Aκόμα κι εμείς που δεν βλέπουμε τους αγώνες με μπίρες, πίτσες και τους κολλητούς να ανεβαίνουν στον καναπέ υποδυόμενοι ότι έχουν καπνογόνο στα χέρια ξέραμε ότι ο Σωτήρης Αλεξανδρόπουλος είναι ένα εκκολαπτόμενο ταλέντο του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού και μόλις ανακαλύψαμε οτι παράλληλα είναι ένας 19χρονος με συνήθειες, χόμπι και προβληματισμούς της ηλικίας του.
Εσύ μπορείς επιπλέον να δεις ότι πρόκειται για ένα αγόρι της γενιάς z με vintage ομορφιά, σαν εκείνη των ζεν πρεμιέ του παλιού γαλλικού σινεμά.
Τον συναντήσαμε ένα απόγευμα στο σπίτι του, τον κακομάθαμε με λίγα χρωματιστά macaron -έφαγε μόνο ένα με γεύση cookies- και μας μίλησε για το ποδόσφαιρο, τη ζωή του, τις σχέσεις και την οικογένειά του.
Μπήκαμε στο δωμάτιό του και διαπιστώσαμε ότι είναι περισσότερο Παναθηναϊκός από όσο νομίζαμε: Πάνω από το κρεβάτι του έχει κρεμάσει τη σημαία του συλλόγου και τον απέναντι τοίχο τέσσερις φανέλες του τριφυλλιού με τον αριθμό 55. Κάπου μέσα σε όλα αυτά υπάρχει και μια αφίσα του αγαπημένου του κινηματογραφικού ήρωα, του Τοny Montana από την ταινία Scarface αλλά και μερικές εικόνες αγίων. Όπως είπε ο ίδιος:
«Εδώ βρίσκονται συγκεντρωμένα όλα όσα είμαι: Παναθηναϊκός, θρησκευόμενος και λίγο τρελός».
Ο Σωτήρης Αλεξανδρόπουλος ξεκίνησε να παίζει μπάλα με τον πατέρα του στο σπίτι τους στη Φιλαδέλφεια σε πολύ μικρή ηλικία. Όταν πήγαινε στην πρώτη Δημοτικού μετακόμισε με τους γονείς του στο Πολύδροσο –δυο υπέροχους ανθρώπους που υπηρετούν μαζί στο Πυροσβεστικό Σώμα- όπου και μένει ακόμα μαζί τους. Είναι μοναχοπαίδι, και αυτό που καταλαβαίνει κανείς από τον τρόπο που μιλάει για τη μητέρα και τον πατέρα του, είναι ότι πρόκειται για μια πραγματικά αγαπημένη και δεμένη οικογένεια. «Μου αρέσει πάρα πολύ που είμαστε οι τρεις μας» είπε.
O Aτρόμητος Χαλανδρίου και οι Ακαδημίες του Παναθηναϊκού
«Όταν πήγα στην πρώτη Δημοτικού ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο στον Ατρόμητο Χαλανδρίου, στην ομάδα του Βασίλη Λάκη, και εκεί έμαθα πολλά τόσο αγωνιστικά, όσο και σε επίπεδο σεβασμού στον συμπαίκτη και τον αντίπαλο. Εκεί έμεινα τέσσερις χρονιές. Δεν είχα σκεφτεί να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής μέχρι την ημέρα που χτύπησε το τηλέφωνο, ήμουν στο σχολείο και ο πατέρας μου στην άλλη άκρη της γραμμής μου είπε ”θέλουν να κάνεις δοκιμαστικό στον Παναθηναϊκό”. Με είχαν δει σε ένα τουρνουά, δοκιμάστηκα τρεις μήνες και στη συνέχεια μπήκα στις Ακαδημίες του ΠΑΟ στην έκτη Δημοτικού. Βρίσκομαι εκεί από την Κ12.»
«Στον Ατρόμητο Χαλανδρίου έπαιζα 7άρι, στον Παναθηναϊκό παίζω συνήθως 6άρι ή 8άρι και μου αρέσει η θέση γιατί πιστεύω ότι αναδεικνύω και το ταλέντο μου. Το μόνο που θέλω να βελτιώσω είναι το γκολ.»
Τι μαθητής ήσουν στο σχολείο;
«Ήμουν μαθητής του 17 μέχρι την πρώτη Λυκείου αλλά χωρίς ιδιαίτερο διάβασμα. Τις ασκήσεις και τις εκθέσεις μου τις έγραφε η μητέρα μου, όμως σεβόμουν το σχολείο και πήγαινα πάντοτε κατατοπισμένος, οπότε ήξερα τι μου γινόταν. Στην πρώτη Λυκείου άρχισαν οι κλήσεις μου στην Εθνική επομένως είχα γύρω στις 300 απουσίες λόγω των αθλητικών μου υποχρεώσεων. Τα μαθήματα στα οποία ήμουν δυνατός ήταν τα μαθηματικά και η γεωμετρία. Στην τρίτη Λυκείου γράφτηκα σε ένα ιδιωτικό σχολείο, την Ελληνική Παιδεία και από κει πήρα το απολυτήριό μου.»
