Πρόσφατα έτρεξα στον Αγώνα Δρόμου Ψυχικού-Φιλοθέης με τη Φροσύνη. Μετά τα 10 χιλιόμετρα είχα αυτό το υπέροχα συναίσθημα μετά το τρέξιμο. Ένιωθα καθαρός, άδειος από οποιαδήποτε μαυρίλα, αγαπούσα όλο τον κόσμο. Ποτέ δεν είχα δώσει όνομα σε αυτό το υπέροχο συναίσθημα, δεν ήξερα καν αν έχει κάποιο. Μέχρι που η Φροσύνη μου άνοιξε τα μάτια: Runner’s High!

Είναι λοιπόν, αυτό το αίσθημα ευφορίας μετά το τρέξιμο. Επιστημονικά εξηγείται από την έκκριση ενδορφινών από τον εγκέφαλο, οι οποίες είναι υπεύθυνες για όλη αυτή τη χαρά. Από την άλλη παίζει ρόλο και η χαρά του ότι έτρεξες 5/10/20 χιλιόμετρα και δεν κατέληξες στην εντατική.

Αγαπάς όλο τον κόσμο, δε σε ρίχνει τίποτα, έχεις ξεχάσει όλες τις σκοτούρες και τα άγχη πολυτελείας της καθημερινότητας. Το συναίσθημα αυτό ξεκινάει λίγο μετά το μισά της διαδρομής. Νιώθεις κούραση, αλλά έχεις κίνητρο για να δώσεις το κάτι παραπάνω, να τρέξεις αυτό το extra mile, αυτό το mile that’s never too crowded.

Ε, πάρε και μια λίστα με τραγούδια ευτυχίας και αγάπης, τραγούδια χαρούμενα, γραμμένα με ματζόρε. Run!