Μπορείς να θυμηθείς την εποχή που έβλεπες τους άλλους με βάση τα προτερήματα ή αντιθέτως, τις αποτυχίες ή τα ελαττώματα τους;

Είναι εύκολο να είσαι καλός φίλος όταν υπάρχουν οι επιθυμητές συνθήκες: ίδιες απόψεις, κοινά προγράμματα, ακόμη και ίδια στάδια ζωής. Όλα αυτά διαμορφώνουν τις φιλίες μας μέσα απο διάφορες περιόδους της ζωής μας.  Μπορεί όμως να αποδειχθεί προβληματικό το να πιστεύεις στο καλό των άλλων όταν προκύπτουν διαφωνίες ή παρεξηγήσεις και κυρίως, όταν βλέπεις το φίλο σου να μην είναι στα καλύτερα του. Το να σκεφτόμαστε τα θετικά χαρακτηριστικά των φίλων μας κατά τη διάρκεια δυσκολιών, μπορεί να μας δώσει το κουράγιο να συνεχίσουμε. Ωστόσο, ας μην επιτρέψουμε καταστάσεις όπου αυτοί μας πλήγωσαν ή απογοήτευσαν – μη εσκεμμένα – να ‘σπιλώσουν’ τη φιλία μας, κρατώντας επιφυλακτική στάση απέναντί τους.

Πώς γίνεται όμως να συνεχίσουμε πραγματικά να βλέπουμε το καλύτερο στους άλλους, όταν οι φιλίες ή σχέσεις διαταράσσονται βάσει των πιστεύω μας; Η ικανότητα να μπορούμε να εμψυχώσουμε τους άλλους  με τις σκέψεις, λέξεις ή ακόμη  και τις πράξεις μας ίσως να βοηθήσει στο να θέσουμε σωστές ερωτήσεις ώστε να διαπιστώσουμε αν είμαστε πρόθυμοι ή όχι να τους προσφέρουμε το προνόμιο της αμφιβολίας.

• Θέτεις παράλογες προσδοκίες;

Μερικές φορές θέτουμε τον πήχη των προσδοκιών μας είτε τόσο ψηλά (που είμαστε σίγουροι για την αποτυχία) είτε τόσο χαμηλά (ή ακόμη και καθόλου) ώστε να αδικούμε κάποιον με το να μην περιμένουμε τίποτα. Είτε είναι ο σύντροφος που ξέχασε κάτι σημαντικό, ένας φίλος που καθυστέρησε ή ένας συνάδελφος με τον οποίο δεν ταιριάζουμε απόλυτα, πρέπει να λειτουργούμε με λογική και κατανόηση. Πρέπει να αναρωτηθούμε ποια είναι η ορθή προσδοκία για την κατάσταση και αν η εν λόγω περίσταση δικαιολογεί τη τελική μας αντίδραση.

Πώς γίνεται όμως να συνεχίσουμε πραγματικά να βλέπουμε το καλύτερο στους άλλους, όταν οι φιλίες ή σχέσεις διαταράσσονται βάσει των πιστεύω μας;

• Μπαίνεις στον πειρασμό να σκέφτεσαι μόνο τις αδυναμίες ή τα ελαττώματα του άλλου;

Για να είμαστε ειλικρινείς, όλοι έχουμε αδυναμίες και ελαττώματα που δυσκολευόμαστε να κρίνουμε υποκειμενικά. Είναι εύκολο να θαυμάζουμε τους  άλλους όταν δεν μας βλάπτουν, αλλά σε γνήσιες και ειλικρινείς σχέσεις είναι πιθανό να πληγωθούμε, άθελα μας να πληγώσουμε άλλους ή να οδηγηθούμε σε σύγκρουση απόψεων χωρίς κάποιο ξεκάθαρο αποτέλεσμα.  Αν κατανοήσουμε οτι ασχολούμαστε με τις αδυναμίες των άλλων περισσότερο απο οτι με τα προτερήματα και χαρίσματα τους, τότε θα πρέπει να λάβουμε υπ’όψιν οτι οι αληθινές σχέσεις χρειάζονται σκληρή δουλειά – κάτι που θα εκτιμηθεί και απο τις δυο πλευρές.

