Τουλάχιστον τώρα ξέρω τι πραγματικά θέλω. Μπορεί να μου πήρε λίγο καιρό, μπορεί για κάποια πράγματα να αναρωτιέμαι τι θα γινόταν αν ήταν διαφορετικά, αλλά τελικά να που μέσα από αυτές τις διαδρομές κατάλαβα εμένα και κατάλαβα ακριβώς ποιες είναι οι ανάγκες μου. Και αφού τις κατάλαβα είναι και πιο εύκολο να ψάξω να βρω τον τρόπο να τις καλύψω. Και αν για μένα παίρνει περισσότερο χρόνο να τα καταλάβω όλα αυτά απ’ ότι παίρνει σε άλλους, τι να κάνουμε…  Χαίρομαι που τουλάχιστον ξέρω να αξιοποιώ όλα αυτά που μου συμβαίνουν και από κάθε εμπειρία να βγαίνω πάντα έστω και λίγο περισσότερο αλλαγμένη, πιο επεξεργασμένη και πιο κοντά στον εαυτό μου.

Φυσικά αναφέρομαι στο κομμάτι σύντροφος, σχέση, έρωτας και όλα αυτά…

Για κάποιους το πέρασμα από σχέσεις μακροχρόνιες χωρίς την κατάληξη στον γάμο μπορεί να φαίνεται ότι είναι χάσιμο χρόνου, για κάποιους άλλους λάθος επιλογές – λάθος στιγμή ή τελοσπάντων ότι όλο αυτό με τους συντρόφους απαιτεί απόλυτη σοβαρότητα και ακονισμένο μυαλό. Εγώ πάλι αισθάνομαι μια χαρά που επέτρεψα στον εαυτό μου να ερωτευτεί, να αφεθεί, να ονειρευτεί ακόμα και πράγματα που δεν θα μπορούσαν να γίνουν πραγματικότητα. Αυτές οι όμορφες στιγμές μου δίνουν την σιγουριά ότι μπορώ να ζήσω κι άλλες. Μου δείχνουν τον τρόπο να κοιτάζω το μέλλον με ενθουσιασμό για ό, τι μπορεί να μου φέρει.

Θα δανειστώ τα λόγια ενός σπουδαίου Έλληνα ψυχοθεραπευτή, του Δ. Καραγιάννη.

Νομίζω ότι ταιριάζουν πολύ…

«..σε μια μακροχρόνια σχέση ανακαλύπτεις τον εαυτό σου. Είναι μια εξερεύνηση που δεν τελειώνει ποτέ. Σε μια τέτοια σχέση παράγεται μια δυναμική όπου γνωρίζεις τον εαυτό σου και αυτά που σε δυσκολεύουν στη συνύπαρξη με τον άλλο, είναι θέματα τα οποία αν τα επεξεργαστείς κάνεις υπερβάσεις. Ζορίζεσαι σε μια μακροχρόνια σχέση αλλά αυτό σημαίνει ελπίδα…».

Αρκετοί από εμάς έχουν ζήσει μέσα σε σχέση που από ένα σημείο και μετά απαιτούσε και από τους δύο συμβιβασμούς και υποχωρήσεις. Όπου κάποια στιγμή μπορεί να έφτασε να ζητά μόνο αυτά ή καλύτερα εμείς δεν θέλαμε κάτι περισσότερο από την σχέση. Τουλάχιστον φαίνεται πως ξέραμε καλά ότι δεν θέλαμε μόνο αυτό από την ζωή μας, οπότε είπαμε να σταματήσουμε να είμαστε ολιγαρκείς, να διεκδικήσουμε κάτι καλύτερο για εμάς (αφού δεν μπορούμε να το βρούμε στο «μαζί») και βασικά να πούμε την αλήθεια ο ένας στον άλλο και ο καθένας ξεχωριστά στον εαυτό του.

Λένε ότι όταν βγαίνεις από μια σχέση που σε έχει κουράσει συναισθηματικά και που σου έχει «στερήσει» κάποια πράγματα, επιλέγεις στην επόμενη που θα μπεις και ειδικά αν δεν έχει μεσολαβήσει και μεγάλο χρονικό διάστημα, να εστιάσεις σε αυτά ακριβώς που στερήθηκες παραβλέποντας, ίσως, πράγματα που σε άλλη περίπτωση θα ήταν πολύ πολύ ουσιαστικά. Ναι, όντως έχει μία βάση όλο αυτό. Το είδα να συμβαίνει.  Και η αλήθεια είναι ότι όντως ζεις κάτι πολύ έντονο όταν νιώθεις ότι ξαφνικά βγαίνουν από την μέση όλα αυτά τα όρια και οι τυπικούρες στις οποίες είχες συνηθίσει τον εαυτό σου. Και όλα είναι πιο απλά. Και πετάς και λίγο στα σύννεφα (τι ωραία!). Και αυτά τα πολύ ουσιαστικά που λέγαμε πιο πάνω; Α! Να τα αρχίζουν κάποια στιγμή να έρχονται. Λες δεν μπορεί, δεν βλέπω καλά. Κι όμως μια χαρά είναι η όρασή σου.

Οπότε εκεί ένας κύκλος κλείνει. Δίνεις περισσότερο χρόνο στον εαυτό σου και μετά ακολουθεί ένα διάστημα που φέρνεις νοσταλγικά στιγμές στο μυαλό, ευχαριστιέσαι τα καλά του να περνάς περισσότερο χρόνο  με φίλους και απολαμβάνεις τις στιγμές στον καναπέ εσύ και ένα ποτήρι κρασί. Οι σκέψεις πολλές και η επιθυμία για αυτά που θα έρθουν μεγάλη. Θα έρθουν; Εννοείται. Αν θέλεις να είσαι και να φαίνεσαι ένας ερωτικός άνθρωπος.

«Ο ερωτικός άνθρωπος νιώθει να αναβλύζουν μέσα του χιλιάδες διαφορετικές επιθυμίες που αγγίζουν διαφορετικές πλευρές του, αλλά που όλες περικλείουν την βασική επιθυμία για ζωή. Δεν περιορίζει την ερωτική του ικανότητα μόνο στις ερωτικές σχέσεις. Το βλέμμα του αναγνωρίζει την ομορφιά και εκστασιάζεται σε διαφορετικές καταστάσεις».

 (Δρ. Δ. Καραγιάννης)