Από την πρώτη ημέρα κιόλας, που αυτά τα εικονικά προφίλ μπήκαν στην ζωή σου, κάτι πάει λάθος. Το ξέρω ότι το βλέπεις και εσύ. Όπως ξέρω και το ότι δεν θέλεις να το παραδεχτείς. Και μάλλον ξέρω πολύ περισσότερα απ’ όσα δείχνω να ξέρω. Έτσι πριν καν ξεκινήσω να μοιράζομαι όλα αυτά που ξέρω, θα σου πω την εξής σοφία: Δεν χρειάζεται να έχεις παραπάνω από ένα account για να καταστρέψεις τις σχέσεις σου.Έχω Facebook από το 2008, Twitter από το 2010 και Instagram από το 2012. Μπορώ να σου πω με σιγουριά πλέον πως όλα τα παραπάνω, σε αυτή την 8ετία, έχουν επηρεάσει τις 3 στις 4 σχέσεις μου (στατιστικά-υποθετικά-όχιαποτηνζωή βγαλμένα νούμερα).

Ανεξαρτήτως λοιπόν το τι κάνω, ποια είμαι και που πάω, πιστεύω πως όλοι εδώ μέσα, βαθιά μέσα τους ξέρουν πως τα social media κατά κανόνα, είναι ένα πολύ βολικό εργαλείο να βρεις την επόμενη σχέση σου και φυσικά, να τη χωρίσεις. Είτε το επιδιώκεις, είτε όχι. Όπως επίσης, αξίζει να σημειωθεί πως τείνουν να κάνουν τους χωρισμούς μας πιο δύσκολους, πιο στενάχωρους και πιο δημόσιους. Χωρίζει ένας, πονάνε και οι 1,860 φίλοι του στο Facebook, οι 1705 followers στο Instagram και οι 22.5k του Twitter.

Γιατί να το θέλεις αυτό (αν έχεις πραγματικούς φίλους);

Πάρε εδώ έντεκα λόγους για τους οποίους πρέπει λίγο να πάρεις μια ανάσα, να το σκεφτείς ξανά και να ασκήσεις βέτο στη σχέση σου με τα social media accounts σου. Να ζήσεις έναν σωστό χωρισμό ρε παιδί μου.

Μας αποσπά την προσοχή από το να περνάμε πραγματικά χρόνο μαζί.

Για παράδειγμα, πότε άραξες τελευταία φορά στον καναπέ σου με το αγόρι σου, μια φίλη σου ή τις αδερφές σου και μιλήσατε για περισσότερο από 10 λεπτά. Και οι τσακωμοί δε μετράνε, να ξέρεις.

Stalkάρουμε ο ένας τον άλλον κολασμένα.

Πήγε εκεί, έκανε αυτό, του αρέσουν οι Backstreet Boys, να ανεβάσω ένα τραγούδι να κάνει κανένα λάικ. ΌΧΙ. Αρχικά, δεν είναι δυνατόν να του αρέσουν οι Backstreet Boys. Στη συνέχεια, έχεις κάνει την απόλυτα λάθος προσέγγιση. Όταν (και αν) θα βγείτε, φρόντισε να μάθεις τι του αρέσει και τι κάνει και που πάει όταν βγαίνει. Μάθε να έχεις τις αγωνίες που έχουμε όλες μας πριν μας κάνουν add, follow, etc. σε αυτά τα διαδικτυακά του σατανά.

Oversharing, dude. 

Έχεις γενέθλια, γιορτή, πήρες σκύλο, πτυχίο, αμάξι, καινούργιο κινητό, δοκιμάζεις ρούχα, πήγες για ποτό, έφαγες αυτό, έχεις φίλους. Όλα αυτά τα είπα με μία ανάσα. Όσο χρειάζεται για να τα ποστάρεις στα social. Ακόμη να καταλάβεις πως όλα αυτά είναι πράγματα που κάνουμε όλοι μας στην πραγματική μας ζωή; Γιατί να τα λέμε όλα; Λίγο μυστήριο, ρε. Βοηθάει στο stalking.

Εθιζόμαστε στο να μας δίνουν σημασία.

