Στα μέσα του χρόνου της πρώτης αληθινής δουλειάς μου, έφτασα σε ένα πολύ σημαντικό πρωινό meeting – που ήταν προγραμματισμένο για τις 9 πμ – 25 λεπτά αργότερα. Ήμουν φοβερά νευρική το προηγούμενο βράδυ και δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Αλλά αυτό δεν ήταν το πρώτο βράδυ που δεν είχα κοιμηθεί καθόλου.

Από μικρή ακόμη, όταν μαζευόμασταν σε σπίτια για να κοιμηθούμε, με έπιανε τρόμος. Ξάπλωνα σκεπτόμενη διάφορα ενώ οι φίλες μου κοιμόντουσαν ήδη βαριά. Έχουν περάσει πολλά χρόνια απο τότε και (ευτυχώς) παλεύω λιγότερο με την αϋπνία απο ότι τα πρώτα χρόνια. Έχω ένα μικρό παιδί τώρα, και ένα μυστικό του να είσαι ένας νέος γονιός είναι η πνευματική κούραση που μπορεί να σου προκαλέσει, και που πήρε μακριά την αϋπνία μου. Το πρώτο χρόνο μετά τη γέννα, πήγα απο την αϋπνία στη ναρκοληψία. Αυτό σημαίνει πως έπεφτα σε μικρά ‘κώματα’ πολύ πιο συχνά απο τους χαρακτήρες σε μια σαπουνόπερα.

Δυστυχώς, δεν έχει σταματήσει πλήρως το πρόβλημα μου. Κάθε φορά που αγχώνομαι ή είμαι νευρική, δεν μπορώ να κοιμηθώ. Μερικούς μήνες πριν έγινα 40, και αυτό προκάλεσε ένα νέο κύμα αϋπνίας. Στην ουσία, αυτή η επίσημη είσοδος στη μέση ηλικία με οδήγησε στο μείνω ξύπνια μέχρι τις 4 το πρωί – σκεπτόμενη οτι πολύς χρόνος έχει φύγει. Έμεινα ξύπνια, γεμάτη ανησυχίες (επαγγελματικές, οικονομικές, οικογενειακές κτλ) ενώ ο γιος μου, κοιμόταν στο κρεβατάκι του.

Υπάρχουν διαφορετικά είδη αϋπνίας –αυτό όπου δυσκολεύεσαι να κοιμηθείς (όπως εγώ) και αυτό όπου κοιμάσαι, ξυπνάς στη μέση της νύχτας και έπειτα δυσκολεύεσαι να κοιμηθείς ξανά.

Το βιβλίο της Aριάννα Χαφιγκτον με τίτλο «The Sleep Revolution» εξερευνά (λεπτομερώς) πως βρισκόμαστε σε μια κρίση ύπνου αλλά δεν είμαστε σε θέση να το αναγνωρίσουμε. Η Χαφιγκτον οδηγήθηκε στη συγγραφή αυτού του βιβλίου μετά απο ένα περιστατικό όπου λόγω εξάντλησης, κατέρρευσε στο γραφείο της και έσπασε το ζυγωματικό της. Ως μια κοινωνία στενά συνδεδεμένη με τα ιδανικά της παραγωγικότητας και αντοχής, υποτιμούμε την αξία του ύπνου, θεωρώντας το ως ένα hobby για τους αδύναμους. Αλλά, η Χαφιγκτον διαφωνεί. Εάν μπορέσουμε να επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας με τον ύπνο (δηλαδή, να κοιμόμαστε περισσότερο), θα βελτιώσουμε τη ζωή μας, θα είμαστε πιο επιτυχημένοι  και θα ανακαλύψουμε ξανά τη χαρά. Μπορούμε επίσης να γίνουμε καλύτεροι και πιο έξυπνοι – ή τουλάχιστον, λιγότερο χαζοί.

Μια συμβουλή που συνταντώ συχνά είναι να αναλύω το περιβάλλον του ύπνου μου. Έτσι, ανανέωσα το στρώμα μου. Επίσης, ανακάλυψα πως η συνοχή είναι το βασικό χαρακτηριστικό του καλού ύπνου και οτι πρέπει να πηγαίνω για ύπνο και να ξυπνώ κάθε μέρα την ίδια ώρα (ακόμη και τα Σαββατοκύριακα). Κλείνω όλες τις ηλεκτρικές συσκευές προτού πάω για ύπνο. (Το μπλε χρώμα της οθόνης των κινητών μας καταστέλλει την απελευθέρωση μελατονίνης – η οποία προκαλεί τον ύπνο- με αποτέλεσμα το μυαλό μας να θεωρεί πως είναι ημέρα).

«Εαν δεν μπορείς να βοηθήσεις το άτομο που ροχαλίζει, τότε καλό θα ήταν να αλλάξεις το τρόπο που αντιδράς στο ροχαλητό», δηλαδή να μάθεις να απολαμβάνεις τον ήχο. Η προσπάθεια να υποκριθώ πως το ροχαλητό που ακούω από τον συζυγό μου μοιάζει με κονσέρτο του Μότσαρτ είναι εξαντλητική. Αλλά αν το εξαιρέσουμε αυτό, ήδη έχοντας υιοθετήσει αυτή τη νεα ρουτίνα ύπνου, θα παραδεχτώ πως νιώθω και κοιμάμαι πολύ καλύτερα.