Είναι μια πραγματικότητα που προσπαθώ να αγνοήσω τις περισσότερες φορές: Η ζωή είναι μια συνεχής αναμονή. Δεν αναφέρομαι στην αναμονή του τύπου στην ουρά του σούπερ μάρκετ ή στο ταχυδρομείο.

Εννοώ το να περιμένεις για κάτι που θα αγγίξει τόσο πολύ τη ψυχή σου, το είδος της αναμονής που μπορεί να σου προκαλέσει λύπη και πόνο.

Όλοι γνωρίζουμε αυτό το είδος – είναι το είδος της αναμονής που κάνει την καρδιά μας να  πονά και το μυαλό μας να σκέφτεται ασταμάτητα:

Η αναμονή για έναν καλό σύντροφο.

Η αναμονή για μια δουλειά που θα μας ευχαριστεί και δεν θα μας εξαντλεί.

Η αναμονή για ένα παιδί όταν δυσκολευόμαστε να αποκτήσουμε.

Η αναμονή για ηρεμία και σταθερότητα όταν βιώνουμε άγχος και κατάθλιψη.

Η αναμονή για συμφιλίωση σε μια σχέση που ακόμη μας πονά.

Η αναμονή για ανάρρωση ενός σώματος που είναι ακόμη αδύναμο.

Ο καθένας μας – αν και διαφορετικοί σε εμπειρίες και τρόπους –  γνωρίζει πώς η αναμονή μπορεί να μας κάνει να αμφισβητήσουμε τους στόχους, τα όνειρα και τις ελπίδες μας.  Περιμένοντας για μήνες ή και χρόνια, η αναμονή μπορεί να γίνει ένα μέρος δυστυχίας, ακόμη και φόβου.

Οπότε, πώς πρέπει να περιμένουμε; Τί μπορούμε να κάνουμε όσο περιμένουμε για να μην μας κυριεύουν το άγχος και η λύπη για κάτι που είναι αβέβαιο και άγνωστο; Ή ακομη, και να αναμένουμε με χαρά;

Περίμενα να αναρρώσω από μια επίμονη ιατρική κατάσταση για περισσότερο από είκοσι χρόνια, και μοιράστηκα την ιστορία μου εδώ. Τί διαπίστωσα; Πως δεν υπάρχει μια και μόνο απάντηση-λύση. Αλλά ανακάλυψα τρεις τρόπους για να περιμένω με ηρεμία και υπομονή, για όσο και αν περιμένουμε για κάτι που επιθυμούμε βαθιά.

1. Περιμένουμε όταν αναγνωρίζουμε την επιθυμία μας και δεν την αγνοούμε

Κατά τις μεγάλες περιόδους όπου περιμένουμε για κάτι που δεν μπορούμε να ελέγξουμε – ένα σύντροφο, ένα παιδί, μια ανάρρωση – ένας απο τους καλύτερους τρόπους είναι να αποδεχτούμε αυτό που θέλουμε και να μην τρέξουμε μακριά του. Μπορεί να μοιάζει παράλογο το να αποδεχόμαστε κάτι που δεν μπορούμε (ακόμη) να έχουμε, αλλά αυτό είναι μέρος του να περιμένουμε κάτι με όλη μας την καρδιά.

Αυτό συμβαίνει γιατί η αναμονή ξεκλειδώνει τις βαθύτερες επιθυμίες μας και μπορούμε να τις αποκαλύψουμε μόνο όταν περιμένουμε αρκετά. Ίσως να επιθυμούμε πολύ έναν σύντροφο, αλλά πίσω από αυτή την επιθυμία μπορεί να κρύβεται η βαθύτερη επιθυμία μας να αγαπηθούμε για αυτό που πραγματικά είμαστε. Μπορεί αυτή να είναι η επιθυμία για αποδοχή από κάποιον άλλο. Ναι, σίγουρα είναι μια σωστή επιθυμία αλλά δεν θα εκπληρωθεί ολοκληρωτικά μέσα από έναν γάμο ή ένα σύντροφο.  Κανένα άτομο δεν μπορεί να εκπληρώσει ολοκληρωτικά αυτή την επιθυμία. Για αυτό, η αναμονή μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε πως αυτό που ζητάμε ίσως να μπορεί να εκπληρωθεί από κάπου άλλου – μέσα από μια φιλία, μέσα από την κοινότητα στην οποία ζούμε ή το Θεό.

