Βουτηγμένη από τα πέντε της χρόνια στον χορό, το 2002 περίπου η Ραφαέλλα μπήκε στην αίθουσα που τότε μάθαινα χορό στην Κυρία Μαίρη. Φίλες από κούνια, πιτσιρίκια και οι δύο η Ραφαέλλα ξεχώριζε για την αγάπη και το πάθος σ’αυτό, αλλά και για την άρτια τεχνικής της.  Ήταν πάντοτε  η αδυναμία της δασκάλας.

2014 εγώ και η Ραφαέλλα στην ίδια εκείνη σχολή με άλλη ονομασία απ’έξω:  Danset -Ραφαέλλα Καράλλη, να μου διδάσκει σύγχρονο χορό με το ίδιο πάθος και αγάπη, όπως τότε. Στην αρχή λίγο παράξενο, πλέον μπορώ να πω με σιγουριά πως είναι μια δασκάλα σύγχρονου χορού που αξίζει πολλά και είναι γεμάτη με έμπνευση και όρεξη για δουλειά.

Πως ξεκίνησε η πορεία σου στο σύγχρονο χορό;

Ο χορός ήταν πάντα στην ζωή μου. Το ίδιο όμως και ο αθλητισμός. Πέρασα αρχικά στη γυμναστική ακαδημία της Κομοτηνής όμως δεν πήγα και ξαφνικά βρέθηκα στην Αγγλία να σπουδάζω νομική. Άδικος κόπος όμως αφού στον ένα χρόνο των σπουδών μου αποφάσισα να κάνω αυτό που πάντα ήθελα και έτσι με ένα βιντεάκι χωρίς να χρειαστεί να περάσω από auditions πέρασα στο πανεπιστήμιο UCLAN Lancashire όπου και αποφοίτησα ως  χορογράφος  και χοροδιδάσκαλος σύγχρονου χορού.

Αν σου έλεγα να δώσεις έναν ορισμό στον σύγχρονο χορό τί θα μου έλεγες;

Καθημερινότητα. Εveryday movements όπως λέω συνεχώς και στις μαθήτριες μου. Ο σύγχρονος χορός για μένα είναι για οποιονδήποτε, οπουδήποτε και οτιδήποτε. Πράγματα που κάνουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ και δεν αντιλαμβανόμαστε ότι χορεύουμε. Δεν είναι πάντα οι εντυπωσιακές φιγούρες το παν. Όταν πας στη δουλειά,  όταν περπατάς, ακόμη και όταν τρως, χορεύεις. Μέχρι και ήχους μπορείς να δημιουργήσεις μέσα στον σύγχρονο χορό. Μπορείς να δώσεις εσύ τον ρυθμό δηλαδή χωρίς να είναι απαραίτητη η μουσική.

Σε μια τόσο δύσκολη εποχή, άγχους, πίεσης, κρίσης, ο χορός τι μπορεί να αποτελέσει;

Ο σύγχρονος  χορός μόνο καλό μπορεί να κάνει. Βέβαια πρέπει να υπάρχει και η αγάπη για τον χορό για να νοιώσεις όλα αυτά τα καλά που σου προσφέρει. Αν απλά πας με την προϋπόθεση  να ξεφύγεις από κάτι που σε ανησυχεί χωρίς να υπάρχει το πάθος έστω εκείνην την μια ώρα, δεν αξίζει και χάνεις και την μαγεία του. Στον σύγχρονο χορό γελάς, χαλαρώνεις, έρχεσαι σε επικοινωνία και σε επαφή με τον άλλον που βρίσκεται στο ίδιο dance floor μαζί σου, δεν είναι όπως κάποια άλλα είδη χορού που θα τα χαρακτήριζα πιο «ρούτινας», δηλαδή απλά μπαίνεις στην αίθουσα, κάνεις μια χορογραφία και φεύγεις, που ίσως αυτό να σου δημιουργά επιπλέον άγχος και όχι να σε βοηθά. Τουλάχιστον εγώ αυτό που προσπαθώ να μεταδίδω συνεχώς στις μαθήτριες μου είναι μια νώτα αλλιώτικη, είτε με κάποιες ασκήσεις χαλάρωσης στην αρχή, είτε με κάποια παιχνίδια και πάνω απ’όλα να περνάνε την ώρα τους δημιουργικά μέσα από τον σύγχρονο χορό.

