Στην πρώτη γυμνασίου ένα βαρετό σαββατοκύριακο σκέφτηκα να ‘’εκδώσω’’ το πρώτο μου περιοδικό. Ένωσα με συρραπτικό μερικές Α4 κόλλες και έγραψα κανονικά τα περιεχόμενα μου, τα θέματα και στο τέλος πως μπορούν να επικοινωνήσουν οι αναγνώστες μαζί μας. Οι αναγνώστες ήταν οι γονείς μου στην κουζίνα και οι συμμαθητές μου στο σχολείο. Όχι όλοι. Δεν άρεσε σε όλους το DΙΥ της πατατοσφραγίδας.

Τρία χρόνια μετά την πρώτη ανάρτηση, ακριβώς τρία χρόνια, μετά από όλες τις φουρτούνες και τις δυσκολίες του κόσμου, μέσα από δημοψηφίσματα και eurogroup ανακάλυψα πως δεν θα υπήρχε καλύτερη στιγμή για μια δεύτερη εκδοτική προσπάθεια. Και ιδού!

Αυτό το πρώτο τεύχος φτιάχτηκε με λίγη περισσότερη εμπειρία από την πρώτη γυμνασίου, χωρίς συνταγή πατατοσφραγίδας αλλά με την ίδια αγάπη. Το πιο σημαντικό: Δεν το έφτιαξα με συρραπτικό και δεν ήμουν μόνη μου.

Η πιο dream team από όλες τις dream team του κόσμου ένωσε τις δυνάμεις της φωτογράφισε, έγραψε, οργάνωσε, σχεδίασε και εκτύπωσε το πρώτο της τεύχος.

Περιμένουμε τις εντυπώσεις σας!