Ποια είναι η σχέση σου με τη θρησκεία:
«Πιστεύω πολύ στο Θεό όχι μόνο επειδή είμαστε θρησκευόμενοι οικογενειακά, αλλά επειδή είδα ότι η πίστη με βοηθάει στη ζωή μου. Παίρνω δύναμη μέσα από αυτό. Το δεύτερό μου όνομα είναι Πολύκαρπος και κάθε χρόνο επισκέπτομαι το μοναστήρι του στην Άνω Χώρα Ναυπάκτου. Μεγάλη εντύπωση μου έκανε το γεγονός ότι δίπλα στο νέο γήπεδο του Παναθηναϊκού υπάρχει εκκλησία Αγίου Πολυκάρπου, το είδα εντελώς τυχαία όταν κοίταξα τα σχέδια. Οι γονείς μου είχαν κάνει τάμα στον συγκεκριμένο Άγιο όταν η μητέρα μου ήταν έγκυος να βγει το παιδί υγιές και θα του έδιναν το όνομά του. Το συγκλονιστικό της υπόθεσης είναι ότι η μητέρα μου έμεινε έγκυος στη γιορτή του δηλαδή σύμφωνα με τους υπολογισμούς του γιατρού στις 24 Φεβρουαρίου.»
Μπορείς να εξηγήσεις στα κορίτσια τι είναι το Overlap;
«Υπάρχει και overlap και underlap. To overlap είναι το πιο συνηθισμένο. Όταν το δεξί μπακ (κυρίως τα μπακ το κάνουν αυτό) έχει τη μπάλα, τη δίνει στο εξτρέμ και το μπακ κάνει την κίνηση να πάει πίσω από το εξτρέμ και συνεχίζει να τρέχει παράλληλα με εκείνο. Ο σκοπός είναι να παραπλανήσει την αντίπαλη άμυνα. Με λίγα λόγια όταν πας πίσω από την πλάτη του συμπαίκτη σου και συνεχίζεις να τρέχεις παράλληλα. Αν θυμούνται αυτό, είναι μέσα.»
Για τον έρωτα και τις σχέσεις:
Ο Σωτήρης βρίσκεται στην πρώτη σοβαρή σχέση της ζωής του. Πριν όσα κορίτσια γνώριζε, δεν μπορούσαν να συμβιβαστούν με το δύσκολο τρόπο ζωής ενός αθλητή. Με την κοπέλα του είναι πολύ δεμένοι, επικοινωνούν, την αναγνωρίζει και τη σέβεται. Είναι ευτυχισμένος, ήρεμος και ταιριάζει με την Πέμη (Παναγιώτα Ευφραιμία) ακόμα και στο γεγονός ότι έχουν και οι δυο ένα δεύτερο όνομα ενός προστάτη Αγίου.
Όπως μας είπε η ίδια που ήταν στην κουβέντα «Όταν γνώρισα τον Σωτήρη δεν θυμόμουν το δεύτερό του όνομα, και είπα στη μητέρα μου ‘Μαμά γνώρισα ένα παιδί που το λένε Πολύ.. πολύ… πολύ… Πώς το λένε παιδί μου; Πολύσπορο;» Η Πέμη είναι cool. Kαι η μαμά της επίσης.
«Με την κοπέλα μου είμαστε μαζί τρία χρόνια. Γνωριστήκαμε μέσω των social media, έκανα εγώ την πρώτη κίνηση και επικοινώνησα μαζί της, δεν πήρα απάντηση για τρεις μέρες, μετά όμως μιλήσαμε, βγήκαμε και από τότε είμαστε μαζί. Βγαίνουμε λίγο και όταν πάμε κάπου αυτό είναι για ένα φαγητό ή στον κινηματογράφο. Περισσότερο μένουμε μέσα, Νetflix and chill. Αυτό είναι άλλωστε και κάτι που συμβαδίζει με το δικό μου πρόγραμμα που είναι απαιτητικό και δεν έχω πολύ χρόνο, ούτε ξενυχτάω. Κάνουμε μαζί διακοπές σε Ελλάδα και εξωτερικό όταν μου το επιτρέπουν οι υποχρεώσεις μου. Έχουμε πάει στην Πράγα, στη Ρώμη και τώρα σχεδιάζουμε να πάμε στο Ντουμπάι.»