Ας μην κοροϊδευόμαστε, μεγάλα παιδιά είμαστε. Η ευχαρίστηση που μπορείς να πάρεις από τα 890 λάικς στην profile σου είναι μεγάλη. Και πολύ κολακευτική, γιατί είσαι ωραία και αυτό βγαίνει στον κόσμο. Όμως μετά από 192,632 στάτους με “αστεία”, ατάκες και σχόλια, δεν σου αρέσει απλά η αποδοχή του ευρύτερου κοινού, την χρειάζεσαι κιόλας. Να σου πω και κάτι νέο τώρα; Μπορείς να λάβεις τη σημασία που θέλεις χωρίς να ποστάρεις στάτους. Αρκεί να το δείξεις εκεί που θέλεις.

Εχμ, Tinder. 

Μας κατέστρεψε μία, ευχαριστούμε δε θέλουμε άλλη (και χωρίς λόγο). Παρ’ όλα αυτά, οφείλω να ομολογήσω πως είναι πολύ βολικό για ανθρώπους που θέλουν απλά να κάνουν σεξ (άλλη λέξη ήθελα να πω, κατάλαβες) ή να θρέψουν τις ανασφάλειές τους. (Βλ. επίσης, ανθρώπους που ζητούν προσοχή σε σχόλια του Facebook και Twitter)

Συγκρίνουμε την σχέση μας με τις σχέσεις των άλλων. 

Μεγάλος λάκκος που εύχομαι ποτέ να μη σκάψεις. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΙΔΙΕΣ. Και επειδή το αγόρι της Κατερίνας είναι πιο ωραίο από το δικό σου, τι; Ή επειδή η κοπέλα του Αλέξανδρου είναι πιο αστεία από εσένα, τι; Αυτό σημαίνει πως θα πρεπε να πεθάνεις μόνη; Έλα, σοβαρέψου.

Καταλήγουμε παραπολυγρηγορα σε συμπεράσματα. 

Με θέλει. Δε με θέλει. Γουστάρει την Χλόη. Είναι σε περίεργη φάση. Μια χαρά τον βλέπω, βγαίνει, πίνει, με ξέχασε. Αφού έχει τόση δουλειά πως μπορεί να είναι κάθε μέρα σε μπαρ; ΠΑΡΑΠΟΛΥΓΡΗΓΟΡΑ.

Ασχολούμαστε με τις ζωές των άλλων περισσότερο από την δική μας.

Θυμάμαι όταν μου έλεγε η μαμά μου για την φίλη μου την Ιωάννα που παίρνει πάντα 10 (στα 10) στον έλεγχο και όταν πήγα και πήρα και εγώ 10 (στα 20) περίπου 6 χρόνια μετά, σχεδόν με πέταξε έξω από το σπίτι. Έτσι μου έγινε μάθημα και δεν ασχολούμαι ποτέ με το τι κάνουν οι δίπλα. Εκτός αν φωνάζουν, που ενοχλούν.

Κανείς δε θα μάθει ποτέ με πόσους τον έχεις cyberκερατώσει. 

Που λέει ο λόγος. Αν δεν έχει δηλαδή, τους κωδικούς σου ή αν δεν έχεις ξεχάσει κανένα ακάουντ ανοιχτό. Γενικά αν προσέχεις και συμβαίνει συχνά. Αν σβήνεις φωτογραφίες και λοιπά, που δεν έχουν πάει εκεί που πρέπει. Όχι εγώ, μια απ’ το χωριό, δε την ξέρεις.

Θεωρείς πως το καυλάντισμα στα social δεν μετράει. 

ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΜΕΤΡΑΕΙ.

Κάνουμε τα ραντεβού τόσο δύσκολα.

Γνωριμίες, ραντεβού και τα πάντα. Κάνουμε τις σχέσεις μας δύσκολες με το να μιλάμε σε οθόνες, για όσο εμείς θέλουμε, με όποιον θέλουμε, έτσι ώστε και να μην έχουμε βγει, να μπορέσουμε να τον γκοστάρουμε εύκολα γιατί ‘σιγά, δεν ήθελα κιόλας’. Έχουμε μάθει να βρισκόμαστε σε μια ακτίνα που αισθανόμαστε ασφάλεια και ευκολία στο να κάνουμε ελιγμούς. Σε παρακαλώ πολύ, πέρνα έξω και ζήτα να πας και ένα ραντεβού όπως φεύγεις.