Μία από τις πιο πρόσφατες ειδήσεις που αφορούν τη ξιφασκία γράφει: Στους αγώνες για το τρίτο κύπελλο ξίφος μονομαχίας ανδρών «Ανδρέας Γερμακόπουλος – Νίκη Σιδηροπούλου» που διοργανώθηκε από τον ΑΟ Αρίστων Παιανίας, νικητής αναδείχθηκε ο Σάββας Καββαδίας (ΠΑΟ) στη δεύτερη φετινή του εμφάνιση μετά το αργυρό μετάλλιο στο κύπελλο του ΑΣ Ξιφομάχος στη Θεσσαλονίκη. Από την εγχώρια αγωνιστική δράση για την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο απομένει μόνο το πανελλήνιο πρωτάθλημα της κατηγορίας στο οποίο ο Καββαδίας θα υπερασπιστεί τον περσινό του τίτλο.
Τι σε παρακίνησε να γίνεις αθλητής; Γιατί διάλεξες τη ξιφασκία;
Διάλεξα την ξιφασκία η οποία είναι ένα άθλημα το οποίο συνδυάζει στοιχεία μυϊκής και πνευματικής συναρμογής, εκτέλεσης περίτεχνων κινήσεων με την χρήση του ξίφους, ταχύτητα κτυπήματος, χαλιναγώγηση των αισθήσεων σου και άμεσης λήψης αποφάσεων σε συνθήκες πίεσης.
Θυμάσαι την πρώτη επιτυχία σου;
Η 1η επιτυχία μου ήταν η κατάκτηση της 3ης θέσης σε Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Εφήβων. Ήταν μια ξεχωριστή στιγμή γιατί σε ηλικία 15 ετών κατάφερα μέσα από αντιξοότητες να ανέβω το βάθρο. Οι αντιξοότητες είχαν να κάνουν ότι βρέθηκα να ξεκινώ το άθλημα της ξιφασκίας με μια προπονήτρια η οποία με ταλαιπώρησε ψυχικά και θα με οδηγούσε μετά βεβαιότητας να σταματήσω την ξιφασκία αν την χρονική εκείνη περίοδο δεν ελάμβανα τις σωστές αποφάσεις.
Σκέφτηκες ποτέ ότι θα μπορούσες να ασχοληθείς με κάποιο άλλο άθλημα;
Από τα αθλήματα που είχα σκεφτεί ότι θα μπορούσα να κάνω, είναι η επιτραπέζια αντισφαίριση, το tennis αλλά και το σκάκι που έχω και μια πρώτη θέση σε τουρνουά.
Αν αναλογιστείς τη χειρότερη αθλητική σου επίδοση τι θα έλεγες ότι έμαθες από αυτή την εμπειρία;
Η νίκη έχει πατέρα ενώ η αποτυχία είναι ορφανή. Κάθε επιτυχία συνοδεύεται με άνοιγμα φτερών ενώ η αποτυχία προκαλεί μερικές φορές απότομη και επώδυνη πτώση.
Η μοναχικότητα σε συνοδεύει σε κάθε αγώνα γιατί εκτός από τον αντίπαλο έχεις να αντιμετωπίσεις και τον εαυτό σου, ο οποίος είναι και ο δυσκολότερος από όλους.
Έμαθα να βασίζομαι στις δυνατότητες μου και στην πραγματικότητα. Η αποτυχία είναι ο καλύτερος δάσκαλος γιατί εκεί διαπιστώνεις αν έχεις την δύναμη να σηκωθείς μετά από ένα πέσιμο και ποιοι είναι δίπλα σου για να σε εμψυχώσουν.
Η κάθε αποτυχία αποτελεί ένα μέσο στο οποίο ανακαλύπτω νέα στοιχεία για τον εαυτό μου τα οποία με βοηθούν να ξεπεράσω δυσκολίες, να αναπτύξω υπάρχουσες δυνατότητες, καθιστώντας με καλύτερο σε τομείς που υστερώ, αποδίδοντας με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα και επιτυχία σε επόμενες καταστάσεις που θα αντιμετωπίσω.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου αθλητικό απόφθεγμα;
Επιτυχία είναι η ικανότητα να πηγαίνεις από αποτυχία σε αποτυχία με αμείωτο ενθουσιασμό.
