Σήμερα γιορτάζεις.
Αλλά δεν θα δεις τα λουλούδια που θα σου φέρω, ούτε και θα τα μυρίσεις. Εγώ όμως θα στα φέρω. Και θα γεμίσω και το σπίτι λουλούδια. Κι ας μην έχεις έρθει ποτέ στο καινούργιο σπίτι.
Σήμερα γιορτάζεις.
Αλλά δεν θα μου πεις “κανόνισε να με ξεφτυλίσεις πάλι στο ίντερνετ ε;”. Εγώ όμως θα γράψω για εσένα στο ίντερνετ. Γιατί πάντα σου άρεσε να γράφω για εσένα.
Σήμερα γιορτάζεις.
Αλλά δεν θα διαβάσεις αυτό που θα έχω γράψει για εσένα. Κι ούτε θα μπορέσω κι εγώ να σε βλέπω να το διαβάζεις και να συγκινείσαι και να μου λες “θα πάω να το εκτυπώσω”.
Σήμερα γιορτάζεις.
Κι εγώ θέλω να σε γιορτάσω αλλά δεν μπορώ να το κάνω μαζί σου. Δεν θα πάμε για φαγητό και καφέ σήμερα, ούτε θα κανονίσουμε να πάμε θέατρο.
Σήμερα γιορτάζεις.
Κι εγώ θα προσποιηθώ πως είναι μια ακόμα Κυριακή και όχι η συγκεκριμένη Κυριακή. Το ίδιο θα προσποιηθούν και οι φίλοι μου. Θα αποφύγουν να αναφερθούν μπροστά μου στη συγκεκριμένη Κυριακή. Θα τους ρωτήσω αν θα πάνε στη μαμά τους σήμερα και αν της πήραν κάτι και θα μου πουν “έλα τώρα μωρέ, αηδίες. Μια συνηθισμένη Κυριακή είναι”. Και θα ξέρουμε όλοι πως δεν είναι μια συνηθισμένη Κυριακή. Θα φέρομαι όμως σαν να είναι μια συνηθισμένη Κυριακή. Μόνο που θα με πιάσει από το πρωί η “Κυριακίλα” που συνήθως, τις άλλες Κυριακές, έρχεται το απόγευμα. Σήμερα θα προσπαθήσω να πείσω τον εαυτό μου πως η σημερινή μέρα δεν με αφορά. Πως είναι απλά μια συνηθισμένη Κυριακή.
Δεν νομίζω να τα καταφέρω να με πείσω ωστόσο, οπότε είναι πιθανό να μη βγω από το σπίτι γιατί εκεί έξω, για τους άλλους ανθρώπους και για τα ανθοπωλεία δεν είναι μια συνηθισμένη Κυριακή. Κι εγώ δεν θέλω να ξέρω ποια συγκεκριμένη Κυριακή είναι. Θα βγω μόνο νωρίς το πρωί για να έρθω σε εσένα. Αλλά δεν είναι κρίμα που δεν θα μπορείς να με δεις και να σε δω, που δεν θα μπορώ να σε αγκαλιάσω και να με αγκαλιάσεις, που δεν θα μπορείς να με φιλήσεις και να σε φιλήσω; Eίναι.
Συνήθισα να ζω με αυτό το “κρίμα”. Όπως συνήθισα να μην με αφορούν οι γιορτές. Σήμερα όμως γιορτάζεις. Και δεν είναι περίεργο που δεν θα γιόρταζες αν δεν υπήρχα εγώ; Eίναι. Και δεν είναι κρίμα που δεν μπορούμε να γιορτάσουμε μαζί τη συγκεκριμένη Κυριακή; Eίναι.
Σήμερα γιορτάζεις.
Και θα σου πω “Χρόνια Πολλά Μαμά μου”. Αλλά δεν θα μου απαντήσεις. Όπως δεν μου απαντάς τον τελευταίο καιρό όποτε σου μιλάω. Δεν μιλάνε οι φωτογραφίες βλέπεις. Ούτε και γιορτάζουν.
