Αν είχες μόνο μια ευχή, έχεις σκεφτεί ποια θα ήταν;

Να σου πω εγώ λοιπόν που το έχω κάνει. Μα πως όχι; Με αυτό έχει να κάνει άλλωστε. Θα θελα να μπορώ να μη σκέφτομαι τόσο ή να σκέφτομαι λιγότερο τελοσπάντων. Ξέρεις αυτές τις αλλεπάλληλες σκέψεις που ορμούν απρόσκλητες μετά από κάθε τι και υπεραναλύουν τα πάντα; Που τις έχεις μαζί σου, όπου και αν πας, με όποιον και αν είσαι, και μένουν και μετά να σου κάνουν παρέα; Αυτές τις ενοχλητικές λέω που δε σ’ αφήνουν να ησυχάσεις, που κάνουν σενάρια συνεχώς και δεν το βουλώνουν ούτε να κοιμηθείς να απαλλαγείς για λίγο έστω. Τόσο ανάγωγες πια. Δεν ξέρουν ούτε από ώρες κοινής ησυχίας. Ακούραστες.

Και βλέπεις και εκείνους τους «αναίσθητους» που δε λογαριάζουν τίποτα, δε ζυγίζουν υπέρ και κατά, συνέπειες και η κάθε δράση πόσες και ποιες αντιδράσεις μπορεί να χει και τελικά περνάνε καλύτερα! Και αναρωτιέσαι πως. Σίγουρα δε θα προβλέπουν το που μπορούν να πέσουν, αν φάνε τα μούτρα τους. Ναι, γιατί δεν τους νοιάζει. Αν κάτσουν και σκεφτούν τα πάντα όπως εσύ πέρα από το ότι θα χάσουν τη στιγμή, θα τη χαλάσουν κιόλας. Θα πάψει να φαντάζει αθώα ή αυθόρμητη. Θα χει βεβηλωθεί από ένα σωρό σκέψεις και αρνητικά σενάρια. Εσύ λοιπόν που είσαι με τον προϋπολογισμό στο χέρι της κάθε σου κίνησης, τι κατάλαβες; Θα σου πω εγώ που το ξέρω από πρώτο χέρι. Είδες τη ζωή σου ή καλύτερα τις στιγμές σου να φεύγουν αλλά έμεινες με τα χαρτιά των προβλέψεων και μέσα σου χαιρόσουν γιατί έπεσες για όλα σχεδόν μέσα, γιατί «σε έσωσες» από κακώς κείμενα.

Θα έδινες τα πάντα όμως να μπορούσες να είσαι έστω για μια μέρα σαν και εκείνους τους ανέμελους που το μότο τους είναι «άδραξε τη στιγμή», που το κάνουν χωρίς δεύτερη σκέψη γιατί και να θέλουν δεν προλαβαίνουν να σκεφτούν γιατί τις έχουν απαγορέψει να έρχονται απρόσκλητες. Αυτός ο μαγικός διακόπτης που ποτέ δεν ανακάλυψες. Σκέψου λιγότερο, ζήσε περισσότερο θα σου πω. Σε μένα πρώτα για να το ακούσω. Δε μπορείς να σε προστατεύεις πάντα, δεν έχει καμία αξία. Ζήσε για να ζήσεις. Μη ζεις περιμένοντας να ζήσεις. Η ζωή δε μαθαίνεται με προγνωστικά ούτε από δεύτερο χέρι. Στην υγειά των αξημέρωτων πάρτυ των σκέψεων λοιπόν!