Τα ρούχα που πρωταγωνιστούν στις γκαρνταρόμπες όλων μας, έχουν ένα συνολικά μεγάλο αριθμό λεπτομερειών που στα μάτια μας, τα μεταμορφώνει μοναδικά, αγαπημένα και ξεχωριστά. Ανεξάρτητα από την οικονομική τους αξία και τον κατασκευαστικό οίκο στον οποίο ανήκουν, όλα τα ρούχα θα μπορούσαν να κατέχουν αριθμό δελτίου ταυτότητας, διακηρύσσοντας έτσι, τη δική τους μοναδικότητα σε σύγκριση με τα υπόλοιπα ρούχα της αγοράς.
Κυριολεκτικά το κάθε ρούχο έχει ένα δικό του ξεχωριστό τρόπο να μαρτυρά τον τρόπο δημιουργίας του, μέσα από λεπτομέρειες που άλλοτε είναι έντονες και χειροπιαστές, ενώ άλλοτε είναι δυσδιάκριτες και περισσότερο αισθητικές.
Πέρα από την ιδιαίτερη ποιότητα του υφάσματος, την διαφορετικότητα της γραμμής και της χρωματικής απόχρωσης ενός ρούχου, ένας από τους κυριότερους λόγους μοναδικότητας και διαφοροποίησης του από τα υπόλοιπα, είναι οι ραφές του. Ο τρόπος δόμησης ενός ρούχου, περιλαμβάνει όλες εκείνες τις αόρατες στα περισσότερα μάτια λεπτομέρειες, που αναλαμβάνουν να διατηρήσουν αναλλοίωτη και αψεγάδιαστη, την εξωτερική εικόνα του ρούχου και κατ’επέκταση, εκείνου που το φορά.
Μια “αρμοδιότητα” που θυμίζει κατά πολύ την αρχιτεκτονική, καθώς τα υλικά που επιλέγονται για την κατασκευή, καλούνται να παρέχουν και αισθητικές υπηρεσίες μέσα από την ανθεκτικότητας τους, επηρεάζοντας με τη σειρά τους το τελικό οπτικό αποτέλεσμα. Το φάσμα τους είναι ευρύ όπως και η αντίστοιχη ποικιλία των υλικών τους. Η κλωστή που πάντα θα κατέχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά όλων μας, δίνει τη σκυτάλη της στο μέλλον όπου η ραφή τρισδιάστατων υφασμάτων, απαιτεί κάτι περισσότερο τεχνολογικά εξελιγμένο, όπως η χρήση ακτίνων lazer. Η σύγχρονη επίσης αντίληψη της μόδας, επιστρατεύει ακόμη και βίδες για την υλοποίηση των projects, όπου οι μέχρι τώρα μέθοδοι ραψίματος και κατασκευής δεν επαρκούσαν για να καλύψουν ένα τέτοιο απαιτητικό φάσμα.
Η ραφή πλέον, αντιπροσωπεύει περισσότερο την ιδέα ένωσης διαφορετικής φύσης υλικών, γεγονός που από μόνο του την αναγκάζει όχι μόνο να εξελιχθεί αλλά κυρίως να αποκηρύξει τον εαυτό του παρελθόντος της. Εκείνον όπου μια απλή ραπτομηχανή αρκούσε για να ενώσει δυο ίδιου τύπου υφάσματα, δίνοντας έτσι ζωή στα ρούχα που οι τότε περιστάσεις απαιτούσαν, προκειμένου να καλύψουν τις καταναλωτικές ανάγκες του τότε κόσμου. Οι εποχές όμως άλλαξαν και εξελίχθηκαν μαζί με τον τρόπο θεώρησης των πραγμάτων. Οι ραφές στη σύγχρονη αυτή εποχή, καλούνται να υποστηρίξουν και να αντιπροσωπεύσουν, κάτι βαθύτερο από την ένωση δυο υφασμάτων.
Ίσως ο νέος τους ρόλος να ξεκινά γνωστοποιώντας μας την πανάρχαια ιστορία τους και την μόνιμη διάθεση και ικανότητα τους στο να ενώνουν υφάσματα, αδιαφορώντας για την διαφορετική φύση και υφή τους. Στη πρόθεση τους να δημιουργήσουν ένα σύνολο ( ρούχο ), ενώνοντας διαφορετικές αντιλήψεις και κόσμους, απορρίπτοντας τα στεγανά και τις προκαταλήψεις, ενδιαφερόμενοι μόνο για την τελική ολοκληρωμένη εικόνα.
Όταν λοιπόν το naylon παντρεύεται με το βαμβάκι, όταν ένας σύγχρονος κορσές κατασκευάζεται από ξύλο, όταν οι ραφές από μόνες τους αποκαλύπτονται σκόπιμα στην εξωτερική επιφάνεια του ρούχου, δίνοντας του την έννοια του εξώρουχου-εσώρουχου, τότε σαφέστατα δημιουργούνται νέα δεδομένα με νέες απαιτήσεις. Αφού λοιπόν όλα τα υλικά ανεξάρτητα από την κατασκευαστική τους προέλευση, έχουν τη δική τους ραφή, το δικό τους τρόπο να ενωθούν και στο σύνολο τους μπορούν να δημιουργήσουν μια νέα αισθητική πραγματικότητα, τότε γιατί όχι και εμείς οι άνθρωποι;
Αν το σκεφτούμε καλύτερα όλοι μας αποτελούμε μια ραφή, όπου χάρη στη μοναδικότητα μας, καταφέρουμε καθημερινά να ενώσουμε τόσους διαφορετικούς τρόπους ιδεών, σκέψεων και αντιλήψεων με φίλους, συνεργάτες, οικογένεια και τον κόσμο ολόκληρο. Αν τελικά η μόδα μπορεί να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους, τότε σίγουρα η ραφή προσωποποιεί την κοινή μας προσπάθεια για συνεργασία και δημιουργία νέων αντιλήψεων.
Yorgos Pantazonas www.stylists.gr