Πώς το να είσαι αθλητής σε κάνει καλύτερο άνθρωπο;
Δεν σε κάνει ο αθλητισμός καλύτερο άνθρωπο αλλά η παιδεία που έχεις ως βάση. Ο αθλητισμός δεν επιδιώκει την ηθική ανύψωση ενός αθλητή αλλά την καταξίωση του με όποια μέσα διαθέτει θεμιτά ή αθέμιτα.
Τι εγκαταλείπεις για τον πρωταθλητισμό;
Ελαχιστοποιείται ο ελεύθερος χρόνος για προσωπικές στιγμές, θυσιάζεις πράγματα και στιγμές για την επίτευξη των στόχων που έχεις θέσει, για ένα αβέβαιο αγωνιστικό αποτέλεσμα, όμως σε κάθε περίπτωση αξίζει η διαδρομή, διότι οικοδομεί τον χαρακτήρα του κάθε αθλητή όχι μόνο στον αθλητισμό αλλά και στην ίδια τη ζωή.
Είναι ο επαγγελματικός αθλητισμός όσο δύσκολος φαίνεται;
Είναι πολύ δύσκολος διότι αν ο αθλητής θέλει να επιτύχει τους αγωνιστικούς στόχους του (διεθνή καταξίωση) θα πρέπει εκτός από την διαμόρφωση της καθημερινότητας του να επωμιστεί και όλο το οικονομικό βάρος. Δυστυχώς, η στήριξη της Πολιτείας εμφανίζεται μόνο όταν κάποιος αθλητής πετύχει μια σημαντική διάκριση στο εξωτερικό. Μέχρι τότε η συμμετοχή του αθλητή στις διεθνείς διοργανώσεις καλύπτεται με δικά του έξοδα ή με έξοδα του χορηγού του εφόσον υπάρχει. Από όσο γνωρίζω στο εξωτερικό η αντιμετώπιση των αθλητών που στελεχώνουν τις Εθνικές Ομάδες είναι διαφορετικός καθότι όσοι τις στελεχώνουν αμείβονται μηνιαίως ως επαγγελματίες αθλητές και όλα τα αγωνιστικά έξοδα τα καλύπτει η Πολιτεία.
Τι ρόλο παίζει ένας προπονητής στη ζωή ενός αθλητή;
Είναι πολύ σημαντικός ο ρόλος του προπονητή διότι η συνύπαρξη αυτή σε ακολουθεί καθ’ όλη τη διάρκεια της αγωνιστικής σου δραστηριότητας. Ο προπονητής, καθοδηγεί, συμβουλεύει στηρίζει, ενθαρρύνει, ψυχολογεί τον κάθε αθλητή και βρίσκεται δίπλα του σε κάθε δυσκολία που θα συναντήσει, πορευμένοι και αντιμετωπίζοντας μαζί κάθε αγώνα ξεχωριστά. Στην Ελλάδα, οι περισσότεροι προπονητές εργάζονται καθημερινά με αποτέλεσμα οι διαθέσιμες ώρες για προπόνηση με τον αθλητή τους να είναι οι απογευματινές με συνέπεια να υπάρχει επιβάρυνση στην διάθεση τους κατά την ώρα της προπόνησης. Θα ήταν όλα διαφορετικά αν ασχολείτο ο αθλητής και ο προπονητής μόνο με το άθλημα τους αλλά αυτό προϋποθέτει οικονομική στήριξη από την Ομοσπονδία και κατ΄ επέκταση από την Πολιτεία.
Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που έχεις πάρει από τους προπονητές σου;
Η καλύτερη συμβουλή που έχω πάρει είναι από τον προπονητή μου κ. Δημήτριο Κάζαγλη «πίσω από κάθε πόνο σου στέκει ένα λάθος σου».