Συναισθήματα και κινήσεις. Πως σμίγουν αυτά τα δύο;

Με τον πιο εύκολο τρόπο. Οι κινήσεις στολίζονται-διακοσμούνται από τα συναισθήματα και έτσι δημιουργείται ένα όμορφο σύνολο. Κίνηση χωρίς συναίσθημα είναι μια κίνηση στεγνή-ωμή. Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει τόσο η τέλεια τεχνική, όσο το συναίσθημα που βάζεις στον χορό σου και αυτόματα το εισπράττει και ο θεατής που σε παρακολουθά.  Είτε αυτό είναι χαρά, λύπη ή φόβος. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που αγαπώ τον σύγχρονο χορό. Γιατί στο σύγχρονο χορό δεν απαιτείται η τεχνική που απαιτείται για παράδειγμα στο κλασσικό μπαλέτο.

Που εστιάζεις συνήθως; Ποιές είναι οι δικές σου επιρροές;

Θα σου απαντήσω και στα δύο το ίδιο. Ο Άνθρωπος και η ρουτίνα του. Δηλαδή, στο τι ζει καθημερινά, πώς τα ζεί ή πως θα ήθελε να τα ζεί. Πίεση, άγχος, αγάπη, έρωτας είναι τα πιο έντονα συναισθήματα στη ζωή μας και από αυτά επηρεάζομαι και είναι κομμάτια των χορογραφιών μου.

Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που πήρες στη ζωή σου και προσπαθείς να την μεταφέρεις στις μαθήτριες σου;

Να μην σταματάς ποτέ και ότι αρχίζεις να το τελειώνεις πάντοτε, χωρίς να αφήνεις κενά. Καλώς ή κακώς εμπόδια στη ζωή υπάρχουν πολλά, το θέμα είναι πώς τα αντιμετωπίζεις. Προσωπικά σε στιγμές αδυναμίας απλά σκέφτομαι ότι όλα όσα συνέβησαν στη ζωή μου, με έφεραν εδώ που είμαι τώρα, δηλαδή στη σχολή μου με τους μαθητές μου και να κάνω αυτό που αγαπώ.

Πως νοιώθεις που πλέον σου ανήκει η σχολή που για πολλά χρόνια ήσουν μαθήτρια;

Εννοείται μεγάλη χαρά. Φυσικά σε αυτό με βοήθησε και η δασκάλα μου που πάντα μου έλεγε πως θα ήθελε η σχολή της να έρθει κάποτε στα χέρια μου και φυσικά οι γονείς μου και τους ευχαριστώ.  Η αλήθεια βέβαια είναι πως όλα έγιναν τόσο γρήγορα που λίγο δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμη. Το να κρατάς βέβαια μια επιχείρηση θέλει γερό στομάχι αλλά ήταν κάτι που από την αρχή δεν με φόβησε και χαίρομαι πολύ που πάει τόσο καλά.

Υπάρχουν αρκετοί που υποτιμούν το επάγγελμα σου. Τι λες εσύ γι’αυτό;

Ναι, έχω ακούσει πολλά κατα καιρούς. Ο ανταγωνισμός εκεί έξω είναι πολύ μεγάλος καταρχάς, επίσης δεν διδάσκεσε μόνο χορό εννοείται αλλά και θεωρία. Είναι σημαντικό να γνωρίζεις πολύ καλά το σώμα σου στο σύγχρονο χορό. Μπορεί να ακούγετε αστείο αλλά μόλις μπήκα για πρώτη φορά στην αίθουσα να διδάξω και τους ζήτησα να μου πουν κάποια μέρη του σώματος τους, οι περισσότεροι μου είπαν απλά τα βασικά (χέρια, πόδια), είχαν συγχυστεί. Επίσης η ιστορία του χορού είναι απαραίτητη, γι’αυτό και σε μικρές ηλικίες προσπαθώ να τους μαθαίνω και σημαντικές πληροφορίες που είναι καλό να γνωρίζουν. Το να διδάσκεις ξέρεις, σε μικρές ηλικίες χορό δεν είναι και το πιο εύκολο πράγματα θεωρώ, αφού πρέπει πρώτα να τα κερδίσεις και μετά να του μεταφέρεις αυτό που θες.Το άλλο που ακούς εννοείτε είναι ατάκες του τύπου «και όταν τελειώσεις τί θα κάνεις, θα χορέυεις σε clubs;» δεν υπάρχει γνώση όπως καταλαμβαίνεις.

