Η ιστορία των sequin jackets είναι πολύπλευρη, άγρια και αποτελεί βουτιά στη δόξα της υπερβολής.
Αιώνες πριν, μεταξύ 1480-1482, ο Leonardo Da Vinci σκιαγράφησε προσχέδια για μια μηχανή που θα χρησιμοποιούσε μοχλούς και τροχαλίες για να μπορεί να καρφώνει φύλλα χρυσού σε μικρούς, λεπτούς μεταλλικούς δίσκους. Δεδομένου ότι η συσκευή δεν κατασκευάστηκε ποτέ, είναι αμφίβολο αν ο άνθρωπος της Αναγέννησης ονειρευόταν να στολίσει το gamurra (στιλ ιταλικού φορέματος τον 15ο και 16ο αιώνα) ή αν το σχέδιο του είχε κάποιο μεγαλύτερο χρηστικό σκοπό.
Το 1922 οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν στον τάφο του Αιγύπτιου φαραώ Τουταγχαμών, λαμπερά ρούχα διακοσμημένα με μικροσκοπικούς δίσκους από καθαρό χρυσό. Τα λείψανα απέδειξαν πως οι Αιγύπτιοι είχαν χρησιμοποιήσει μια πρώιμη μορφή της sequin για να ζωντανέψουν τα ρούχα του μονάρχη τους.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Για αιώνες διάφορες παραλλαγές στην ονομασία χρησιμοποιήθηκαν σε Ευρώπη και Μέση Ανατολή. Η λέξη sequin προέρχεται από την αραβική λέξη “sikka” που σημαίνει νόμισμα και κατά τον 13ο αιώνα πήρε την ονομασία “zecchino”, από τα χρυσά βενετικά νομίσματα της εποχής. Στην Αγγλία ονομαζόταν spangle, ώσπου στα τέλη του 16ου αι. μεταμορφώθηκε στη σημερινή γαλλική λέξη sequin. Αν αποδώσουμε τη λέξη στα ελληνικά, πρόκειται για αυτό που εμείς ονομάζουμε “πούλια” ή “παγιέτα”.
Το ράψιμο νομισμάτων και άλλων πολύτιμων μετάλλων στα ρούχα δεν ήταν απλώς προετοιμασία για τη μετά θάνατον ζωή. Λειτουργούσε ως σύμβολο status και κοινωνικής θέσης (και στη διάρκεια της Αναγέννησης), ως απωθητικό μέσο κακών πνευμάτων σε Αίγυπτο, Ινδία, Περού, ως κινητός κουμπαράς που διευκόλυνε τις συναλλαγές και ως προστατευτικός μηχανισμός ενδεχόμενης κλοπής ιδίως για τους Νομάδες. Μέχρι τον 17ο αι. αυτή η παράδοση είχε λάβει καθαρά διακοσμητική λειτουργία σε ρούχα και αξεσουάρ.
Από την ανακάλυψη του τάφου το 1922, η μόδα ακολούθησε την τάση προς την “εξωτική Ανατολή”, με τα αιγυπτιακά μοτίβα να διεισδύουν στον κόσμο της μόδας, της διακόσμησης, των ταινιών και τους σχεδιαστές της Art Deco να κάνουν δημοφιλή την παγιέτα.
Ο ενδυματολόγος των ρωσικών μπαλέτων δημιουργούσε αισθησιακά σχέδια, υφαίνοντας ινδικά κεντήματα με αρχαιοελληνικές γραμμές και ζωγραφίζοντας πούλιες στις δημιουργίες του. Το διάσημο κοστούμι για την Anna Pavlova στη “λίμνη των κύκνων” διαμορφώθηκε από sequins και φτερά χήνας.
Βέβαια, έχει καταγραφεί πως στη Νότια Αμερική του 14ου αι., ο μαχητικός εξοπλισμός των αρχηγών ήταν διακοσμημένος με χρυσές πούλιες, για να κάνουν εντυπωσιακούς ελιγμούς αστράφτοντας και μετατρέποντας το πεδίο της μάχης σε μια μεγάλη πηγή φωτός.
