Υπάρχει πάντα κάποια αιτία που προηγείται, πριν δούμε τον “κόσμο” που μας περιβάλλει και φυσικά τους ανθρώπους γύρω μας, με τον τρόπο που το κάνουμε.

Προτιμήσεις αισθητικού περιεχόμενου, επιθυμίες καταναλωτικού χαρακτήρα, αντιλήψεις ανθρωπιστικού ενδιαφέροντος και φυσικά πεποιθήσεις δεοντολογικού προσανατολισμού, επηρεάζονται κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, από την προαναφερθείσα αιτία.

Κατά τη διάρκεια της ζωής μας, όλοι καλούμαστε να προσαρμοστούμε στις επιταγές των επιλογών μας. Πρόκειται ουσιαστικά για σκέψεις ή καλύτερα απόπειρες, που ο καθένας από εμάς πραγματοποιεί, ώστε να καταφέρει να “ρυθμίσει” θέματα γύρω από τα οποία θα περιστρέφεται ολόκληρη η ζωή τους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Μια αναζήτηση για μια πιο ευφυή και τολμηρή οπτική, που θα μας βοηθήσει να αντιληφθούμε τη διαφορετική κλίμακα αντίληψης που διαχωρίζει τους ανθρώπους.

Κάθε κεράκι που προστίθεται σταδιακά στη γενέθλια τούρτα μας, συντηρεί και επιβεβαιώνει τη θεωρία όπου όλα έρχονται, φεύγουν και επανέρχονται. Τίποτε δεν θα μπορούσε να αποτελέσει πιο ταιριαστή περιγραφή, όχι μόνο για τους ανθρώπους, αλλά και για την ίδια τη μόδα, όπου η ιδιαίτερη σχέση της με το χρόνο, μας επιτρέπει να γίνουμε μάρτυρες μιας “εκπολιτιστικής” δημιουργικής έκφρασης, μέσα από τις επανεμφανίσεις παλαιότερων τάσεων στο τώρα.

Κάθε δεκαετία φημίζεται τόσο για το απόγειο των επιτυχιών της, όσο και για τα σθεναρότερά της σημεία, που με την πάροδο του χρόνου, έγιναν σημείο αποφυγής για τις νεότερες γενιές και σημείο αναφοράς για τη γενιά της εποχής εκείνης. Η μόδα ωστόσο, ακολουθεί μια διαφορετική προσέγγιση σε σχέση με αυτή του ανθρώπινου “μικρόκοσμου”. Προικισμένη με το ταλέντο του συναισθήματος, επαναπροσαρμόζει με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο την αισθητική της τότε εποχής και στη συνέχεια την εκχυλίζει στο παρόν προς θρέψη για τις νεότερες γενιές, πλήρως απαλλαγμένη από διαχωριστικά κατάλοιπα σχετικά με “υποτιθέμενα” χάσματα ανάμεσά τους.

Η “αιτία” που η μόδα αντιλαμβάνεται έτσι την πραγματικότητα γύρω της, οφείλεται κατά κόρον στο σεβασμό και την αγάπη που τρέφει για κάθε χρονική περίοδο που ο άνθρωπος εξελισσόταν, μάθαινε, γαλουχούσε τη σκέψη του, άμβλυνε τα όνειρά του και  τολμούσε να πειραματιστεί με ολοένα και λιγότερο “ασφαλείς” αισθητικά προσεγγίσεις. Μέσα από αυτό  λοιπόν το πρίσμα και μη μπορώντας να διακρίνει τίποτα το αρνητικό στο “τότε”, αναλαμβάνει πλήρως την ευθύνη του να το επαναπαρουσιάσει στις επόμενες γενιές, διδάσκοντας αλλά και διασώζοντας παράλληλα ένα κομμάτι από την πολιτιστική κληρονομιά ολόκληρης της ανθρωπότητας.

Αν λοιπόν, επιθυμούσαμε έστω για κάποια δευτερόλεπτα να υιοθετήσουμε τις ιδιότητες του παραπάνω πρίσματος, κοιτάζοντας την κοινωνία μας μέσα από αυτό, ίσως αποκτούσαμε έναν από τους πιο εποικοδομητικούς προβληματισμούς της ζωής μας… Το να αποτελέσουμε τη γενιά που θα παραχωρήσει τη θέση της σε ένα πιο εξελιγμένο ον!