Το τελευταίο διάστημα τα εναλλακτικά Media έχουν αρχίσει μια προσπάθεια εκθρόνησης της skinny φιγούρας ως μοναδικού προτύπου ομορφιάς.   Ο σωματότυπος της Marilyn Monroe και της Elizabeth Taylor, με το μικρό ανάστημα, την φαρδιά λεκάνη, το μεγάλο μπούστο και την στενή μέση, έκανε δυναμικό comeback. Μόνο που αντί να μοιραστεί τα σκύπτρα με τις άλλες γυναικείες φιγούρες, προσπαθεί να επιβληθεί ως η μόνη. Αν κοιτάξεις γύρω σου όμως θα δεις γυναίκες κοντές, παχουλές, αδύνατες, ψηλές, γυμνασμένες, γεροδεμένες, ξανθιές, μελαχρινές, αρτιμελείς ή μη. Μήπως το πρόβλημα με την χαμένη γυναικεία αυτοπεποίθηση δεν βρίσκεται στις skinny φιγούρες, αλλά στην έλλειψη εναλλακτικών προτύπων; Αφορμή γι’ αυτό το κείμενο στάθηκε το τραγούδι “All about that Bass” της ανερχόμενης τραγουδίστριας Meghan Trainor. Χαρούμενος ρυθμός, χρώματα και στίχοι που κάνουν repeat στο μυαλό σου. Οι στίχοι πάνε ως εξής: “You think you’ re fat, but I’m here to tell you that every inch of you is perfect from the bottom to the top.” Το μήνυμα είναι υπέροχο ως εδώ. Έτσι εξηγείται και ο “αδριάντας” που στήθηκε στα social media γι’ αυτό το τραγούδι. Όμως φτάνουμε και σ’ αυτούς τους στίχους: “I’m bringing booty back. Go ahead and tell them skinny bitches that.” “Boys like a little more booty to hold at night.” Κι εδώ έρχεται η ένσταση. Ναι, η μανία του χώρου της μόδας με το ανορεξικό σωματότυπο και η ασύστολη χρήση του φώτοσοπ ακόμα και σε “άρτια” μοντέλα, έχουν δημιουργήσει πολλά προβήματα στις γυναίκες και ιδιαίτερα στα κορίτσια που βρίσκονται στην εφηβεία. Διατροφικές διαταραχές, χαμηλή αυτοεκτίμηση, κατάθλιψη και πολλά άλλα. Όμως το να προσπαθείς να λύσεις αυτό το πρόβλημα παίρνοντας ένα πρότυπο και αντικαθιστώντας το με ένα άλλο δεν θα φέρει λύση. Τα κορίτσια ζουν συνεχώς με το άγχος του αν αρέσουν στο άλλο φύλο και αν ο σωματότυπός τους θεωρείται αποδεκτός από την κοινωνία. Αυτή είναι και η πηγή του προβήματος. Για να τα πούμε πιο λιανά: Το θέμα δεν είναι αν το booty είναι μεγάλο ή μικρό, αλλά το ότι αυτό το ίδιο έχει τόσο μεγάλη σημασία και επηρρεάζει την ευτυχία μας. Γιατί αν δεν είναι στο σωστό ύψος και μέγεθος, τότε δεν θα μας θέλει κανείς, θα μείνουμε μόνες μας και ούτω καθεξής. Όμως οι γυναίκες είναι skinny bitches (που λέει και το τραγούδι), γιατί έχουν καλό μεταβολισμό, είναι παχουλές, γιατί τους αρέσει το φαγητό ή έχει απορρυθμιστεί ο θυρεοειδής τους, έχουν καμπύλες, γιατί οι λιπαποθήκες τους βρίσκονται κυρίως στη λεκάνη και το στήθος και έχουν μούσκουλα, γιατί τους αρέσει η γυμναστική. Όλες είναι γυναίκες και όλες έχουν απόλυτα φυσιολογικούς σωματότυπους. Όσο δεν γίνονται υπερβολές και  το θέμα “υγεία” δεν μπαίνει στη μέση, δεν υπάρχει λόγος να νιώθουν πως πρέπει να προσαρμοστούν σε κάποιο πρότυπο. Με το να καθαγιάζουμε τις καμπύλες, απλά στο φώτοσοπ αντί να σβήνουν την κοιλίτσα, θα μεγαλώνουν το στήθος και τα μπούτια. Πάλι παραλλαγές του γυναικείου σώματος θα έχουμε. Αντί για διαιτητικά χάπια, θα έχουμε αυτά:

Οπότε το ζήτημα δεν είναι skinny ή curvy, ούτε υπάρχεις πόλεμος των σωματοτύπων και οι αδύνατες γυναίκες δεν είναι ντε και καλά bitches που δεν απολαμβάνουν το φαγητό. Αντί λοιπόν να μας επιβάλλονται πρότυπα πάνω σε άλλα πρότυπα, μήπως απλά να πάψουμε να θεωρούμε ότι ο αριθμός των κιλών μας είναι το κλειδί της ευτυχίας;