Μπορεί επί ένα χρόνο (τουλάχιστον) το άγχος και ο πανικός να ήταν οι καλύτεροί σου φίλοι, μπορεί να έβγαινες απ’ το σπίτι σου, κυρίως, για να πας στο περίπτερο της γωνίας και να πάρεις κάρτα την οποία, ούτως ή άλλως, δεν ξόδευες αφού η κοινωνική σου ζωή ήταν σε χειμερία νάρκη μακράς διαρκείας, μπορεί να πήρες πέντε- έξι… είκοσι παραπανίσια κιλά (εγώ κάπου τόσα είχα πάρει) και πλέον η περιφέρειά σου να είναι «λίγο πιο μικρή απ’ το σύμπαν, γιατί πρέπει να χωράει κάπου» αλλά μάντεψε: όλα αυτά δεν έχουν πλέον καμία σημασία! Και ξέρεις γιατί; Άσε, μην απαντήσεις, το ερώτημα είναι ρητορικό, θα σου πω εγώ. Γιατί κατάφερες και μπήκες στο πανεπιστήμιο!

Και κάπως έτσι ξεκινά αυτό που πολλοί έχουν χαρακτηρίσει ως «την επόμενη μέρα της υπόλοιπης ζωής τους». Το γεγονός ότι αυτοί οι πολλοί, είναι συνήθως συνομήλικοί σου που μόλις τελείωσαν το Λύκειο, θα το παραβλέψουμε προς ώρας γιατί, όσο υπερβολικό και αν ακούγεται ως φράση, δεν έχουν τελείως άδικο. Μετά από δώδεκα χρόνια, αφήνεις επιτέλους πίσω σου τα άβολα, σχολικά θρανία για να «μετακομίσεις» στα απείρως  πιο άβολα πανεπιστημιακά έδρανα! Ήρθε επισήμως και η δική σου σειρά να ζήσεις την φοιτητική ζωή, αυτή που λεν «ζωή γλυκιά»! Για να μην είσαι απροετοίμαστος γι’ αυτό το μεγάλο βήμα, καλά θα κάνεις να συνεχίσεις να διαβάζεις αυτό που, ελλείψει καλύτερου όρου, θα χαρακτηρίσουμε ως οδηγό επιβίωσης για πρωτοετείς. Μη φανταστείς, δυο-τρεις απλές συμβουλές είναι – το απόσταγμα της σοφίας μου. Παρ’ όλ’ αυτά, πιστεύω ότι θα σου φανεί πολύ χρήσιμος, ειδικά αν χρειαστεί να φύγεις απ’ το σπίτι σου για να σπουδάσεις.

Θα ξεκινήσω απ’ το βασικότερο: το φαγητό! Αντίθετα με ό,τι μπορεί να πίστευες μέχρι τώρα, διατροφικές ομάδες είναι τα δημητριακά, τα γαλακτοκομικά και τα φρούτα και όχι οι πίτσες, τα σουβλάκια και τα μακαρόνια. Αν δεν θες να γίνεις ο πρωταγωνιστής μιας αρρωστημένης παραλλαγής της «Μεταμόρφωσης» του Κάφκα, και να ξυπνήσεις μια μέρα μεταμορφωμένος σε σουβλάκι, καλά θα κάνεις να μάθεις να μαγειρεύεις και τίποτα. Δεν σου λέω να το παίξεις Master Chef γιατί, στην τελική, πόσες φορές να φας φιλέ μινιόν με σως Μαδέρα χωρίς να το βαρεθείς; Μπορείς, αντ’ αυτού, να ψάξεις στο Internet για εύκολες, φθηνές και γρήγορες συνταγές. Υπάρχουν τόσα πολλά site με τέτοια θεματολογία που δεν υπάρχει περίπτωση να μην βρεις κάτι. Εναλλακτικά, μην ξεχνάς ότι υπάρχουν και οι Εστίες, όπου μπορείς να φας φθηνά -ή και δωρεάν- φαγητό που είναι σχεδόν σπιτικό!

Το δεύτερο που καλά θα κάνεις να θυμάσαι είναι ότι η σχολή σου δεν είναι εξεταστικό κέντρο στο οποίο πατάς κάθε Φλεβάρη, Ιούνιο και Σεπτέμβριο. Προφανώς και δεν θα σου πω να μην χάνεις ούτε μία παράδοση γιατί ξέρουμε και οι δύο πολύ καλά ότι δεν πρόκειται να το κάνεις. Θα σου πω απλώς να μην ξεχνάς ότι το να είσαι «φοιτητής» προϋποθέτει, εξ ορισμού, την φοίτηση. Σα να λέμε, πάτα πού και πού στη σχολή σου, κακό δεν θα σου κάνει! Επίσης, για τα μάτια του κόσμου, άνοιγε και κάνα βιβλίο πριν την εξεταστική γιατί αλλιώς είναι πιθανό κάποια στιγμή τα μαθήματα που θα χρωστάς να είναι λίγο περισσότερα απ’ τα δισεκατομμύρια που χρωστάει η Ελλάδα στους Ευρωπαίους εταίρους!

Από εκεί και πέρα, η συμβουλή μου είναι να απολαύσεις όσο περισσότερο μπορείς αυτή την καινούρια ελευθερία που μόλις απέκτησες. Εξερεύνησε την πόλη στην οποία μένεις, κάνε μεγάλους περιπάτους και ανακάλυψε κι άλλα μέρη εκτός απ’ τα μπουζούκια και τα κλαμπ στα οποία θα σε τρέχουν οι ΔΑΠίτες της σχολής σου. Πήγαινε με τους ΔΑΠίτες της σχολής σου στα μπουζούκια και στα κλαμπ γιατί, στην τελική, όλα πρέπει να τα δοκιμάζει κανείς (εκτός από την μαγειρίτσα! Αυτή σου επιτρέπω, αν θες, να μην τη δοκιμάσεις)! Γνώρισε καινούριους ανθρώπους. Πήγαινε με τους συμφοιτητές σου στο Bansko και στη Μύκονο (αν πηγαίνουν ακόμα εκεί οι φοιτητές… όταν σπούδαζα εγώ αυτοί ήταν οι δυο πιο hot προορισμοί).

Γενικά, πέρνα όσο πιο καλά μπορείς γιατί μόνο την πρώτη χρονιά στο πανεπιστήμιο είσαι πρωτοετής. Όχι ότι μετά η φοιτητική ζωή γίνεται ρουτίνα αλλά, όσο να πεις, δεν έχει την ίδια γοητεία που είχε στην αρχή. Γι’ αυτό, προσπάθησε ο πρώτος χρόνος των σπουδών σου να σου μείνει αξέχαστος. Και αν σου μείνει και κανένα χρεωστούμενο για το δεύτερο έτος, εντάξει, δεν χάλασε κι ο κόσμος!

ΥΓ: Αν πεις στους δικούς σου ότι στο είπα εγώ αυτό το τελευταίο, θ’ αρνηθώ ότι έχω την οποιαδήποτε σχέση με το θέμα!