Πόσες φορές δεν έχουμε βάλει έναν στόχο είτε αυτός είναι η δίαιτα είτε το να πηγαίνουμε γυμναστήριο και τη δεύτερη ή τρίτη μέρα τα παρατάμε; Η δίαιτα από Δευτέρα είναι πλέον ένα γραφικό αστείο, αλλά και μια πικρή πραγματικότητα. Το ξέρουμε ότι ο αρχικός στόχος είναι για το καλό μας και ενώ αισθανόμαστε ότι θέλουμε να τα καταφέρουμε, κάπου το θέμα χάνεται… Πριν τα βάψουμε μαύρα, υπάρχουν κάποια πράγματα που μπορούν να κρατήσουν το κίνητρό μας ζεστό και ζωντανό:

* Κάθε μικρή πρόοδος ΠΡΕΠΕΙ να επιβραβεύεται! Όχι με φαγητό, όπως ίσως έχουμε μάθει, αλλά με κάτι έστω συμβολικό όπως για παράδειγμα να αγοράσουμε ένα καινούριο μπλουζάκι. Είναι σημαντικό να ξέρουμε ότι αυτό είναι το μπλουζάκι που μας κάναμε δώρο για την προσπάθεια που καταβάλαμε.

* Κάθε στραβοπάτημα πρέπει να το αντιμετωπίζουμε με ψυχραιμία και επιείκεια. Δεν εννοώ να είμαστε απόλυτα άνετοι και χαλαροί σε βαθμό ασυδοσίας, εννοώ να μην αισθανόμαστε τύψεις με την παραμικρή μπουκιά εκτός προγράμματος. Οι τύψεις είναι κακός σύμβουλος για την πορεία της δίαιτας και το πιο πιθανό είναι να συνεχίσουμε την αυτοκαταστροφή.

* Καλό είναι να οραματιζόμαστε την αλλαγή. Όμορφες σκέψεις για το πώς θα αισθανόμαστε και τι θα κάνουμε όταν φτάσουμε στο στόχο μας. Προσοχή όμως, δεν πρέπει να βάζουμε τη ζωή μας σε μια παρένθεση περιμένοντας να την απολαύσουμε όταν αδυνατίσουμε. Απλά, όποτε νιώθουμε ότι θα λυγίσουμε, να φέρνουμε στο μυαλό μας το τέρμα της διαδρομής με όσα αυτό έχει να μας προσφέρει.

* Δεν «κολλάμε» με τη ζυγαριά. Αν αισθανόμαστε καλύτερα ή βλέπουμε διαφορά σε πόντους, ένας αριθμός δεν πρέπει να μας απογοητεύει. Το τζιν που μπήκε πιο άνετα είναι ο πιο καλός κριτής μας και ο γνώμονας για το αν τα πράγματα πηγαίνουν καλά.

* Βάζουμε μικρούς και ρεαλιστικούς στόχους. Δε χρειάζεται να σκεφτούμε εξ αρχής τα τριάντα κιλά που πρέπει να χάσουμε. Μπορούμε να βάζουμε μικρούς στόχους-σταθμούς και μόλις τους φτάνουμε να τους ανανεώνουμε. Το να θέτουμε ένα στόχο που θυμίζει βουνό μπορεί να μας μπλοκάρει και να μας παγώσει και τελικά να μην κάνουμε τίποτα.

* Δε βάζουμε τον εαυτό μας σε διαδικασία σύγκρισης με κάποιον άλλο. Μπορεί για κάποιον ανταγωνιστικό χαρακτήρα να είναι κινητήρια δύναμη το να θέλει να χάσει περισσότερο βάρος από τον κολλητό του, αλλά ο κάθε οργανισμός είναι διαφορετικός, οπότε η σύγκριση είναι όχι μόνο άδικη, αλλά και χωρίς νόημα.

* Κάνουμε μικρές ιεροτελεστίες αγάπης προς το σώμα μας. Περιποιούμαστε καθημερινά τον εαυτό μας για να αισθανόμαστε ότι τον αποδεχόμαστε και ότι έχουμε διάθεση να τον βελτιώσουμε. Όποτε το κίνητρο μειώνεται η αγάπη είναι αυτή που θα δώσει τη λύση.

* Βρίσκουμε το προσωπικό μας «μάντρα» και το επαναλαμβάνουμε τις δύσκολες στιγμές. Αν πιστέψουμε στον εαυτό μας και στις δυνάμεις μας, το κίνητρό μας θα είναι μόνιμα ζωντανό.

Facebook: Γραφείο διατροφής