Αν θα μπορούσες να ζητήσεις να επιλυθεί ένα θέμα που μαστίζει τον ελληνικό αθλητισμό ποιο θα διάλεγες να λύσεις;
Θα επέλεγα να επιλύσω το θέμα της αξιοκρατίας σε συνάρτηση με το οικονομικό. Άνθρωποι που δεν έχουν καμία σχέση με τον χώρο και δεν υπήρξαν ποτέ αθλητές αναλαμβάνουν σημαντικά πόστα και καλούνται να πάρουν αποφάσεις που αφορούν την τύχη των αθλητών. Μία πρόταση μου θα ήταν, ότι ο Πρόεδρος και τα μέλη της εκάστοτε Ομοσπονδίας προκειμένου να θέσουν υποψηφιότητα για την εκλογή τους, θα πρέπει υποχρεωτικά να έχουν υπάρξει αθλητές στο αντίστοιχο άθλημα, ταυτόχρονα να μην έχουν ενεργή σχέση με σωματεία είτε ως πρόεδροι, μέλη ή εκπρόσωποι αυτών και η επανεκλογή τους να είναι μόνο για δύο φορές προκειμένου να εμφανίζονται νέα πρόσωπα με καινούργιες ιδέες που θα συμπλέουν με το πνεύμα της εποχής. Θεωρώ, ότι οι Ομοσπονδίες για να αποκτήσουν οικονομική ευρωστία θα πρέπει να ξαναγίνουν Ν.Π.Δ.Δ.
Ποια πιστεύεις ότι είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι αθλητές σήμερα;
Με λύπη θα αναφέρω ότι στο άθλημα της Ξιφασκίας αν δεν έχεις την οικονομική δυνατότητα να στηρίξεις την παρουσία σου σε διεθνείς αγωνιστικές δραστηριότητες εξ ιδίων πόρων ή μέσω χορηγού, θα πρέπει να σταματήσεις στην ηλικία των 18-20 ετών, διαφορετικά λαμβάνεις μέρος σε εγχώριες διοργανώσεις αν υπάρχει ο χρόνος και διάθεση. Η καταξίωση ενός αθλητή έχει άμεση συνάρτηση με το οικονομικό. Η πρόταση μου είναι ότι η Ομοσπονδία θα πρέπει να επιβραβεύει τον πρώτο της βαθμολογίας στο τέλος της κάθε αγωνιστικής περιόδου, καταρτίζοντας του ένα αγωνιστικό πρόγραμμα με διεθνείς αγώνες και πλήρη κάλυψη των εξόδων για την επόμενη αγωνιστική περίοδο.
Πως είναι το κοινό του αθλήματός σου στην Ελλάδα;
Η ξιφασκία δεν έχει την προβολή που της αξίζει σε αντίθεση με άλλα αθλήματα. Θα έλεγα ότι παρακολουθείται από συγγενείς και φίλους των αθλητών.
Αν μιλούσες σε μία τάξη γεμάτη από παιδιά τι θα τους έλεγες για τη ξιφασκία προκειμένου να τους τραβήξεις το ενδιαφέρον;
Θα τους έλεγα πρωτίστως την αλήθεια. Η ξιφασκία είναι ένα ξεχωριστό άθλημα μέσα από το όποιο θα ανακαλύψουν πολλά στοιχεία που δεν γνώριζαν για τον χαρακτήρα τους, θα αναπτύξουν νέες δεξιότητες, θα βιώσουν την μοναχικότητα σε κάθε αγώνα, καθώς θα είναι υπεύθυνοι για την επιτυχία η αποτυχία τους στηριζόμενοι στις δυνάμεις τους, θα μάθουν την αναγκαιότητα λήψης άμεσων αποφάσεων, να αναλαμβάνουν την επιτυχία ή την αποτυχία, να δοκιμάζουν τα όρια της υπομονής τους προκειμένου να καταφέρουν τον στόχο τους, και να διαχειρίζονται ανάλογα την νίκη και την ήττα.
Κλείνοντας, θα έλεγα όμως ότι το πιο βασικό κατά την άποψη μου είναι ότι αν δεν έχεις την ψυχολογική και οικονομική στήριξη που απαιτείται ως αθλητής, δεν υπάρχει αγωνιστικό μέλλον.
