Για τον Salvador Dalí, το φαγητό ήταν ένα ατελείωτος μπουφές από σύμβολα και σχέδια που παίρνουν μορφή. Το φαγητό ήταν μια μεταφορά ευχαρίστησης και πόνου, σεξουαλικής επιθυμίας και πολιτική. Ως παιδί δε, ο Dalí ήθελε να γίνει σεφ, και ως καλλιτέχνης, πεινούσε συνέχεια. “Η ομορφία είναι κάτι που τρώγεται,” είχε δηλώσει ο ίδιος κάποια στιγμή.“Ή κάτι που δεν υπάρχει καν.”
Οι διατροφικές εμμονές του Dalí ήταν οι αστακοί, τα αυγά και οι αχινοί, εμνευσμένα από τις περισσότερες σουρεαλιστικές δημιουργίες του, όπως το The Persistence of Memory (1931). Ψωμί, πάνω απ’ όλα, ήταν μια από τις βασικές τροφές που έκαναν την φαντασία του ζωγράφου να οργιάζει.
Αυτό το φθινόπωρο, το Taschen έβγαλε μια έκδοση μιας όμορφης αντιγραφής του Les Diners de Gala, ενός βιβλίου μαγειρικής που έγραψε ο Salvador Dalí το 1973. Το βιβλίο φέρει το όνομα της γυναίκας του, μιας θρυλικής γυναίκας που ήξερε να τρώει, και είναι ένα από τα πιο ασυνήθιστα βιβλία μαγειρικής που έχουν δημιουργηθεί ποτέ. Σήμερα, υπογεγραμμένα αντίγραφα πωλούνται στην τιμή των $25,000 το ένα.
Πύργοι καραβίδας με τον κορμό της Joan d’ Arc και τα χέρια της γεμάτα αίμα. Κοτόπουλα δεμένα με καλώδια.
Όσο για τις συνταγές, είναι μια μικρή αποτυχία. Τα κρέατα μαγειρεύονται για ώρες, τα μυαλά βράζουν και γίνονται κάτι σαν ένα avocado toast, τόνος, χαβιάρι και ώμος από αρνάκι γίνοται ξαφνικά η πιο ωραία béchamel. Ο σουρεαλισμός του Dalí έχει εισχωρήσει και στην κουζίνα του σαν τέχνη.
Σορμπέ σαμπάνιας ή σέλερι au gratin- είναι δύο από τις πιο εύκολες συνταγές που θα βρεις.
Συχνά, ο Dalí μιλούσε για το πως όλα εκείνα που αγαπάει ήθελε να τα καταναλώσει. Από την αρχιτεκτωνική του Antoni Gaudí μέχρι το πανέμορφο πρόσωπο της γυναίκας του. Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που η γαστρονομία ήταν τόσο υψηλά στο μυαλό του.
“It does not seem enough to devour things with our eyes. Our anxiety to join actively and effectively in their existence brings us to want to eat them.”
Photos: Taschen