Το επάγγελμα του χορευτή ή του χορογράφου σταματά;

Του χορευτή θεωρώ πως ναι αφού σε κάποια φάση και μετά, θέλωντας και μη το σώμα σταματά να «παράγει» όπως πριν και είναι απόλυτα λογικό. Ο χορογράφος όμως μπορεί να φτάσει σε μια μεγάλη ηλικία και απλά να δώσει εντολή πώς θέλει την χορογραφία του και έτσι να γίνει. Laban, Martha Graham, είναι κάποια τρανά παραδείγματα που χορογραφούσαν μέχρι τελικής πτώσεων χωρίς να χάσουν την έμπνευσή τους . Δεν σου κρύβω ότι η έλλειψη έμπνευσης είναι και η μεγαλύτερη μου φοβία. Δεν θα ήθελα ποτέ να μου συμβεί.

Πώς φαντάζεσαι τη ζωή σου και τον σύγχρονο χορό στην Κύπρο σε 10 χρόνια;

Όσον αφορά τη ζωή μου επαγγελματικά , θέλω να φτάσω όσο πιο ψηλά μπορώ και με πιο πολλές επιτυχίες. Μου αρέσει να βάζω στόχους. Επόμενος μου στόχος μου για παράδειγμα είναι μια πιο μεγάλη σχολή από αυτήν που βρίσκομαι τώρα και πιο πολλούς μαθητές, όχι για να γεμίσω τις τσέπες μου αλλά για να μεγαλώσω την ομάδα μου.  Τώρα όσον αφορά τον σύγχρονο χορό στην Κύπρο, θα σου πω πως αν τα άτομα που σπούδασαν σύγχρονο χορό δεν καταφέρουν να μεταφέρουν την έννοια του χορού έτσι όπως την διδάχτηκαν και όπως οι ίδιοι νοιώθουν χωρίς να λειτουργούν με τα κατεστημένα και τα «μη» της κοινωνίας, τον βλέπω στο σημείο που βρίσκεται τώρα και πιο πίσω ακόμη. Ταλέντα υπάρχουν πολλά και γυναίκες και άνδρες  στο σύγχρονο χορό.  Ας είναι  λοιπόν ο σύγχρονος χορός ένας τρόπος να εκφράζουμε όλα αυτά που θέλουμε με λόγια να πούμε και δεν μπορούμε.

Τι θα γίνει στις 29 Ιουνίου;

Θα ανεβάσουμε την πρώτη μας παράσταση, μικρής διάρκειας, με τίτλο  Mauve, στο θέατρο του δήμου Αγίου Αθανασίου στη Λεμεσό. Νοιώθω ότι θα είναι μια όμορφη νύχτα σύγχρονου χορού και όχι μόνο, αφού θα έχουμε και κάποια άλλα δύο είδη χορού από την σχολή της Τζούλιας Κουνέ, η οποία διδάσκει και το κλασσικό μπαλέττο στη σχολή μου. Θέλω εκείνο το βράδυ οι μαθήτριες μου να δείξουν στους δικούς τους που θα βρίσκονται εκεί, ίσως έναν άλλο εαυτό τους που δεν ξέρουν ότι έχουν. Σε αυτό να τονίσω ότι με βοηθάει  πολύ και ο σκηνοθέτης μας Κωνσταντίνος Καφκαλιάς και τον ευχαριστώ ιδιαίτερα.