Τις προάλλες, ενώ καθόμουν στο γραφείο μου – με τα δάχτυλα μου τοποθετημένα στα γράμματα του πληκτρολογίου έτοιμα για τη σύνταξη ενός email – ένιωσα ξαφνικά μια έκρηξη ενέργειας απο την κορυφή μέχρι τα νύχια. Ακριβώς εκείνη τη στιγμή, ήξερα οτι πρόκειται για την εμφάνιση ενός παλιού μου φίλου, του Άγχους.

Εμφανίζεται όταν πολλοί άνθρωποι χρειάζονται την προσοχή μου, όταν τα πνεύματα οξύνονται και όταν νιώθω οτι αποτυγχάνω, όσο σκληρά και αν προσπαθώ. Με πιέζει στους ώμους και μου λέει, «δεν θα σηκωθείς ποτέ απο αυτή την καρέκλα. Δεν θα δραπετεύσεις ποτέ. Δεν θα νιώσεις ελεύθερη ή χαλαρή ποτέ ξανά»

Η καρδιά μου ξεκινά να χτυπά δυνατά, νιώθω το στέρνο μου να στενεύει, τα μάτια μου να πιέζονται και το δωμάτιο να γυρίζει γύρω μου.

Πριν απο μερικά χρόνια, όταν ένιωσα αυτό το είδος άγχους/ κρίσης πανικού, νόμιζα οτι τρελαινόμουν ή οτι έπρεπε να πάω στα επείγοντα για κάποια πιθανή ανακοπή καρδιάς. Ευτυχώς, χάρη στους ειδικούς και στη σοφία που υπάρχει εκεί έξω, βρήκα τρόπους να ζητήσω απο το άγχος να φύγει γρήγορα και το ίδιο κάνω κάθε φορά που με επισκέπτεται.

1. Σταματώ και επαναπροσδιορίζω την έννοια της «ισορροπίας»

Πολλοί ίσως διαφωνήσουν μαζί μου αλλά πιστεύω οτι δεν υπάρχει η τέλεια ισορροπία! Πρόκειται για ένα μύθο, κυρίως επειδή δεν μπορεί να οριστεί. Είναι μια αόριστη φωτογραφία ενός τέλεια τακτοποιημένου γραφείου ή ενός οργανωμένου ημερολογίου στο Instagram.

Ως μια επιχειρηματίας για περισσότερο απο εφτά χρόνια, σύζυγος για έξι και μητέρα για ένα, πρέπει να μοιράσω το χρόνο μου σε τόσα πολλά κομμάτια με αποτέλεσμα, να κυνηγάω επίμονα την αδιευκρίνιστη ιδέα της «ισορροπίας» και δε θα τη φτάσω ποτέ. Το μόνο που καταφέρνω είναι να καταλήγω να έχω ενοχές 1,000% του χρόνου.

Αντί για ισορροπία, δίνω προσοχή στις προτεραιότητες μου. Έχω μια λίστα στο μυαλό μου με ο,τι είναι σημαντικό για εμένα και προσπαθώ να οργανώνω το χρόνο μου γύρω απο αυτά τα πράγματα. Για παράδειγμα, η πρώτη μου προτεραιότητα είναι η οικογένεια μου και οι φίλοι μου, η δεύτερη είναι η ψυχική και σωματική μου υγεία, η τρίτη είναι η δουλειά μου και η τέταρτη είναι η προσωπική μου ανάπτυξη και τα χόμπι.

Ζω την κάθε μέρα μου προσπαθώντας να βάλω το καθένα απο τα παραπάνω στη σωστή του θέση και με κάνει να νιώθω οτι κάθε μέρα είναι μια επιτυχία. Αν δεν καταφέρω μια μέρα να φτάσω στο νούμερο 4, οκ! Θα προσπαθήσω ξανά αύριο.

2. Συνειδητοποιώ οτι δεν είναι όλα τόσο σημαντικά

Συχνά, όταν νιώθω να με κατακλύζει το άγχος, σταματώ και αναρωτιέμαι αν όντως αξίζει να ανησυχώ για όλο αυτό που συμβαίνει τη δεδομένη στιγμή. Και συνήθως, εννέα στις δέκα φορές, πραγματικά δεν αξίζει. Πρέπει να πάω στο σούπερ μάρκετ. Έστειλα λάθος email. Το αμάξι χρειάζεται βενζίνη. Δεν έλεγξα κάτι εγκαίρως. Μου έπεσαν τα κλειδιά και τα χέρια μου είναι γεμάτα πράγματα. Το τάδε χρειάζεται το Χ, Υ, Ζ.

Πάντα θα προκύπτουν αναποδιές. Όμως κοίταξε τη μεγάλη εικόνα! Συνήθως, αυτές οι μικρο-αναποδιές δεν συνδέεονται με οτιδήποτε ζωτικής σημασίας. Έτσι, έμαθα πώς να τα έχω όλα υπο έλεγχο. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και επικεντρώνομαι ξανά στο γεγονός οτι είμαι εδώ, είμαι ζωντανή, είμαι υγιής και έχω άτομα που με αγαπούν.

3. Απλά ηρεμώ

Σήμερα, είναι πιο δύσκολο απο ποτέ να βρούμε την εσωτερική μας ηρεμία. Τα κινητά τηλέφωνα, η τεχνολογία, το συνεχές ‘on’ και πολλοί άλλοι τρόποι μας βομβαρδίζουν με νέες πληροφορίες.

Φωνές, ήχοι και εικόνες μας κατακλύζουν καθημερινά αλλά επιλέγω να μη δώσω σημασία. Παρατηρώ τη ζωή να τρέχει γύρω μου ενώ εγώ επιτρέπω στη ψυχή μου να είναι ήρεμη. Η ηρεμία είναι μόνο εσωτερική. Ξεπερνά τη συνείδηση, την κατανόηση, τη λογική και γενικότερα τον εξωτερικό κόσμο.

Όταν νιώθω το άγχος να με καλεί, φαντάζομαι ένα ήσυχο τοπίο γεμάτο ομορφιά και ηρεμία. Για παράδειγμα, αν κάτι δεν πάει καλά στη δουλειά, φαντάζομαι να αντιμετωπίζω σύντομα το πρόβλημα αυτό. Αν κάποιος που αγαπώ έχει οποιοδήποτε πρόβλημα, τους φαντάζομαι υγιείς και χαρούμενους. Ίσως όλο αυτό να φαίνεται μια δύσκολη άσκηση, αλλά με λίγη εξάσκηση, εύκολα θα γίνει συνήθεια σου και σημαντικός σύμμαχος ενάντια στο στρες!