“Όταν ήμουνα παιδί” συνήθως κάπως έτσι ξεκινούν οι πιο όμορφες αναμνήσεις μας. Θυμάσαι τότε που ήσουν παιδί και την “έβγαζες καθαρή” με ένα γράμμα και με ένα λουλούδι; Τότε δεν είχες ιδέα πόσο ευτυχισμένη την έκανες. Ναι, τα μάγουλα του προσώπου της κόντευαν να σκάσουν από το πλατύ χαμόγελο και τότε ξεχνούσε την κούραση, τις ευθύνες, την αυπνία.
Το ημερολόγιο σήμερα δείχνει 8 και έχει σε επισήμανση τα σημαντικότερα γεγονότα. Σήμερα είναι η γιορτή της, η γιορτή της μητέρας σου και της μητέρας μου, η ημέρα όλων των μαμάδων του κόσμου. Κάπως έτσι η ημέρα αυτή λειτουργεί σαν ένα μικρό break στην καθημερινότητα μας, καθώς καθόμαστε και αναπολούμε τα παιδικά μας χρόνια, με την έντονη παρουσία των μαμάδων μας, με όλα τα “εγώ στα έλεγα, εσύ δεν με άκουγες“.
Εντάξει, κάποιοι από εμάς, που τις έχουμε ακόμα εν ζωή, τα ακούμε ακόμα αυτά, γιατί ως γνωστών ” η μάνα θα είναι πάντα μάνα, όσο χρονών και αν είναι το παιδί”. Κάπως έτσι και με αυτές τις σκέψεις άρχισα να νιώθω τόσο τυχερή που μπορώ να της μιλάω, να τσακωνόμαστε, να με συμβουλεύει.
Μεγαλώνουμε και μεγαλώνουν και εκείνες
View this post on Instagram
Άρχισα όμως να κάνω και σκέψεις που δεν θα τις έκανα ως παιδί. Πως να νιώθουν άραγε κάποιοι φίλοι μου που έχασαν από τη ζωή τη μητέρας τους; Πως να νιώθουν οι γνωστές μου που θέλουν να γίνουν μητέρες και δεν μπορούν; H κολλητή μου που θα γίνει για πρώτη φορά μαμά άραγε να έχει άγχος και να φοβάται; Kι αν κάτι πάει στραβά πως θα τη βοηθήσουμε σαν κοινωνία να προχωρήσει; Πως να είναι η καθημερινότητα μίας μητέρας που μεγαλώνει μόνη της ένα παιδί; Τι συναισθήματα να έχει μία εργαζόμενη μαμά στο τέλος μίας ημέρας; Γιατί κρίνουμε τις γυναίκες που δεν είναι έτοιμες ή δεν θέλουν να γίνουν μητέρες;