Σε μια οικονομία που συνεχώς εξελίσσεται είναι λογικό να νιώθεις οικονομικά κατώτερος. Να βλέπεις και να ονειρεύεσαι πράγματα που θα ήθελες να αγοράσεις, μέρη που δεν μπορείς να επισκεφτείς και μια ζωή που φαντάζει μακριά από τα δικά σου οικονομικά.
Στην πραγματικότητα αυτό που σε ελκύει είναι η ζωή που δεν μπορείς να ζήσεις. Οι ζωές των άλλων. Εκείνων που ξοδεύουν αλόγιστα ότι εσύ μετράς με σταγονόμετρο. Εκείνων που τα Σαββατοκύριακα τους περιλαμβάνουν χλιδάτα εστιατόρια και εξορμήσεις σε προορισμούς που μπορείς να χαζέψεις μόνο σε φωτογραφίες.
Η επιθυμία να ζήσεις/να αποκτήσεις το αδύνατο συχνά δημιουργεί το αίσθημα της ζήλιας ή και της κατωτερότητας. Ξεχνάς τι έχεις πετύχει, αν έχεις λόγο να χαμογελάς, ανθρώπους να σε αγαπάνε και κάνεις focus σε αυτά που δεν μπορείς να έχεις. Πιστεύεις μάλιστα πως αν τα είχες θα ήσουν ευτυχισμένη. Όσο πιο πολύ βασανίζεις το μυαλό σου με τέτοιες υποθέσεις άλλο τόσο θα απογοητεύεσαι.
Γιατί στην πραγματικότητα η ευτυχία μας εξαρτάται από την ποιότητα των σκέψεών μας. Όπως πολύ σωστά είπε ο Μάρκος Αυρήλιος.
Αλλά δεν παύει να είμαστε και άνθρωποι και η ζήλια είναι μέσα στα πάθη του ανθρώπου. Και μαζί με τη ζήλια ο ανταγωνισμός. Η σκέψη που συχνά κάνεις και λες στον εαυτό σου «Γιατί εκείνος και όχι εγώ;»
Δεν υπάρχουν απαντήσεις για τις θυσίες/ τον κόπο / τα όνειρα που κάνεις και δεν υλοποιούνται στο μέγιστο ή έστω στο βαθμό που επιθυμείς. Το σίγουρο είναι όμως πως η ευτυχία σου είναι πολύ μακριά από τα όποια οικονομικά σου. Και καμιά φορά μακριά από την οικονομική χλιδή που θαυμάζεις στους άλλους.
Καλοπέραση και ευτυχία δεν πάνε μαζί. Η ευτυχία, η χαρά είναι των όσων έχουμε (υλικών και μη αγαθών) θα είναι πάντα ένας αγώνας δρόμου που δεν τελειώνει ποτέ.
Γι’ αυτό πρέπει να κερδίσεις το Τζόκερ για να πειστείς ότι και στις Μαλδίβες με κοκτέιλ και ψάθινο καπέλο θα μπορούσες να είσαι δυστυχισμένη, ακολούθησε τις εξής σκέψεις.
Για αρχή σταμάτα να συγκρίνεις τη ζωή σου (και τα οικονομικά σου) με τις ζωές των άλλων
Ναι ΟΚ έχω και εγώ μια φίλη που το μήνα δίνει το μισό μου μισθό για νύχια και κομμωτήριο και τον άλλο μισό σε τσάντες (μια τσάντα!). Αλλά δεν έχει νόημα να σκέφτομαι ότι εγώ δεν θα μπω ποτέ σε αυτή τη διαδικασία. Φυσικά και είναι όμορφο να σε περιποιούνται (με φύλλα χρυσού ίσως). Αλλά από το να απογοητεύεσαι για αυτά που δε μπορείς να κάνεις ασχολήσου με το τι υπάρχει για σένα. Πώς μπορείς εσύ να περάσεις καλά, να νιώσεις όμορφα, να χαρείς τα πράγματα στα δικά σου μέτρα.
Θέσε στόχους
Έχω και μια άλλη φίλη –σε πιο γήινη μορφή- που συχνά μου λέει πως όταν θέλουμε κάτι πολύ, αρκεί να μη μιζεριάζουμε και να ζηλεύουμε. Αλλά να σηκώνουμε τα μανίκια και να αποφασίσουμε τι μπορούμε να κάνουμε για να το αποκτήσουμε. Θέλεις να πας ταξίδι στην Κούβα; Ωραία, μείωσε τα άχρηστα έξοδα που κάνεις. Κάνε ένα πλάνο διακοπών. Ψάξε εισιτήρια, οργάνωσε το κόστος και ξεκίνα να αποταμιεύεις.
ΟΚ, μπορεί να μην πας σαν Έλληνας Κροίσος αλλά θα πας. Και πίστεψέ με θα το χαρείς περισσότερο από κάποιον που του δόθηκε χωρίς κόπο. Γιατί πάντα αυτό για το οποίο κοπιάζουμε είναι πιο όμορφο. Έχει τη γλύκα του κατορθώματος.
Μη μπερδεύεις την ευτυχία με την οικονομική άνεση
Η γιαγιά μου πάντα έλεγε πως ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται πίσω από μια πόρτα που κλείνει. Και αυτό βέβαια ισχύει για όλες τις πόρτες. Τόσο για τη δική σου όσο και για τις πόρτες των άλλων των οικονομικά ευκατάστατων. Αυτό που εσύ έχεις και δεν αρκεί να σε κάνει ευτυχισμένη –γιατί σκάνε λογαριασμοί που σου κόβουν το γέλιο- μπορεί να λείπει από τη δική τους ζωή. Και όσο εσύ ζηλεύεις την άνεση να πληρώνονται λογαριασμοί και να κλείνονται ταξίδια με ένα κλικ αυτοί μπορεί να ψάχνουν αγάπη, κατανόηση, ηρεμία κλπ. Αυτό που θέλουμε είναι πάντα αυτό που δεν έχουμε. Και η αδυναμία μας να καταλάβουμε τη διαφορά.
Μπορείς να είσαι χαρούμενη είτε με λίγα είτε με πολλά. Αρκεί να μην κάνεις focus στο τι γίνεται γύρω σου, αλλά μέσα σου και δίπλα σου. Να μη χάνεις στιγμές για να αναρωτιέσαι πότε και αν θα καταφέρεις να ζήσεις άνετα. Αλλά να αφιερώνεις το χρόνο σου για να οργανώνεις τα δικά σου βήματα. Σιγά και σταθερά και ας μη φοράς Prada.
Και να θυμάσαι κάθε φορά που συναντάς κάποιον που μοιάζει με τη ζωή που θέλεις να ζήσεις να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου το εξής: «Δεν έχω ιδέα αν είναι χαρούμενος, πληγωμένος ή μόνος, αυτό που ξέρω είναι τι θέλω εγώ και προς τα που πηγαίνω».
Και κάπως έτσι περιγράφεται η ευτυχία.
