Τρανσφαγκαρασάν. Πες το τρεις φορές γρήγορα αν μπορείς. Όταν ξεκινήσαμε που λες το ταξίδι, ο βασικότερος λόγος ήταν η συγκεκριμένη διαδρομή η οποία έχει χαρακτηριστεί σαν «η πιο όμορφη της Ευρώπης». Επίσης, είναι κλειστή από τα τέλη Οκτωβρίου μέχρι τέλη Μαΐου άρα έχεις μόνο ένα μικρό παράθυρο 4 μηνών για να την επισκεφτείς πριν κλείσει από το χιόνι.
Αφού λοιπόν φάγαμε μακράν το πληρέστερο πρωινό του ταξιδιού (Hilton παιδιά εντάξει… μέχρι και βάφλα κατά παραγγελία σου έφτιαχνε ένας κυριούλης) ξεκινήσαμε σιγά-σιγά να ετοιμαζόμαστε. Το ταξίδι σήμερα θα μας πήγαινε σε μέρη που δεν θα υπήρχε ψυχή άρα πρώτο μας μέλημα ήταν να έχουμε άφθονα ΜΒ για να μπορούμε να έχουμε το GPS και τα φιλαράκια μας τα Google Maps συνεχώς ανοιχτά. Για αυτό και πληρώσαμε όλο το ξενοδοχείο με COSMOTE Prepaid Mastercard και τα MB που κερδίσαμε πήγαν απευθείας στον «οδηγό» της συγκεκριμένης διαδρομής που σήμερα θα ήταν ο Γιάννης (ο άλλος όχι εγώ). Έτσι, αφήσαμε το Βουκουρέστι προσεκτικά, μιας που ήταν Δευτέρα και ο κόσμος είχε βγει στους δρόμους για να πάει στις δουλειές του και δε λογάριαζε τίποτα, με στόχο να διασχίσουμε τα Καρπάθια από νότο προς βορά και να φτάσουμε στο γραφικό Σιμπίου.
Η διαδρομή
Υπάρχει λόγος τελικά που ο Τρανσφαγκαρασάν (κατά κόσμον DN7C) είναι για πολλούς ο πιο όμορφος δρόμος στην Ευρώπη. Μιλάμε για μία φιδίσια διαδρομή 90 χιλιομέτρων μέσα από τα Καρπάθια, η οποία στην αρχή χαρακτηρίζεται από πλούσια βλάστηση για να καταλήξει σε ένα υπέροχο, αλπικό τοπίο σε ένα υψόμετρο 2.000 μέτρων όπου θα συναντήσεις μία μοναδικής ομορφιάς λίμνη. Ο δρόμος δημιουργήθηκε το 1970 για στρατιωτικούς σκοπούς αλλά μετά από μία εκπομπή του Top Gear έγινε ένας από τους δημοφιλέστερους δρόμους για μοτοσυκλετιστές και όχι μόνο.
Σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής ήμασταν σχεδόν αμίλητοι εκτός από κάτι «πωωωωωωω» και «κοίτα ρε φίλε εδώ» αλλά και το κλασσικό «ηηηηηηηηηη». Στο peak της διαδρομής κάναμε και την αναμενόμενη στάση για φωτογραφίες, σουβενίρ, αλλά και παραδοσιακά φαγητά (εγώ έφαγα πολέντα με τυρί) παρόλο που έκανε πολύ κρύο (8 βαθμούς). Μάλιστα ο Χρήστος και ο Γιάννης πήραν και κάτι ντόπια τυριά εκεί (έλεος) τα οποία μάλλον χαλάσανε τις επόμενες μέρες. Το πρόβλημα που είχαμε εκεί ήταν ότι προφανώς δεν μπορούσαμε να πληρώσουμε με κάρτα και αρχίσαμε να ξεμένουμε από δεδομένα. Ευτυχώς για όλους μας θυμήθηκα ότι από την εφαρμογή My COSMOTE μπορείς με ένα άγγιγμα να αγοράσεις πακετάκι δεδομένων GIGA NOW και δεν το πολυσκέφτηκα.
Ο προορισμός
Σβήνοντας, λοιπόν, τον Transfagarasan από τη bucket list μας, φτάνουμε στο Σιμπίου. Πρόκειται για μία καθαρά τουριστική πόλη που όμως είναι αρκετά όμορφη! Βέβαια, όπως συνέβαινε σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού μας, δεν μιλάνε γρι αγγλικά. Αυτό είχε ορισμένα κωμικοτραγικά αποτελέσματα. Για παράδειγμα, ακολουθεί χαρακτηριστική συζήτηση στο εστιατόριο.
Γιάννης: Yes hello do you have an English menu?
Ρουμάνος σερβιτόρος ετών 67: Paunesku, Popesku
Γιάννης: Menu in English! Food to select που να σε πάρει
Ρουμάνος σερβιτόρος ετών 67: Iordanesku?
Γιάννης: Φτου! Ρε τι πάθαμε τώρα… I am hungry διάολε! Yes yes Popesku for everybody!
Ρουμάνος σερβιτόρος ετών 67: Everybody?
Γιάννης: Κοίτα να δεις ποιο βρήκε να καταλάβει. Yes all together
Χρήστος: Τι πήραμε να φάμε ρε; Και ελληνικά να του μίλαγες το ίδιο αποτέλεσμα θα είχαμε
Γιάννης: Ρε bring all together τώρα να πούμε να φάμε εκεί. Popesku Iordanesku all toghether.
Ρουμάνος σερβιτόρος ετών 67: ok!
Λοιπόν, καταφέραμε και φάγαμε. Και φάγαμε και ωραία φαγητά. Απλά η συνεννόηση ήταν δύσκολη.
Πού να φας: Crama Sibiul Vechi. Υπέροχος χώρος παραδοσιακό πεντανόστιμο φαγητό. Το σέρβις πάσχει αλλά γενικά το σέρβις σε όλη τη Ρουμανία πάσχει. Οπότε σιγά το πράμα.
Πού να μείνεις: Hotel Carpati Imparatul Romanilor. Τίμιο ξενοδοχείο με πισίνα και spa σε τιμή σκότωμα. Βέβαια νομίζεις ότι έχει παγώσει ο χρόνος στο 1980 (από την τηλεόραση που είναι παλιά CRT μέχρι τη διακόσμηση) αλλά δεν είναι κιτς. Απλά έχουν μείνει εκεί από επιλογή οι άνθρωποι.
Τι να κάνεις: Ε, τουριστική πόλη είναι, κάνεις ό,τι θες. Παρόλα αυτά εμείς επειδή ήμασταν αρκετά κουρασμένοι και «γεμάτοι» από τη διαδρομή, κάναμε έναν μικρό περίπατο μετά το φαγητό και πήγαμε για ύπνο. Εδώ να πω πως το Σιμπίου έχει πολλά σημεία για παγωτό ,το οποίο δεν έφαγα και μου έχει μείνει απωθημένο.
