Όταν γεννήθηκε ο αδερφός μου είχα μόλις κλείσει τα πέντε. Ήμουν ένα υπερκινητικό, χαρούμενο παιδί και η μαμά μου είχε μια έμπνευση: να με χρίσει «μικρή μαμά» και να μου πει ότι από τώρα και για πάντα ο μικρός μου αδερφός θα ήταν υπό την προστασία μου.

Ποια είναι τα επτά πράγματα που έμαθα από το μικρό μου αδερφό;

Να φροντίζω. Στα αγόρια τους αρέσει να τα φροντίζεις και να τα προσέχεις, ενώ τα κορίτσια είναι πιο αντιδραστικά και δεν δέχονται εύκολα τη φροντίδα. Έτσι έμαθα να φροντίζω τους ανθρώπους από αγάπη και όχι από υποχρέωση.

Να είμαι υπεύθυνη. Καθώς ποτέ δεν υπήρχε ανταγωνισμός μεταξύ μας αλλά ξεκάθαρη απόδοση ρόλων, έμαθα από μικρή ότι όλοι οι άνθρωποι έχουμε ευθύνες και ότι η ζωή δεν είναι μόνο διασκέδαση.

Να παίζω. Έχοντας μια ξεκάθαρη διαφορά πέντε χρόνων, ο αδερφός μου συνέχισε να παίζει όταν εγώ άρχισα να μεγαλώνω και οι συνομήλικοι μου άρχισαν να έχουν άλλες ασχολίες. Καθώς όμως περνούσαμε πολλές ώρες μαζί, μου χάρισε αρκετά επιπλέον χρόνια παιχνιδιού, γέλιου και ξεγνοιασιάς.

Να αγαπώ χωρίς να περιμένω τίποτα. Η αγάπη μαθαίνεται. Το να μπορείς να αγαπάς, να θαυμάζεις, να αναγνωρίζεις τη διαφορετικότητα βοηθά στο να γίνεις ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος χωρίς κενά. Ο μικρός μου αδερφός ήταν ένα γλυκό πλάσμα, ένας κλειστός και ήσυχος χαρακτήρας που δεν μπορούσες εύκολα να κατανοήσεις τι θέλει και τι του αρέσει και δεν «επέστρεφε» με πράξεις την αγάπη.

Να αγαπώ τα αγόρια. Δεν είναι απλό να κατανοήσεις το πόσο διαφορετικά από εμάς είναι, αν δεν έχεις ζήσει μαζί τους από μικρή ηλικία. Και σίγουρα οι σχέσεις στη συνέχεια της ζωής είναι πιο δύσκολες αν δεν είσαι υποψιασμένος ότι όσο εμείς είμαστε από την Αφροδίτη, τόσο αυτοί είναι από τον Άρη.

Θα ‘ρθει η μέρα που θα τις φας. Είσαι πιο δυνατή μέχρι κάποια ηλικία. Θα έρθει η μέρα που θα είναι πιο δυνατός από εσένα και δεν θα μπορείς να του πάρεις το μαρκαδόρο την ώρα που ζωγραφίζει.

Οι άντρες μένουν πάντα παιδιά. Απλά τα παιχνίδια τους μεγαλώνοντας είναι πιο ακριβά.