Έχουν περάσει κάποια χρόνια από τότε που ένιωσες πληγωμένη και προδομένη από τον Άγιο Βασίλη. Έκτοτε, αποδέχτηκες την ιδέα ότι τα δώρα δεν στα έφερνε ο παππούς με την άσπρη γενειάδα. Με τα χρόνια, το πήρες απόφαση ότι όλα ήταν μια μεγάλη πλάνη και πως ο Άγιος Βασίλης δεν ανεβαίνει στο έλκηθρο με το αναψυκτικό του αλλά μαζί ωρίμασε στο μυαλό σου κι η ιδέα ότι αυτή η φιγούρα σου είναι απαραίτητη.

Χρειάζεσαι την εικόνα του Santa για να θυμάσαι πόσο ανέμελη πρέπει να είναι η ζωή μας. Έχεις ανάγκη να υπάρχει ακόμα η ιδέα του παππού με την κόκκινη στολή για να μας υπενθυμίζει ότι πρέπει μερικές φορές να πιστεύεις στα μικρά θαύματα, ναι ακόμα κι αν αυτά τα θαύματα περιγράφουν κάποιο εύσωμο ηλικιωμένο να μοιράζει δώρα μπαίνοντας στα σπίτια από τις καμινάδες. Έτσι, χρόνια τώρα κάθε χρόνο τέτοια εποχή αναζητάς γύρω σου τον Άγιο Βασίλη και όσα αντιπροσωπεύει στο μυαλό σου.

Ο παππούς με τα ροδαλά μάγουλα είναι ακόμα παντού και κρύβεται στα παρακάτω: 

Κρύβεται στις στιγμές που τα ανίψια σου χορεύουν γύρω γύρω από τα σκισμένα χαρτιά περιτυλίγματος και τις κορδέλες των δώρων που τους έφερες. Στο βλέμμα τους, στο πλατύ χαμόγελό τους, στη δική σου ευχαρίστηση ότι έκανες τα παιδιά του αδερφού σου ή της αδερφής σου χαρούμενα. Θυμάσαι τον ενθουσιασμό όταν άνοιγες τα δικά σου δώρα. Τον θυμάσαι;

Κρύβεται στα γεμάτα κατανόηση χαμόγελα που ανταλλάσσεις στις ατελείωτες ουρές καταστημάτων. Εκεί που περιμένετε όλοι μαζί για το αμπαλάζ. Μπορεί τα χαμογελά σας να είναι συγκαταβατικά αλλά καταβάθος θέλετε να πάτε να τυλίξετε μόνοι σας το δώρο και να πάτε για έναν καφέ.

Κρύβεται στις στιγμές που δίνεις τη σειρά σου στο ταμείο του σούπερ μάρκετ επειδή τελικά δε βιάζεσαι και τόσο.

Κρύβεται στα πρωινά που κρυώνεις πολύ γιατί δεν έχεις ανοίξει ακόμα τη θέρμανση. Όταν θες απεγνωσμένα μια ακόμα κουβέρτα και έναν ζεστό καφέ και να μην πας στη δουλειά κι ανακαλύπτεις ότι είναι Σάββατο.

Κρύβεται στις μικρές στιγμές επιτυχίας που μοιράζεσαι με τον εαυτό σου στις τουαλέτες τις δουλειές ή στα ασανσέρ φεύγοντας από ένα πετυχημένο ραντεβού. Κάθε στιγμή που πιστεύεις σε σένα, που νιώθεις δυνατή, που ξέρεις ότι θα τα καταφέρεις.

Κάθε φορά που πετυχαίνεις τον στόχο σου. Σε κάθε self hi-5. 

Θα βρεις τον Άγιο Βασίλη σου τις στιγμές που αποφασίζεις πως δε σε νοιάζει, πως θέλεις να το ζήσεις κι ας πληγωθείς στο τέλος. Όταν αποφασίζεις να μη διαλέξεις τον εύκολο δρόμο. Όταν βλέπεις τα αχαρτογράφητα νερά και εσύ αποφασίζεις να τα περάσεις.

Κρύβεται σε κάθε στιγμή που λες την αλήθεια σου. Σε κάθε στιγμή που κοιτάς τους ανθρώπους που αγαπάς στα μάτια και τους λες ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα για εκείνους.

