Το pretty hurts είναι το τραγούδι της Beyonce το οποίο βραβεύτηκε στα MTV europe music awards για το κοινωνικό του μήνυμα. Στο video clip η τραγουδίστρια υποδύεται μια υποψήφια σε καλλιστεία η οποία περνάει όλα τα γνωστά βασανιστήρια της ετοιμασίας βλ. αποτριχώσεις, δίαιτες, γυμναστική, πάνω κάτω ό,τι χρειάζεται ή πιέζεται η σημερινή γυναίκα να κάνει στην καθημερινότητά της για να είναι… οκ.
Είναι πολύ σημαντικό και συγκινητικό τα άτομα που αποτελούν πρότυπα και ασκούν επιρροή σε άπειρες γυναίκες στον πλανήτη να ευαισθητοποιούνται πάνω σε θέματα εικόνας σώματος ή φεμινισμού, αλλά από την άλλη πόσο πειστική μπορεί να είναι μια τέτοια δήλωση από ένα άτομο το οποίο αποτελεί μέρος αυτού του συστήματος και το οποίο μέσα από τη δική του εικόνα συντηρεί την επιταγή για το τέλειο; Αν βέβαια, το τραγουδούσε κάποια ατημέλητη αφρατούλα, θα υπήρχαν σίγουρα οι κομπλεξικοί που θα έλεγαν ότι όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει φεμινισμό, οπότε και πάλι το μήνυμα δε θα έβρισκε το στόχο του.
Όλη αυτή η επανάσταση φοβάμαι ότι θα αρχίσει να γίνεται κλισέ. Δεν είμαι σίγουρη πού βρίσκεται η χρυσή τομή και δεν ξέρω κατά πόσον ένα άτομο δεν «ταιριάζει» στη σημερινή μόδα θα εμπνευστεί και θα αισθανθεί καλύτερα βλέποντας τη θεά Beyonce να υποφέρει από τις εξαντλητικές δίαιτες για να κερδίσει ένα διαγωνισμό ομορφιάς. Τα μεγάλα περιοδικά μόδας σε αντίδραση όλης της υστερίας που συνεχίζει να επικρατεί με τα μικρά μεγέθη, προβάλουν μοντέλα XXL, δημιουργώντας ερωτήματα για το πού βρίσκεται το φυσιολογικό και πού η υπερβολή και η παχυσαρκία.
Κάτι που σίγουρα αξίζει να κρατήσουμε από το “pretty hurts” είναι η απάντηση που δίνει η πρωταγωνίστρια όταν τη ρωτούν στα καλλιστεία ποια είναι η φιλοδοξία της και λέει να είμαι ευτυχισμένη! Η εικόνα σώματος θέλει τόση προσπάθεια για αποδοχή και αυτογνωσία που κανένα διάσημο πρόσωπο δεν μπορεί να την αποκαταστήσει. Αλλιώς πάντα θα βρίσκουμε ένα λόγο να διαφωνήσουμε και να εκνευριστούμε. Η όλη διαδικασία είναι κάτι που πρέπει να κάνει ο καθένας μόνος του, γιατί είμαστε όλοι διαφορετικοί και ξεχωριστοί…
One thought on ““PRETTY HURTS…””