Ποιον ποδοσφαιριστή ξεχωρίζεις και γιατί;
«Νούμερο ένα ποδοσφαιριστή θεωρώ τον Κριστιάνο Ρονάλντο, τον παραδέχομαι σε όλα του και ένας ακόμη παίκτης που είναι πολύ ψηλά στην εκτίμησή μου είναι ο Σέρχιο Ράμος. Τον Ρονάλντο τον ξεχωρίζω για την αυτοπεποίθησή του, την εργατικότητα, τη νοοτροπία και το ανεπανάληπτο που έχει καταφέρει, να είναι περίπου 15 χρόνια στην κορυφή. Μου αρέσει και ο χαρακτήρας του γιατί δεν βλέπει κανέναν. Όσο για τον Ράμος, είναι ηγέτης, αρχηγάρα, καλύτερος αμυντικός όλων των εποχών, τα συνδυάζει όλα και είναι εκεί πάντα όταν χρειάζεται.»
Σε ποιο πρωτάθλημα θα ήθελες ιδανικά να αγωνιστείς κάποια στιγμή την καριέρα σου;
«Το πρωτάθλημα που μου αρέσει είναι το Ιταλικό και κυρίως υποστηρίζω Ρόμα, αλλά ασυζητητί όλες οι ομάδες του Καμπιονάτο είναι παραπάνω από καλές. Είμαι αισιόδοξος και πιστεύω ότι βήμα βήμα με πολλή δουλειά και με λίγη τύχη ίσως παίξω σε αυτό.»
Ferrari, MMA και λίγη trap
«Παρακολουθώ Formula και υποστηρίζω τη Ferrari, γιατί όπως είπα και προηγουμένως αγαπώ την ιταλική κουλτούρα: Μου αρέσει η Lambo, το ιταλικό στυλ, η μόδα, οι ιταλικές ομάδες – η Νάπολι – η νοοτροπία, η γλώσσα. Ξέρω και πολύ λίγα ιταλικά – μιλάω με τον Μακέντα. Μου αρέσουν τα γρήγορα αυτοκίνητα και όταν μπορέσω πρώτα να καλύψω όλες τις ανάγκες τόσο τις δικές μου όσο και της οικογένειάς μου θα αποκτήσω κι εγώ ένα super car.
Έχω ρίξει μερικές φορές βολές με αεροβόλο, μου αρέσει η σκοποβολή και θα ήθελα να γραφτώ σε σκοπευτικό όμιλο. Μ αρέσει επίσης η πυγμαχία, παρακολουθώ ΜΜΑ και υποστηρίζω τον MacGregor. O συγκεκριμένος έχει στο ενεργητικό του μεγάλο φιλανθρωπικό έργο και αυτό είναι επίσης κάτι που θαυμάζω και θα ήθελα όταν έχω κι εγώ την οικονομική άνεση να βοηθήσω όποιον το έχει ανάγκη.
Πιστεύω ότι δεν αρκεί να είσαι ‘παικταράς’, πρέπει να είσαι και άνθρωπος. Θέλω να τα καταφέρω και τα δυο.
Δεν πίνω, δεν καπνίζω, κοιμάμαι νωρίς και μου αρέσει πολύ να πίνω σόδα. H ένοχη μου απόλαυση είναι ότι ακούω trap, αλλά περισσότερο αγαπάω τα beats και κάνω κανένα remix στον υπολογιστή.»
Σε τι σε έκανε καλύτερο το ποδόσφαιρο;
«Μέσα από το ποδόσφαιρο συναναστράφηκα από πολύ νωρίς με ανθρώπους όλων των ηλικιών και έτσι γνώρισα συμπεριφορές πολύ μεγαλύτερων από εμένα ατόμων κάτι που με έκανε να ωριμάσω νωρίτερα από τα άλλα παιδιά της ηλικίας μου.
Επίσης ως επαγγελματίας κατάλαβα πολύ νωρίς την αξία των χρημάτων και η οικονομική ανεξαρτησία μου έδωσε ναι μεν τη δύναμη να σταθώ στα πόδια μου αλλά και να αντιλαμβάνομαι δε την κούραση που απαιτείται για να βγάλει κάποιος τα προς το ζειν, κάτι που άλλα παιδιά αργούν να το καταλάβουν γιατί ξεκινούν να εργάζονται αργότερα.
Τέλος, τα ταξίδια που έκανα με την ομάδα άνοιξαν τους ορίζοντές μου καθώς είδα πολλές χώρες και γνώρισα ανθρώπους διαφορετικής κουλτούρας από την δική μου: αυτή η πολυπολιτισμικότητα που βιώνεις μέσα από τον αθλητισμό, είναι μεγάλο προνόμιο γιατί μαθαίνεις τον κόσμο νωρίς και βλέπεις πέρα από τα δικά σου στεγανά.
Με λίγα λόγια θα έλεγα πως συνολικά, το ποδόσφαιρο με έκανε να μάθω να διαχειρίζομαι τον εαυτό μου και τις αντιδράσεις μου αλλά και να ‘διαβάζω’ καλύτερα τους άλλους ανθρώπους.»