Το μεγάλο comeback έγινε με το εντυπωσιακό sequin φόρεμα, δια χειρός Coco Chanel, φορεμένο από την ηθοποιό Alden Gay. Ο τρόπος με τον οποίο η παγιέτα μπορούσε να χειριστεί το φως έγινε το σήμα κατατεθέν των Flappers. Οι γυναίκες της δεκαετίας του 1920 μπορούσαν να χορεύουν, να ψηφίζουν, να οδηγούν, να καπνίζουν, να φορούν την ακολασία και τη διάνοια στο ίδιο τους το σώμα και αυτό χρειάζονταν ρούχα για να το αποδείξουν. Φορούσαν βαριά sequin φορέματα, δίνοντας τους την όψη κινούμενης στήλης φωτός και τον λόγο υιοθέτησής τους από τους χορευτές του τσίρκου, του καλλιτεχνικού πατινάζ και τους strippers.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Μετά τη δεκαετία του 1930 οι κατασκευαστές ανέπτυξαν μια διαδικασία για να δημιουργήσουν ελαφρές πούλιες, χρησιμοποιώντας ζελατίνη χρωματισμένη με βαφή μολύβδου. Όμως, η θερμότητα του σώματος και η επαφή με το νερό οδηγούσε πάραυτα στη διάλυσή τους. Έτσι κατά τη διάρκεια του Β’ Π.Π η ευρωπαϊκή παραγωγή sequin από ζελατίνη σταμάτησε, ενώ πελάτες και σχεδιαστές πειραματίστηκαν με διάφορες τεχνικές για να αναπτύξουν την ανθεκτική της μορφή.
Ο Herbert Lieberman συνεργάστηκε με την εταιρεία Eastman Kodak και δημιούργησε sequins από οξική κυτταρίνη χωρίς να φέρνει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Το 1952, η DuPont εφηύρε το υλικό Mylar αλλάζοντας όλο το παιχνίδι. Η Algy Trimmings Co. που ανήκε στον Lieberman υιοθέτησε τη διαφανή πολυεστερική μεμβράνη, την περιέβαλε με έγχρωμο πλαστικό και γλίτωσε την παγιέτα από το πλυντήριο. Και καθώς περνούσε ο καιρός το mylar αντικαταστάθηκε από το πιο ανθεκτικό και οικονομικά αποδοτικό vinyl, ακριβώς της στιγμή της άνθισης του rock glam.
Η Biba, η διάσημη boutique στο Λονδίνο που ξεκίνησε τη γρήγορη μόδα, στα 70’s έντυσε με sequins από την Twiggy μέχρι τον Mick Jagger. Αντίστοιχα, ο Kansai Yamamoto συνεργάστηκε με τον David Bowie για την περιοδεία του ως Ziggy Stardust, ράβοντας πούλιες στα κοστούμια του, οι οποίες κυριάρχησαν και στην πίστα του Studio 54 και στα 80’s έγιναν το σύμβολο της επιδεικτικής κατανάλωσης.
Εμβληματική παραμένει η στιγμή που ο Michael Jackson, το βράδυ του 1983 ερμήνευσε το Billie Jean, φορώντας ένα μαύρο sequin jacket μπροστά σε 47 εκατομμύρια θεατές.
Marlene Dietrich, Rita Hayworth, Marilyn Monroe, Jane Russell, Joan Crawford, The Supremes, Jane Fonda, Tina Turner, Cher, Lady Gaga, Beyonce ανέδειξαν, η κάθε μια στην εποχή της, sequin ενδύματα και μας έδωσαν έμπνευση να εντάξουμε και εμείς στην γκαρνταρόμπα μας sequin jackets συνδυασμένα με φορέματα, φούστες, jeans και δερμάτινα παντελόνια.
Παρακάτω 7 φανταχτερά sequin jackets για να ξεχωρίζεις σίγουρα μέσα στο πλήθος:
