Είπαμε αυτή τη φορά να αφήσουμε για λίγο στην άκρη το καίριο θέμα συζήτησης γύρω από το Normal People, δηλαδή το σεξ. Πράγματι, αυτή η σειρά είναι μία από τις λίγες ουσιαστικές και ειλικρινείς απεικονίσεις της σεξουαλικής ζωής των νέων ανθρώπων. Έχει, όμως, και κάποια άλλα στοιχεία που δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητα. Το Normal People τόσο ως βιβλίο, αλλά και ως σειρά, έκανε αυτό το οποίο υποσχέθηκε εξ αρχής. Να μας δείξει τι πάει να πει ότι είσαι “κανονικός άνθρωπος”. Χωρίς προκαταλήψεις και “αλλά…”. Αναπόφευκτα σε κάνει να σκεφτείς διάφορα για τους γύρω σου. Και αναπόφευκτα παρακάτω υπάρχουν spoilers, οπότε προειδοποιούμε.
Αυτά που σκέφτονται οι χαρακτήρες μπορείς να τα δεις μόνο στα βιβλία. Στη ζωή θα πρέπει κάπως να στο πουν ή να στο δείξουν
Η αλήθεια είναι πως στο βιβλίο είχαμε την ευκαιρία να δούμε εσωτερικές σκέψεις και μονολόγους από τους πρωταγωνιστές. Στη σειρά, όμως, ταραζόμασταν, κάθε φορά που ο Connell δεν άνοιγε το στόμα του να πει όσα ήθελε. Έπρεπε να περάσουν πολλά χρόνια για να καταλάβει ότι η Marianne δεν είναι πάντοτε σε θέση να βρίσκει “προφανές” αυτό που εκείνος θέλει. Και φυσικά, αυτό δεν έγινε μέχρι να του το πει η ίδια. Οι δύο αυτοί άνθρωποι πολλές φορές απομακρύνθηκαν εξαιτίας της έλλειψης επικοινωνίας. Αν κάτι σου θυμίζει, κατάλαβες γιατί.
Οι άνθρωποι για να βρουν τους εαυτούς τους χρειάζεται να χτίσουν αλλά και να καταστρέψουν κάτι
Ο Connell του πρώτου επεισοδίου και της πρώτης σελίδας του βιβλίου δεν είναι ο ίδιος με αυτόν στις τελευταίες στιγμές της ιστορίες. Πολύ περισσότερο και η Marianne. Σε κανένα σημείο της ιστορίας δεν εννοείται ότι αυτοί οι δύο άνθρωποι μπορούν να είναι καλά μόνο αν είναι μαζί. Απλά, απλά όταν είναι μαζί μερικές φορές είναι οι καλύτερες εκδοχές των εαυτών τους. Το ζήτημα είναι να το κρατήσουν αυτό και χώρια.
Το timing το εφηύραμε εμείς γιατί δεν μπορούσαμε να ρίξουμε το φταίξιμο πάνω μας.
Μην ακούσω κανέναν να ξαναρίχνει το φταίξιμο στο timing. Οι άνθρωποι είμαστε οι επιλογές μας και όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων, όσο κι αν δε θέλουμε να το πιστέψουμε. Γιατί τότε θα πρέπει να κατηγορήσουμε τους εαυτούς μας και δεν είναι εύκολο. Ίσως μία δεύτερη σκέψη να ήταν ότι το timing δεν θα έπρεπε να είναι απαραίτητα κακό. Αλλά αυτό είναι μεγάλη κουβέντα.
Μία απόφαση μπορεί να αλλάξει πολλά
Το φαινόμενο της πεταλούδας το ξέρεις, έτσι; Ε, αυτό ακριβώς. Τι θα γινόταν αν ο Connell δε σπούδαζε τελικά στο Trinity ή αν Marianne δεν έλειπε ένα εξάμηνο στη Σουηδία; Πώς θα επηρεαζόταν η ζωή του καθενός; Πώς θα επηρεαζόταν η δική σου η ζωή αν δε σπούδαζες, αν δε δούλευες ή αν δεν έστελνες εκείνο το μήνυμα; Αλυσιδωτές αντιδράσεις που κανείς είναι ποτέ σε θέση να προβλέψει από την αρχή. Ή νομίζει ότι μπορεί, το πολυσκέφτεται και τελικά δεν παίρνει καμία απόφαση.
Οι άνθρωποι που αγαπούν πραγματικά, αγαπούν και από μακριά
Στη ζωή, όπως και στη σειρά, υπάρχουν πρωταγωνιστές, δευτεραγωνιστές και απλά άνθρωποι που αγωνίζονται να μείνουν εκεί γύρω. Καμιά φορά το ίδιο άτομο περνάει από όλους αυτούς τους ρόλους. Ανεξαρτήτως τοποθεσίας, οι άνθρωποι μαθαίνουν να αγαπούν. Καμιά φορά μάλιστα είναι ικανοί να αγαπούν καλύτερα από μακριά. Το έχω δει να γίνεται, το έχεις δει να γίνεται.
Ο Ross και η Rachel χάραξαν το δρόμο αρκετά χρόνια πριν. Από τότε εμείς ακολουθούμε, με μικρές παρεκκλίσεις τη φορά
Έχει ήδη υποστηριχτεί ότι ο Connell και η Marianne είναι ο Ross και η Rachel του 2020. Γιατί, μεταξύ μας, αν ο Ross και η Rachel έπρεπε τώρα να πάρουν κάποιες αποφάσεις, θα έπαιρναν την ίδια απόφαση με τους “normal people”. Άλλωστε λίγο πολύ όλοι δεν είμαστε είτε ο Ross είτε η Rachel; Είτε ο Connell, είτε η Marianne. Ή μάλλον τις περισσότερες φορές, είμαστε και οι δύο.
