Στοιχηματίζω πως έχεις βρεθεί και εσύ σε συζητήσεις ερωτικού περιεχομένου που το ενδιαφέρον επικεντρώνεται σε ερωτήσεις του τύπου που πήγε ρε παιδιά; Πως ήρθε, πόσο γρήγορα εμφανίστηκε; Πόσο σύντομα έφυγε προτού τον αποχαιρετήσουμε; 

Για κάποιους είναι αυτός ο «φτερωτός θεός» με τα πύρινα βέλη που «τρυπάει» στις καρδιές μας και μας βγάζει λιγάκι από την ρουτίνα ή και για πολύ! Για τους πιο τολμηρούς είναι η αποφυγή κάθε μορφής απωθημένου, οι συγκεκριμένοι είναι οι καλύτεροι κολυμβητές γιατί αν τους ρωτήσεις θα σου πουν πως σε καθετί έντονο «βουτάνε» με πάθος. Για τους πιο στοχαστικούς και εσωστρεφείς είναι ένα μαγικό μείγμα συναισθημάτων που καθένα από αυτά τα συναισθήματα είναι ξεχωριστό και όμως το βασικό υλικό του τα εμπεριέχει όλα. Γνωρίζεις ήδη πως αναφέρομαι στον έρωτα, στοιχηματίζω κιόλας για 2η φορά πως μάλλον ταυτίστηκες με κάποιες από τις παραπάνω προσωπικότητες! Η απλά είσαι από μόνος/η σου μια ξεχωριστή περίπτωση στον έρωτα. Άν σου λείπει, αν δεν τον βρήκες όσο και αν έψαξες, αν δεν τον έψαξες ποτέ, ακόμα και αν δεν θέλησες ποτέ να μάθεις ποιος είναι ο έρωτας και γιατί επιμένει να σε ταλαιπωρεί, παρακάτω σου έχω την απάντηση!

Τα συνώνυμα του έρωτα

Εάν έπρεπε να δοθεί μια περιεκτική απάντηση θα λέγαμε πως ο έρωτας ισοδυναμεί με την αλήθεια, το πάθος, την ένταση και την διεκδίκηση! Μάλλον θα συμπληρώναμε πως ο εγωισμός είναι ένα ακόμη χαρακτηριστικό του και θα το δικαιολογούσαμε λέγοντας πως όταν νιώθεις ερωτευμένος με έναν άνθρωπο για κάποιο λόγο όλα τριγύρω κινούνται σε ρυθμούς που αρνείσαι να ακολουθήσεις γιατί το μόνο που σε νοιάζει είναι ο ρυθμός με τον οποίο «χορεύεις» με εκείνο το πρόσωπο και ο εγωισμός κάπου εδώ έρχεται για να συμπληρώσει πως στον χορό αυτό δεν θέλεις τρίτους, μα μόνο εσένα και εκείνο το πρόσωπο που σε έκανε να μαγευτείς! Επόμενες λέξεις κλειδιά; Διεκδίκηση! Τρέλα! Ελευθερία! Οικειότητα! Φαντασία! Ζωή! Με μία φράση; Ο Robert Frost τα λέει καλύτερα και εγώ δεν έχω παρά να συμφωνήσω: O έρωτας είναι μια ακατανίκητη επιθυμία να γίνεσαι ακατανίκητα επιθυμητός!

Ελπίζω να μην συγκινείσαι! Ελπίζω να μην μένεις και ασυγκίνητος όμως! Εάν όλα τα παραπάνω οδηγούν τις σκέψεις σου σε κάποιες συγκεκριμένες ερωτικές αναμνήσεις σου που για κάποιον άγνωστο λόγο θα ευχόσουν να αναβιώσεις και πάλι με το ίδιο πρόσωπο, με κάποιο καινούριο ή και για πρώτη φορά, είναι γιατί δυστυχώς ο έρωτας στο σήμερα βρίσκεται υπό εξαφάνιση. Και το χειρότερο; Δεν φταίει εκείνος αλλά εμείς για την άρνησή μας να τον αποδεχθούμε όπως ακριβώς είναι!

Ο έρωτας του «τότε» και του «σήμερα»

Ο έρωτας του τότε ήταν ανέκαθεν ένα από τα κυριότερα θέματα που απασχολούσε τους ανθρώπους! Ο έρωτας του σήμερα παραμένει ένα από τα κυριότερα θέματα που απασχολεί τους ανθρώπους με την διαφορά ότι μένει στα αζήτητα! Από τότε έως σήμερα ο έρωτας ως έννοια παραμένει ίδιος, η μοναδική διαφορά όμως είναι πως στο τώρα πολλά είναι εκείνα που άλλαξαν και συνεχίζουν να αλλάζουν τριγύρω του!

Ο έρωτας του τότε ρε παιδιά έκρυβε αλήθεια και αποκάλυπτε ευτυχία! Οι άνθρωποι ήταν διατεθειμένοι να ρισκάρουν χωρίς να φοβούνται για την αβεβαιότητα στην οποία βάδιζαν. Εκείνοι οι «θαρραλέοι» άνθρωποι ήταν διατεθειμένοι να χάσουν, αδιαφορώντας για το εάν τελικά θα κατάφερναν ποτέ να βγούν και κερδισμένοι. Για εκείνους σημασία είχε το ταξίδι και όχι ο προορισμός και όσο πιο έντονα επέλεγαν να απολαύσουν το ταξίδι τόσο πιο όμορφος γινόταν αυτομάτως και ο προορισμός τους. Εκείνοι οι υπέροχοι άνθρωποι του τότε απολάμβαναν το παρόν, τη στιγμή και κάθε λεπτό με το πρόσωπο που επέλεγε η καρδιά τους να ερωτευθεί. Και αν τύχει και τους ρωτήσεις ποτέ πως τα κατάφεραν, μάλλον θα σου απαντήσουν πως όσο υπήρχε συναίσθημα μέσα τους, τόσο πιο εύκολα τολμούσαν να γίνουν και ένα με τον έρωτα!

