίς να σκέφτεσαι τις συνέπειες.

Τελικά όμως λίγο πολύ, όλοι αγαπάμε τον αυθορμητισμό και τον αφήνουμε να μας κυριεύει (ευτυχώς!) που και που. Μα από μικροί μάθαμε να ζούμε μαζί του.

Θάρρος ή αλήθεια; Το πλέον κλασσικό παιδικό παιχνίδι αυθορμητισμού ό,τι κι αν επέλεγες να παίξεις. Για να κάτσεις στο ένα πόδι δέκα λεπτά λέγοντας τραγουδιστά τον εθνικό ύμνο, χοροπηδώντας σε όλο το σαλόνι ή λέγοντας το όνομα του κοριτσιού που σου αρέσει, ήθελες κότσια. Για να αφήσεις κάτι πίσω σου που αγαπάς πολύ, να εκφράσεις τον πόθο σου σε κάποιον, να πας με πυγμή στην συνέντευξη για την επόμενη δουλειά σου ή να πεις το πρώτο σ’ αγαπώ, θέλει συναίσθημα, θέλει δύναμη, θέλει δυναμική.

Ο αυθορμητισμός πρέπει να γίνει κίνημα! Οι πιο πολύχρωμες στιγμές μας, τα καλύτερα και περιπετειώδη μας κυματάκια στην καθημερινή μας θάλασσα, κρύβουν μέσα τους αυθόρμητα συναισθήματα, πράξεις που κανονικά «δεν έπρεπε» αλλά τελικά έγιναν και βγήκαμε κερδισμένοι.

Ο κόσμος πάει ένα βήμα παραπέρα όταν όλοι μας ακούμε λίγο παραπάνω την καρδιά (κι ας πονέσει μετά) και λειτουργούμε πιο αυθόρμητα. Βασισμένος στο ένστικτο και την καρδιά κανείς δε βγήκε χαμένος. Και εκεί κρύβεται όλη η μαγεία.