• Καταλήγεις συναισθηματικά ή λογικά σε λανθασμένες αποφάσεις λόγω παλαιότερων ή παρόμοιων εμπειριών;

Όταν αναγνωρίζουμε μοτίβα που έχουν επαναληφθεί, θα πρέπει να προσέξουμε να μη καταφύγουμε αμέσως σε ακραίες αποφάσεις. Υπάρχει λογική και συνέχεια στον τρόπο που ανταποκριθήκαμε –  σύμφωνα με τα δεδομένα της νέας κατάστασης; Η αντίδραση σου προκλήθηκε  απο μια συγκεκριμένη συμπεριφορά που διέκρινες στο παρελθόν; Το άτομο σε αυτή τη νέα κατάσταση σε έκανε να πιστέψεις οτι οι συνθήκες είναι ίδιες με αυτές του παρελθόντος; Το να πιστεύεις το καλύτερο για κάποιον στο παρόν απαιτεί να κοιτάξουμε στο παρελθόν με κριτική σκέψη και να προσπαθήσουμε να κρίνουμε το σήμερα όπως πραγματικά  είναι. Από την άλλη μεριά, θα ήταν προβληματικό να πιστεύουμε οτι όλες οι καταστάσεις εγγυώνται οτι θα δώσουν το προνόμιο της αμφιβολίας. Υπάρχει όμως και η αντίθετη πλευρά όπου προσπαθώντας να πιστέψεις το καλό για τους  άλλους, μπορεί να είναι απλά ένας ευσεβής πόθος.

Μήπως με το να αλλάζουμε  την άποψη μας για τους άλλους προκειμένου να πιστέψουμε το καλύτερο για αυτούς –  να μην είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας;

Ένας σημαντικός παράγοντας για να διακρίνουμε αν έχουμε όντως μια λογική και αληθινή αντίληψη είναι να σκεφτούμε αν αφήνουμε τα αισθήματά μας να καταπνίξουν τα γεγονότα.  Τα αισθήματα μπορούν να πουν πολλά και μπορούν να αποτελέσουν ενα εξαιρετικό βαρόμετρο για να αξιολογήσουμε καταστάσεις αλλά, είναι υγιές να αποφεύγουμε ορισμένα αισθήματα στην αναζήτηση μας για άλλα; Το να καταφεύγουμε σε λάθος αισθήματα (πχ να βρίσκουμε παρηγοριά σε γνώριμες αλλά μη υγιείς συνήθειες ή να αποφεύγουμε να αντιδράσουμε απο φόβο μη διαταράξουμε την ηρεμία) μπορεί να μας κρατήσει πίσω απο το να αναπτύσουμε υγιείς και αληθινές σχέσεις. Αν πιάσουμε τον εαυτό μας να δικαιολογεί ψέμματα ή να βρίσκεται σε καταστάσεις όπου ανεπίτρεπτη συμπεριφορά γίνεται αποδεκτή, τότε ίσως αποφεύγουμε την αλήθεια και διστάζουμε να το παραδεχτούμε γιατί είναι κάτι δυσάρεστο.

Μερικές απο αυτές τις καταστάσεις μπορούν να αξιολογηθούν με περισσότερη διαύγεια αν συνειδητοποιήσουμε την τάση μας να επιτρέπουμε στα αισθήματα να είναι η μοναδική πραγματικότητα, ανεξάρτητα απο άλλους παράγοντες. Αν βρισκόμαστε σε δυσάρεστες συναισθηματικές καταστάσεις χωρίς δείγματα αλλαγής ή έστω προσπαθειών για αλλαγή, τότε ίσως θα πρέπει να αποκοπούμε απο τα αισθήματά μας και να δούμε την πραγματικότητα όπως είναι  – όχι όπως θα ευχόμασταν να είναι.

Ας έχουμε τη δύναμη να βλέπουμε το καλύτερο για τους άλλους, να είμαστε πρόθυμοι να συγχωρήσουμε ακόμη και τις μικρότερες προσβολές αλλά και να είμαστε αρκετά ειλικρινείς ώστε να αναγνωρίζουμε πότε ωραιοποιούμε και  καλύπτουμε την αλήθεια με κάτι που θα θέλαμε να πιστεύουμε.

Πώς εξισορροπείς τη συγχώρεση και την ειλικρίνεια στις σχέσεις σου;

Αρχικό κείμενο: Darling.com