Οι άνθρωποι του τότε δεν ανήκουν σε βιβλία, ούτε σε φανταστικά παραμύθια και ιστορίες.

Μην μπερδεύεσαι! Είναι ο κύριος που σήμερα πέρασε από δίπλα σου και δεν έμαθες ποτέ την ερωτική του ιστορία και η κυρία που χαμογέλασε στο παιδί της και ας μην έμαθες ούτε και για εκείνη με πόση αγάπη ήρθε στον κόσμο αυτό το παιδί! Οι άνθρωποι του τότε ζουν ανάμεσά μας, είναι αθόρυβοι αλλά επιλέγουν αυθόρμητα να ερωτεύονται δυνατά! Υπάρχουν και στο τώρα, με την μοναδική διαφορά οτι παραμένουν μειονότητα. Άν ποτέ τολμήσεις να τους ρωτήσεις τι σημαίνει έρωτας για αυτούς χωρίς κανέναν δισταγμό θα σου απαντήσουν πως έρωτας για εκείνους σημαίνει έλλειψη στερεοτύπων και πληρότητα συναισθημάτων και λίγο αργότερα θα συμπληρώσουν πως η κάθε μέρα για αυτούς φέρνει περισσότερη αγάπη και κάθε σπίθα που ανάβει μέσα τους ταυτόχρονα γεννάει και μια νέα ανάγκη να ζήσουν όπως επιθυμεί η καρδιά τους! Αυτοί λοιπόν είναι οι ερωτευμένοι άνθρωποι του «τότε» στο «σήμερα»!

Και τώρα, τι;

Τώρα ο έρωτας είναι μια έννοια εξιδανικευμένη! Ο λιγοστός χρόνος, η επιθυμία για καριέρα και η ανάγκη για δουλειά είναι τα κυρίως προβλήματα που αντιμετωπίζει ο έρωτας του σήμερα. Θεωρητικά οι σχέσεις του σήμερα είναι πιο εύκολες, αλλά στην πράξη υπάρχει θέμα και μάλιστα μεγάλο! Γιατί ο έρωτας του σήμερα μετατράπηκε σε φωτογραφίες που αναγκάζουμε τον εαυτό μας να δείχνει στους άλλους για να κεντρίσουμε το ενδιαφέρον και αν τύχει να εμφανιστεί στη ζωή μας, τότε λίγο αργότερα με συνοπτικές διαδικασίες θα επιλέξουμε να βολευτούμε σε ότι βρέξει και σε ότι κατεβάσει, για να γλιτώσουμε ασφαλώς τα πολλά δράματα και την οποιαδήποτε αναπάντεχη απόρριψη! Τέλειο; To λιγότερο θλιβερό πες καλύτερα!

Ο έρωτας σήμερα ταυτίζεται με μεγάλα λόγια και ανεκπλήρωτες υποσχέσεις ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο! Και ο μόνος λόγος που ακούγονται αυτά τα λόγια είναι για να παραμείνει ενεργό το προσωπικό μας συναίσθημα, αδιαφορώντας συνήθως για το συναίσθημα του άλλου ή και το αντίστροφο! Τώρα ο έρωτας τρέφεται με ανασφάλεια και αν τύχει και κάποιος νιώσει ερωτευμένος αυτομάτως σκέφτεται πως θα νιώσει και εκμεταλλευμένος. Όλα λάθος!

Που χρόνος για έρωτες λοιπόν; Θα έχεις ακούσει σίγουρα να λένε, ίσως να είσαι και εσύ της ίδιας αντίληψης! Όταν υπάρχουν χίλια προβλήματα στο κεφάλι δεν υπάρχει χρόνος για έρωτες! Ναι, είναι γεγονός. Και τι με αυτό; Mέσα στη τόση βαβούρα της καθημερινότητας θα πρέπει να σταματήσουμε και να νιώθουμε; Θα πρέπει να σταματήσουμε και να ζούμε; Μοιάζει με αυτοτιμωρία και το ερώτημα συνεχίζει να παραμένει αναπάντητο: Που πήγε ο έρωτας ρε παιδιά;

O έρωτας δεν πήγε πουθενά.

Είναι εδώ και εκεί! Είναι εκεί και εδώ! Θα τον βρείς να συχνάζει παντού, δεν κάνει διακρίσεις, αρκεί να ψάξεις σωστά! Κυρίως μέσα στη καρδιά σου! Γιατί ο έρωτας δεν είναι υποχρέωση, ούτε συνήθεια, ούτε και απαίτηση! Είναι απελευθέρωση, είναι ατόφιο συναίσθημα το οποίο ακόμη και αν σε πλήγωσε στο παρελθόν ή ακόμη και αν φοβάσαι μην τυχόν επαναλάβει το ίδιο στο παρόν, μπροστά στην αίσθηση του στοιχηματίζω για 3ή και τελευταία φορά πως θα έκανες πολλά περισσότερα από όσα πίστευες έως τώρα! Και αυτό γιατί ο έρωτας δίνει ζωή! Στο τώρα, στο μετά και στο πάντα!