Ας ξεκινήσουμε με τον ορισμό. Από εδώ και στο εξής –δηλαδή για τις κείμενες αράδες που ακολουθούν- ως Μαϊμού θα εννοούμε τον άνθρωπο ανεξαρτήτου φύλου ο οποίος -ακολουθώντας την πάγια τακτική της μαϊμούς- για λόγους ασφαλείας, πριν μεταπηδήσει από το ένα κλαδί (γκόμενο/α) στο επόμενο, για λίγα δευτερόλεπτα μένει γαντζωμένος και στα δύο. Και τώρα σηκώστε τα χέρια εσείς οι θαρραλέοι που το έχετε κάνει με επιτυχία στο παρελθόν (Προσοχή! Ο πραγματικός χρόνος… σύγχυσης δεν πρέπει να ξεπερνά τον ένα μήνα γιατί τότε δεν πρόκειται περί μαϊμούς αλλά για «λαμόγιο με ένσημα» που το ΄χει δίπορτο).

Όχι, δεν τελειώσαμε με τον Τεγόπουλο-Φυτράκη… πρέπει, αγαπητοί μου, να εμπεδώσουμε και τον όρο «Κ.Κ.Φ.» (μην προτρέχεις δεν μιλάμε φυσικά για το Κομουνιστικό Κόμμα Φινλανδίας˙). Κ.Κ.Φ.= Καινούριος Καλύτερος Φίλος. Κι εξηγούμαι: Καινούριος Καλύτερος Φίλος είναι αυτός ο σιχαμένος τύπος που μπαίνει ξάφνου στη ζωή της Μαϊμούς, και φορώντας το λευκό μανδύα της φιλίας, περιμένει τη στιγμή να επιτεθεί. Το λεξικό λέει ότι και εδώ υπάρχουν χρονικά περιθώρια, μιας και αν ο λεγάμενος επιθυμεί να μετατραπεί από Κ.Κ.Φ. σε Κ.Γ. (ευκολάκι, Κ.Γ.= Καινούργιος Γκόμενος), ο χρόνος δράσης δεν πρέπει να ξεπερνά τους δύο μήνες˙ Με την πάροδο αυτού του χρονικού διαστήματος, οι όποιες ελπίδες έχουν ήδη χαθεί και ο λεγάμενος κινδυνεύει να του βγει και τ’ όνομα.

Αυτά με τους ορισμούς, και τώρα δράση! Το μόνο πράγμα που ο Κ.Κ.Φ. αφήνει στην τύχη του, είναι και το βασικότερο, δηλαδή η γνωριμία με μία Μαϊμού τελούσα εν συγχύσει. Συνήθως, η μπίζνα γίνεται μέσω κοινών γνωστών. Από εκεί και πέρα αναλαμβάνει δράση  και, φίλοι μου, εκεί παίζει εντός έδρας. Ξεκινά, λοιπόν, ο ξετσίπωτος ξεστομώντας την κοινοτοπία «μη στενοχωριέσαι, τα ίδια περνάμε όλοι μας κάποια στιγμή» ή το πιο βιωματικό-και συνεπώς πιο αποτελεσματικό!- «άσε, τα ίδια πέρασα κι εγώ με τη Γκόλφω μου. Σε καταλαβαίνω». Σκορ; Κ.Κ.Φ.-Μαϊμού= 1-0. Την Τρίτη μέρα κατά Τας Γραφάς, θα επιδιώξει συνάντηση με το Κ.Θ. (Καινούργιο Θύμα, σωστά μαντέψατε) με όλη την παρέα παρούσα και θα αρχίσει να ξεδιπλώνει την γκάμα του. Αν σταθεί τυχερός-και θα φροντίσει πολύ γι αυτό-, τα ενδιαφέροντα, τα γούστα και το χόμπι τους θα ταιριάζουν σε μέτριο προς καλοψημένο. So it begins. Θα αρχίσει με μαεστρία να μιλά και να μιλά ακούραστα, θα είναι στα τηλέφωνα, θα παρατάει- τάχα μου- την παρέα του για να συμπαρασταθεί στη δύσμοιρη Μαϊμού. Θα αρχίσει να την απομονώνει από την κοινή παρέα και θα περιμένει. Κάποια στιγμή, αφού φυσικά θα έχει πρωτίστως πάρει τις απαραίτητες συμβουλές του madη για την καταλληλότητα της περίστασης ή τη θέση των άστρων, θα βρει τον λίγο ελεύθερο χώρο ο οποίος θα αναδειχθεί για τον Κ.Κ.Φ. μας σε πεδίον δόξης λαμπρόν.

Το βράδυ που αυτή θα είναι στενοχωρημένη, θα κάνει το μοιραίο τακτικά λάθος: θα του πει χαμηλόφωνα: –Κ.Κ.Φ.ούλη, δεν έρχεσαι λίγο από δω γιατί είμαι λίγο down; Κι αυτός : – Δεν είναι λίγο αργά; (…παύση…). Καλά σε 10΄είμαι εκεί.

Εκεί ο Κ.Κ.Φ. παίζει προ κενής εστίας. Θα μου πεις όλα χάνονται αλλά…. άλλο Drogba και άλλο Λαμπριάκος (καλό παιδί, αλλά δεν μάτωσε και ποτέ τα αντίπαλα δίχτυα). Στο πρώτο μισάωρο θα παριστάνει τον Irvin Yalom, όμως ήδη μέσα του γίνεται το Κούγκι. Μόλις γείρει ελαφρώς η Μαϊμού στον ώμο του και της χαϊδέψει λίγο τα μαλλιά, αυτή θα του πει:  Γιατί να μην είναι όλοι σαν κι εσένα;  Ladies and Gentlemen, Σκορ: 3-0 κι έπεται και δεύτερο ημίχρονο… και η Μαϊμού παίζει και με 9 παίκτες…