Η Αλκυόνη Παπαδάκη γεννήθηκε στο Νιο Χωριό, πολύ κοντά στα Χανιά. Ολοκλήρωσε τις σπουδές της στη Γαλλική Σχολή. Όσο ήταν παιδί, η οικογένειά της περνούσε δύσκολες έως τραγικές καταστάσεις. Έτσι, αναγκάστηκε να ψάχνει από τότε τα μονοπάτια της φυγής. Όνειρό της ήταν να αλλάξει τον κόσμο. Στην προσπάθειά της αυτή έφαγε τα μούτρα της και προσπάθησε στη συνέχεια, μάταια, να αλλάξει τον εαυτό της. Μέσα από αυτή τη διαδρομή, κατέληξε πως επανάσταση είναι να έχεις τα μάτια της ψυχής σου ανοιχτά, να επιμένεις και να αγαπάς τη ζωή.

Είναι μερικοί άνθρωποι που δεν μπόρεσαν ποτέ να διαβάσουν το μυστικό σημείωμα που άφησε μέσα τους ο Θεός. Δεν είχαν το απαιτούμενο φως για να το διαβάσουν. Kαι τ’ άφησαν διπλωμένο να κιτρινίζει σε ένα κρυφό συρταράκι της ψυχής τους. Είναι μερικοί άνθρωποι που, όταν πέσει στα χέρια τους η χαρά, δεν ξέρουν πως τους ανήκει. Και σαστίζουν. Τη φέρνουν από δω, τη γυρνάνε από κει, ώσπου ανοίγουν ένα λάκκο και τη θάβουν, όπως κάνουν με τα κόκαλα τα σκυλιά. Είναι μερικοί άνθρωποι που πίστεψαν αλήθεια πως ο Θεός αγαπάει τους μουτρωμένους. Χαρά σ’ αυτούς που γέμισαν την ψυχή τους και διάβασαν τραγουδιστά το μυστικό τους σημειωματάκι. Αν το ‘σκισαν μετά, αν το ‘καψαν, το έκαναν μόνο και μόνο για το κέφι τους. Για να κλείσουν μάτι στο Θεό. Χαρά σ’ αυτούς που πιάστηκαν στο δόλωμα της ζωής και σπαρτάρισαν μέσα στα δίχτυα της.  Αν τα τρύπησαν μια στιγμή και ξαναβγήκαν στο πέλαγος, το ‘καναν μόνο και μόνο για να ‘χουν τη χαρά να ξαναπιαστούν.

Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα της Αλκυόνης Παπαδάκη, είναι έντονα ρεαλιστικό με λεπτομερή καταγραφή των χαρακτήρων, που θέλοντας και μη ταυτίζεσαι μαζί τους. Είναι σαν να ζεις μαζί τους, σαν να τους ξέρεις από καιρό. Επιπλέον, πλέκει την ιστορία της με εικόνες πλούσιες σε χρώμα και συναίσθημα που ζωντανεύουν μπροστά σου. Εξαιρετική πλοκή και πλούσιο λεξιλόγιο που σε καθηλώνει.