Βρίσκεις τον Άγιο Βασίλη σε κάθε θέση parking που αδειάζει ενώ βιάζεσαι. Και σε κάθε πράσινο φανάρι που στηρίζει τον αγώνα σου να μην αργήσεις και πάλι στη δουλειά. Τον βρίσκεις και εκείνες τις ημέρες που τα μαλλιά σου κάθονται σωστά και το eyeliner πετυχαίνει.

Κρύβεται σε όλες εκείνες τις φορές που εσύ ο ίδιος ήσουν ο καλύτερος σου φίλος. Όταν νοερά σου έκανες πατ πατ στη πλάτη, σε στήριξες, σε μάλωσες. Όταν σου πήγες κόντρα για καλό σου. Όταν σε αγαπάς με τα λάθη σου.

Κρύβεται στον ενθουσιασμό σου κάθε φορά που ξεκινάς ένα καινούργιο βιβλίο, που ακούγεται ο γνωστός ήχος από το σήμα αρχής της ταινίας, που ανακαλύπτεις ένα τραγούδι που σου αρέσει πολύ. Κρύβεται σε κάθε στιγμή που αντιστέκεσαι στη μιζέρια που υπάρχει γύρω μας και σε κάθε φορά που εσύ βλέπεις τα πράγματα αισιόδοξα.

Ξέρεις που αλλού κρύβεται; Σε κάθε φορά που δίνεις τη βοήθεια σου σε κάποιον που σε χρειάζεται. Στα μεσημέρια που μαζεύεις τα πιάτα ενώ όλοι πάνε με τον καφέ στο σαλόνι, στη βοήθεια που δίνεις στον άστεγο. Τις φορές που έχεις βοηθήσει κάποιον να βρει τον δρόμο.

Κρύβεται κάθε φορά που βάζεις τη ζώνη σου ή το κράνος σου. Κάθε φορά που άνοιξες το παράθυρο για να πεις στη διπλανή μηχανή ότι έχει ξεχασμένο το stand. Σε όλες εκείνες τις στιγμές που τα μαλλιά σου ανέμισαν ενώ άκουγες το αγαπημένο σου τραγούδι.

Σε όλες εκείνες τις φορές που πίστεψες ότι θα μπορούσες να είσαι σε video clip.

Κρύβεται όταν σε προσέχεις. Κρύβεται σε κάθε φορά που κάνεις λίγο παραπάνω προσπάθεια στο γυμναστήριο, σε κάθε φορά που αντιστέκεσαι στο γλυκό που θες από λαιμαργία και μόνο.

Βρίσκεις τον Άγιο Βασίλη κάθε φορά που ανοίγεις το ψυγείο μετά τις 12 το βράδυ. Μπορεί να μην τον βλέπεις αλλά έχει κάνει το θαύμα του και έχει εξαφανίσει το υπόλοιπο τσιζ κέικ, για το καλό σου. Ή έχει εμφανίσεις μια ξεχασμένη σοκοφρέτα, πάλι για το καλό σου.

Στις σφιχτές αγκαλιές κάποιου που κλαίει. Στη συμπαράσταση μεταξύ των ανθρώπων. Στις φορές που άκουσες τη στεναχώρια του άλλου και στις φορές που μοιράστηκες τη χαρά του άλλου. Και σε κάθε φορά που παρασύρθηκε από το γαργαριστό γέλιο κάποιου ενώ δεν άκουσες καν το αστείο.

Στα αγόρια που κλαίνε και στα κορίτσια που σφίγγουν τα δόντια. Στους διαφορετικούς ανθρώπους που δεν είναι τελικά καθόλου διαφορετικοί.

Σε κάθε φορά που δε νικάει το bullying. 

Τον έχεις σκεφτεί όλες εκείνες τις φορές που τελείωσε ο μισθός σου και κάτι μαγικό έγινε και βρήκες ένα πενηντάευρω σε μια τσέπη. Κάποιος σου επέστρεψε χρήματα ή πληρώθηκες κάτι που δεν περίμενες. Δε λέω καν για τις στιγμές που βρήκες χρήματα στον δρόμο και δεν μπόρεσες να τα επιστρέψεις επειδή δεν ήταν κανείς εκεί τριγύρω.

Κρύβεται παντού. Και κυρίως στην καρδιά σου. Κρύβεται σε κάθε φορά που διασκεδάζεις και παίζεις ανέμελα, σα παιδί. Όταν πια κάνεις εσύ αγκαλιά τη μαμά σου. Κάθε φορά που πρέπει να φροντίσεις εσύ τους γονείς σου.