Mεγαλώνοντας οι γονείς σου ήταν για σένα η βασική πηγή γνώσης. Από εκείνους έμαθες πώς λειτουργεί αυτός ο κόσμος και οι δικές τους οδηγίες είναι που σε έκαναν να μπορείς να διαχειριστείς τη ζωή. Από εκεί και πέρα, όμως, εξελίχθηκες σε έναν αυτόνομο άνθρωπο που έχει δική του βούληση και ζωή, χωρίς αυτή να είναι προέκταση των γονιών σου. Αυτό, όμως, ίσως να μην έγινε εντελώς κατανοητό σε εκείνους. Έτσι, κατέληξες να αισθάνεσαι πολύ συχνά το βάρος της κριτικής που εκείνοι σου ασκούν.
Τα περισσότερα παιδιά εσωτερικεύουν και ρίχνουν το φταίξιμο στον εαυτό τους για την κριτική των γονιών τους
“Για να το λένε εκείνοι, έτσι θα ‘ναι”, σκέφτεσαι κάθε φορά. Έχοντας ως παντοτινή δικαιολογία την αγάπη που έχουν για σένα και το πόσο θέλουν να σε προστατέψουν, κάθε τους σχόλιο μοιάζει δικαιολογημένο. Στις περισσότερες, μάλιστα, φορές τα σχόλια που σε κάνουν να αμφιβάλεις για τον εαυτό σου είναι όντως παράγοντα της αγάπης τους. Προσπαθούν να σου δείξουν ότι διαφωνούν με τις επιλογές σου προκειμένου να σε αποτρέψουν από τις λανθασμένες. Ωστόσο, υπάρχουν κι εκείνες οι φορές που οι γονείς σου ξεπερνούν τα όρια. Όταν πλέον δεν αντιλαμβάνονται την αυτονομία σου και έχουν λόγο πάνω σε κάθε τι που κάνεις, τότε τα red flags είναι εμφανή.
Είτε είναι σχόλια για τα κιλά σου, την εμφάνισή σου, τη δουλειά ή την προσωπική σου ζωή, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να έχουν να κάνουν με εκείνους. Οι γονείς σου σε προειδοποιούν συνήθως για όσα έχουν φοβηθεί ή βιώσει οι ίδιοι. Νομίζουν ότι “το δικό τους το παιδί θα τα κάνει όλα σωστά”, χωρίς αυτό να ισχύει ποτέ. Αντί, λοιπόν, να σου μάθουν ότι στη ζωή είναι ΟΚ να κάνεις λάθη, σε έχουν ρίξει σε μία αρένα σύγκρισης όπου καλείσαι να βγεις νικητής.
Οι υψηλές τους προσδοκίες μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά την ψυχική σου υγεία
Σε σημείο μάλιστα που οτιδήποτε κάνεις, το κάνεις για να τους ευχαριστήσεις. Ή αντίστοιχα αποφεύγεις να κάνεις πράγματα που θες για να μην τους απογοητεύσεις. Αρχικά, θα πρέπει να καταλάβεις ότι γονείς που συνηθίζουν κάτι τέτοιο, δύσκολα θα διακόψουν μία τέτοια συνήθεια. Στις περισσότερες περιπτώσεις θέλουν εσύ να είσαι ο άνθρωπος που δεν ήταν εκείνοι χωρίς ωστόσο να τους ξεπεράσεις. Κάτι που προφανώς είναι αδύνατο.
Αυτό που έχεις να κάνεις, είναι αρχικά να εκφράσεις τι σε ενοχλεί. Αν, όμως, βρεις “τοίχο” και δεις ότι αυτό συνεχίζει να σε επηρεάζει, τότε καλό θα ήταν να βάλεις τα όρια σου. Αντί να βασίζεσαι στη δική τους γνώμη για το τι είναι καλό και τι όχι, βασίσου στη δική σου. Αν όμως και πάλι το βρίσκεις δύσκολο, μπορείς να συμβουλευτείς κάποιον ειδικό ψυχοθεραπευτή. Εκεί θα βρεις ένα ασφαλές μέρος όπου θα μπορείς να εκφράσεις όσα σε ενοχλούν. Εκεί θα μάθεις και να ακούς το ένστικτο τους και να υποστηρίζεις ένθερμα τις αποφάσεις σου . Στο τέλος της ημέρας μένεις πάντοτε εσύ με τον εαυτό σου. Ο μόνος που έχεις να κάνεις περήφανο είναι αυτός.
