Η ζωή είναι πολύ μικρή για να μην γίνεις ρεζίλι 5 φορές μέσα σε 5 μέρες. Ορμώμενος από αυτό το πασίγνωστο γνωμικό του Κομφούκιου, πριν 1 εβδομάδα αποδέχτηκα την πρόκληση της Γεωργίας (challenge accepted σαν άλλος Barney Stinson). Η αποστολή ήταν απλή: για 5 μέρες σερί, έπρεπε να λέω από 1 βλακεία την ημέρα σε κάποιον άγνωστο. Το αποτέλεσμα γνωστό: θα έτρωγα κατάρες στην καλύτερη, μήνυση ή ξύλο στη χειρότερη.

Τρίτη 9/1/2018

Ώρες μετά την πρόκληση της Γεωργίας, είχα ραντεβού με 2 φίλους για φαγητό στο Χολαργό. Την ώρα που έψαχνα για κάποιον άγνωστο, ήρθε η σερβιτόρα για να μας αφήσει καταλόγους. Ήταν η άγνωστη που ήθελα. Όταν ήρθε για να πάρει την παραγγελία την ρώτησα: “το ξέρεις πως της αγάπης η πληγή δεν κλείνει με τσιρότα;”. Σάστισε (όπως και οι 2 φίλοι) και μου απάντησε: “για να το λέτε εσείς, έτσι θα είναι”.

Όταν ξαναήρθε για να μας φέρει τα πιάτα μου είπε “πάντως μπράβο που ακούτε Μάλαμα” και ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΤΗΝ ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΑ.

Τετάρτη 10/1/2018

Τη δεύτερη μέρα δεν είχα και πολλή έμπνευση. Άσε που με τούτα και με κείνα, βγήκα μετά τις 10 το βράδυ. Οπότε είπα να πάρω μια γεύση από τα εφηβικά μου χρόνια που μυρίζαν Axe Marine και καγκουρίλα. Σταμάτησα λοιπόν έναν ταξιτζή στο Ψυχικό, τον ρώτησα “Κολωνάκι πας;”, “Πάω” μου λέει. “Ωραία” του λέω, “θα σε πετύχω εκεί κανένα βράδυ” και έφυγα τρέχοντας.

Πέμπτη 11/1/2018

Μέρα 3^η, θύρα 11 στο γήπεδο μπάσκετ του ΟΑΚΑ για τον αγώνα του Παναθηναϊκού με την Μπαρτσελόνα. Χιλιάδες οι άγνωστοι αλλά ο τυχερός ήταν ένας πιτσιρικάς 18-19 χρονών που καθόταν μπροστά μου. Φορούσε ένα φούτερ με μακράν τη χειρότερη στάμπα τριφυλλιού που έχω δει στη ζωή μου. “Με πόσα λεφτά μου πουλάς τη μπλούζα σου εδώ και τώρα;”, του λέω. “Τι λες ρε φίλε;” μου είπε σχεδόν αφοπλιστικά. “Θέλω τη μπλούζα σου και δίνω μέχρι 60€”, του λέω. Συμφώνησε στα 60€, του είπα ότι πάω να φέρω χρήματα και δεν ειδωθήκαμε ποτέ ξανά.

Παρασκευή 12/1/2018

Βόλτα στα μαγαζιά σε Mall & Golden Hall. Μπήκα στην Adidas και ζήτησα τα Nike Millenium σε ασημί. Μετά μπήκα στη Nike και ζήτησα τα Adidas Superstar σε λευκό με μαύρη ρίγα. Δεν γέλασε κανείς. Πού πήγε το χιούμορ σας παιδιά;

Σάββατο 13/1/2018

Το Σάββατο έπαιζα μουσική στο Pairidaeza, το μαγαζί της καρδιάς μας. Αφού πάρκαρα για να πάω στο μαγαζί, σταμάτησα ένα ζευγάρι στο δρόμο και τους είπα: “Παίζω μουσική εκεί απόψε”, δείχνοντας ένα άκυρο μαγαζί απέναντι. “Σε 20’ θέλω να έρθετε και να μου πείτε ότι συνέβη κάτι τρομερό και ότι πρέπει να έρθω μαζί σας. ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ ΑΥΤΟ”, δυναμώνοντας τον τόνο της φωνής μου. Το ζευγάρι φρίκαρε και εγώ έφυγα τρέχοντας.

Γεωργία, ευχαριστώ που με έκανες ρεζίλι