Έφτασε επιτέλους η μέρα που θα αρχίζεις σιγά σιγά να επιστρέφεις σε μια κανονικότητα που στερήθηκες για πολύ καιρό. Μπορεί να νιώθεις ένα άγχος που θα αρχίσεις και πάλι να βγαίνεις, που θα έρθεις σε επαφή με κόσμο, μπορεί ακόμα και να κουράζεσαι γρήγορα κάνοντας λιγότερα πράγματα από ότι έκανες παλαιότερα.
Μπορεί να σκέφτεσαι ότι έχεις ξεχάσει πως μιλάνε σε κάποιον, θα μπορείς άραγε να αγκαλιάσεις; Θα είσαι με μάσκα; Αν σκέφτεσαι κάτι απο όλα αυτά ή ακόμα και άλλα σίγουρα δεν είσαι μόνη.
Τόσο καιρό με τον εγκλεισμό είχε μειωθεί σημαντικά ο αριθμός των ανθρώπων που αλληλεπιδρούσες, όλα συνέβαιναν μπροστά από μια οθόνη, δεν χρειαζόταν να σκεφτείς τι να φορέσεις, δεν χρειαζόταν πάντα να μιλήσεις, μπορεί και να μην ερχόσουν σε επαφή με ανθρώπους που σου είναι δυσάρεστοι.
Αντιθέτως είχες όλο το χρόνο να καθίσεις μόνη σου και να αναλογιστείς τις σχέσεις σου, τον τρόπο που υπάρχεις σε μια κατάσταση, που αλληλεπιδράς με τους γύρω σου.
Τώρα όμως ήρθε η ώρα να βγεις πάλι μπροστά και να κοινωνικοποιηθείς
Καταλαβαίνω ότι μπορεί να αγχώνεσαι ή να προβληματίζεσαι. Όμως μπορείς να το πάρεις και αλλιώς. Μόλις “έρθει” κάποιο αρνητικό συναίσθημα (φόβος, ανησυχία, άγχος) αντί να το κάνεις στην άκρη προκειμένου να μην νιώσεις περίεργα, άκουσέ το. Όπως έχουμε ξαναπεί για να βγαίνει σημαίνει πως κάτι υπάρχει που πρέπει να δεις και να φροντίσεις. Μπορεί η ρίζα του να είναι πολύ βαθιά και να συνειδητοποιήσεις κάτι για τον εαυτό σου.
Αναρωτήσου γιατί νιώθω έτσι; Πότε ένιωσα ξανά έτσι; Τι μπορεί να σημαίνει αυτό για εμένα; Σίγουρα δεν είναι μια απλή διαδικασία, ίσως να είναι και επώδυνη κάποιες φορές και σίγουρα θέλει χρόνο. Είναι όμως μια καλή ευκαιρία να ξεκινήσεις από κάπου, να μάθεις πράγματα για εσένα που ίσως να μην ήξερες. Το μόνο σίγουρο είναι πως θα είναι ευεργετικό για εσένα και θα χρειαστεί να φερθείς στον εαυτό σου με αγάπη, αποδοχή και συμπάθεια , να τον αγκαλιάσεις, να τον ηρεμήσεις και να τον ακούσεις.
Σίγουρα θα έχεις σκεφτεί να αποφύγεις να παρευρεθείς κάπου λόγω όλων αυτών των συναισθημάτων, και μπορείς να αρνηθείς ευγενικά μέχρι να νιώσεις έτοιμη να βρεθείς με κόσμο. Και είναι εντάξει.
Σίγουρα έχεις αγχωθεί πως θα πρέπει μόλις βρεθείς σε μια παρέα να σε βρουν οι άλλοι ενδιαφέρουσα, την ψυχή της παρέας, πνευματώδη, ή ότι θα σχολιάσουν κάτι αρνητικό για εσένα. Άρχισε να τους παρατηρείς και θα συνειδητοποιήσεις πως ο καθένας εστιάζει σε κάτι δικό του και όχι σε εσένα.
Επίσης θα πρέπει να έχεις στο μυαλό σου πως οι σχέσεις απαιτούν κινήσεις και πράξεις και από τις δύο πλευρές, οπότε μην παίρνεις όλο το βάρος/ευθύνη επάνω σου. Είναι πιο εύκολο και βοηθητικό να μπεις σε μια συζήτηση και να αφεθείς στο πως θα σε πάει, χωρίς να σκέφτεσαι από πριν τι θα πεις και τι θα κάνεις, ούτε μόλις πεις κάτι να σκέφτεσαι αν ήταν καλό, αν έπρεπε να το πεις , ή πως το είπες. Δεν χρειάζεται να αναλύεις τόσο πολύ. Και στην τελική δεν είναι όλοι ίδιοι.
Πολλές φορές μπερδευόμαστε και θεωρούμε πως το να είμαστε εξωστρεφείς (με την έννοια του να έχουμε ευρύ κοινωνικό περίγυρο) είναι το ιδανικό, όμως δεν είναι για όλους αυτό το ιδανικό. Άλλοι είναι ευτυχισμένοι με το να έχουν έναν μεγάλο “κοινό” και άλλοι με λίγους πιο κοντινούς.
Δεν υπάρχει λάθος και σωστό. Είμαστε απλώς διαφορετικοί. χαρακτήρες.
