Σε έναν κόσμο χωρίς κινητά, η καθημερινότητά σου θα άλλαζε δραματικά. Δεν θα παρακολουθούσες κανένα instagram και facebook εν ώρα μαθήματος. Δεν θα περίμενες ποτέ το μήνυμα κάποιου για να σου αλλάξει την διάθεση. Δεν θα αγωνιούσες για like και ιστορίες και δεν θα ανησυχούσε κανείς από εμάς για το πρόβλημα του να στην πέφτουν μέσα από τα social media. Σε έναν κόσμο χωρίς κινητά όλα θα ήταν απλούστερα.

Άσε το κινητό σου κάτω. Εκτός αν μας διαβάζεις, που τότε συνέχισε να το κρατάς και μετά άστο. Γενικά όμως, δεν υπάρχει λόγος να κουβαλάς πάνω σου κάτι και να κάνεις ανθυγειινή χρήση του. Πράγμα που σημαίνει πως τέρμα οι καφέδες με τσεκ ιν, τέρμα η αναμονή κλήσεων και μηνυμάτων, τέρμα το χάζεμα σε ένα βαρετό ραντεβού. Πρέπει να αρχίσεις να ζεις και τις άβολες στιγμές της καθημερινότητας. Το να μην έχεις θέματα να συζητήσεις με τους κολλητούς σου και την ηλιθιότητα που λούζει πολλούς ανθρώπους στο πρώτο ραντεβού. Και αν αρχίσεις να προσέχεις τον άλλον προσεκτικά, ίσως μετά έχεις να συζητάς κάτι με την παρέα σου, αλλιώς γενικά, το γιατί κάνετε παρέα δεν είναι της παρούσης.

Ακολουθούν παραδείγματα μιας τραγικής κατάστασης που βιώνω στον περίγυρό μου.

Ανέβασε φωτογραφία στο Παρίσι μια φίλη φίλου. Ας κλάψουμε ομαδικώς που είμαστε στην Ελλάδα μια τραγική περίοδο, χωρίς λεφτά και φούμαρα. Ξανασκέψου το. Τι μας νοιάζει που η άλλη κάνει ζωάρα και εμείς δουλεύουμε; Γιατί να ψάχνουμε λόγους να κλαιγόμαστε; Ίσως αν αφήσεις κάτω το κινητό σου να αρχίσεις να βλέπεις τους λόγους που σε κάνουν ευτυχισμένο.

Βγήκαμε πριν μια εβδομάδα και αυτός μου κάνει μόνο likes σε καθημερινή βάση όμως. Τι κάνω λάθος αν του αρέσω σε κάθε μου φωτογραφία; Το λάθος σου λοιπόν, είναι το ότι ανεβάζεις κάθε μέρα τον εαυτό σου. Αλλά ποια είμαι εγώ να κρίνω εσένα για το πώς θα χρησιμοποιείς τα accounts σου. Απλώς λέω. Άσε που δεν είναι τρόπος επικοινωνίας τα likes. Θα σε έπαιρνε ένα τηλέφωνο.

Χωρίς να θέλω να σε κάνω να περιμένεις για κλήση αντί για like, το τηλέφωνο είναι ο κύριος λόγος που κουβαλάμε αυτά τα μαραφέτια (όπως θα έλεγε και η γιαγιά μου) μαζί μας παντού. Ας μην περιμένεις την κλήση του, γιατί αν σε πάρει θα το ακούσεις και από δύο δωμάτια μακριά.

Δεν είναι ευτυχία η αναμονή για κάτι, αν είναι το μόνο πράγμα που κάνεις. Ευτυχία είναι όταν σε διακόπτει το μήνυμα του αγαπημένου σου από την δουλειά που κάνεις, ή από την συζήτηση που έχεις με τους φίλους σου. Και στο λέω αυτό γιατί τελευταία βλέπω πως μερικοί έχουν μπερδέψει το τι είναι ευτυχία με το καινούργιο iPhone. Άσε λοιπόν κάτω το κινητό σου, βάλτο στην τσάντα σου, πέτα το, δώσε το κάπου, μέχρι να καταλάβεις ότι η ουσία δεν κρύβεται στον εικονικό κόσμο των social media αλλά στον πραγματικό, που τρέχει κάθε λεπτό και ύστερα παραπονιέσαι πως δεν σου φτάνει ο χρόνος. Και το λέω εγώ αυτό, που δεν είχα μπαταρία για 5 ώρες και μόνο κρίση πανικού δεν έπαθα. Μα έτσι είναι, άμα δεν πάθεις, δεν θα μάθεις.