Συνήθως δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε την απάντηση σε αυτό που περιμένουμε. Δεν μπορούμε να σχεδιάσουμε ένα σύντροφο ή παιδί και να εμφανιστούν. Αλλά, μπορούμε κατά τη διάρκεια της αναμονής να καταλάβουμε καλύτερα τί είναι αυτό που θέλουμε πιο πολύ από οτιδήποτε άλλο, και από αυτό το σημείο και έπειτα, να το κυνηγήσουμε με ανοιχτή καρδιά και ελπίδα.

2. Περιμένουμε όταν επιλέγουμε να περιμένουμε για το σωστό και όχι για το εφήμερο

Ένα από τα δυσκολότερα τεστ που μας επιβάλλει η αναμονή είναι το τεστ χαρακτήρα. Αν δεν έχουμε αυτό που ζητάμε τη στιγμή που το ζητάμε, πώς αντιδρούμε; Ποιοι είμαστε όταν η ζωή γίνεται δύσκολη;

Η σωστή αναμονή απαιτεί να κάνουμε σωστές επιλογές και όχι βιαστικές κινήσεις. Αυτό σημαίνει να κάνεις καλά τη δουλειά σου στη θέση που βρίσκεσαι τώρα και να μη συμβιβάζεσαι με οτιδήποτε λιγότερο, ακόμη και αν νιώθεις πως δεν αναγνωρίζει κανείς την προσπάθεια σου. Σημαίνει να μαθαίνεις πώς να αγαπάς και στηρίζεις τις φίλες σου όταν αυτές κάνουν πάρτι αρραβώνων ή baby showers και εσύ νιώθεις απαρατήρητη. Σημαίνει να νιώθεις ευγνώμων για αυτά που έχεις παρά άσχημα για όσα δεν έχεις.

Επιτρέποντας στις δύσκολες περιόδους της αναμονής να μας μετατρέψουν  σε δυνατές γυναίκες που βελτιώνονται υπό πίεση, τότε μόνο θα είμαστε πιο κοντά στο να γίνουμε η πιο αληθινή και ολοκληρωμένη εκδοχή του εαυτού μας.

3. Περιμένουμε σωστά ανακαλύπτοντας το δώρο του να βασιζόμαστε στους εαυτούς μας

Όταν βιώνουμε την ένταση της αναμονής για κάτι, μπορούμε να ανταποκριθούμε με δυο τρόπους: είτε ελπίζοντας είτε βουλιάζοντας στην απόγνωση. Μπορεί να μη μοιάζει με επιλογή, αλλά είναι και πρόκειται για αυτή που βρίσκεται πάντοτε μπροστά μας: θα ενδώσουμε στο φόβο ότι αυτό που θέλουμε δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ ή θα αποδεχθούμε και θα εκτιμήσουμε τα όσα έχουμε και θα γεμίσουμε ελπίδα;

Αν επιλέξουμε την απόγνωση, κάθε μέρα θα είναι γεμάτη φόβο και λύπηση. Αλλά αν επιλέξουμε την ελπίδα- αν επιλέξουμε να αποδεχτούμε τη ζωή που μας έχει δοθεί με ευγνωμοσύνη και αγάπη, και αν επιλέξουμε να πιστέψουμε πως αυτό που βρίσκεται μπροστά μας είναι πολύ καλύτερο από ότι μπορούμε να φανταστούμε – τότε θα ανακαλύψουμε τη δύναμη να στηριζόμαστε στον εαυτό μας, και αυτό είναι κάτι δεν μπορεί να αγορασθεί.

Θα διαπιστώσουμε πως όσα έχουμε, αυτήν ακριβώς τη στιγμή, είναι αρκετά – επειδή γνωρίζουμε την αξία μας και το σκοπό που έχουμε στην καρδιά μας, άσχετα από αυτό που περιμένουμε.