Μήπως ανήκεις κι εσύ σε αυτούς, που δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς τα spoilers των αγαπημένων τους shows;

Κι αν ναι, αναρωτήθηκες γιατί συμβαίνει αυτό και πώς κάποιοι αντέχουν να μη μάθουν τη συνέχεια πριν τη δουν;

Σύμφωνα με έρευνες λοιπόν, το να γνωρίζεις από πριν το τέλος σε ένα βιβλίο ή σε μια ταινία, να μαθαίνεις τη συνέχεια σε μια σειρά, που παρακολουθείς, αυξάνει τα επίπεδα ευχαρίστησης.

Αυτό συμβαίνει κυρίως για δύο λόγους.

Ο πρώτος λόγος έχει να κάνει με την αντίληψη και την κατανόηση της υπόθεσης. Είτε αφορά σε ένα βιβλίο είτε σε μια ταινία, το να μαθαίνεις το τέλος, πριν φτάσεις σε αυτό, σε βοηθάει να έχεις μια ευρύτερη άποψη. Σε βοηθάει δηλαδή, να αξιολογείς καλύτερα κι εκ βαθέων την πλοκή και τα μηνύματα.

Ο δεύτερος λόγος αφορά στην απόλαυση. Έχει αποδειχτεί ότι, το να γνωρίζεις εκ των προτέρων τι θα ακολουθήσει, δημιουργεί ένα μεγαλύτερο αίσθημα ευφορίας. Είναι κάτι σαν την ευχαρίστηση της ζαβολιάς. Που ξέρεις ότι έχεις κάνει μια μικρή, τόση δα ζαβολιά, αλλά δεν μπορείς να κρύψεις αυτό το γελάκι της χαράς που πήρες.

To spoiler or not to spoiler.

Η αλήθεια όμως είναι, ότι υπάρχει μια μεγάλη κατηγορία ανθρώπων, που δεν θέλουν με τίποτα να μαθαίνουν τι έπεται. Θέλουν να το κρατούν για έκπληξη στον εαυτό τους.

Πρόκειται για αυτούς τους ανθρώπους, που τους αρέσουν τα παζλ και τα μυστήρια. Ιντριγκάρονται να κάνουν υποθέσεις στο μυαλό τους για την εξέλιξη της ιστορίας και περιμένουν υπομονετικά, για να δουν αν και κατά πόσο έπεσαν μέσα.

Μάλιστα, πολλοί ενεργοποιούν ένα alert στα κινητά τους,  ακριβώς για να μην τους έρχονται ειδοποιήσεις spoiler.

Τι είναι αυτό λοιπόν, που διαχωρίζει τον κόσμο αναφορικά με τα spoilers;

Η αλήθεια λοιπόν, είναι ότι και στη μια περίπτωση και στην άλλη, το βασικό σημείο αφορά στη διαδικασία.

Για να το εξηγήσουμε καλύτερα, ας παραθέσουμε ένα παράδειγμα. Πολλές φορές τυχαίνει να ξαναδούμε στην τηλεόραση μια ταινία ή να ξαναβάλουμε μια σειρά. Οι “Απαράδεκτοι για παράδειγμα” ή  το “Στο παρά Πέντε” παίζουν ξανά και ξανά κι εμείς εξακολουθούμε να τα βλέπουμε.

Αυτό από μόνο του σημαίνει, ότι ήδη γνωρίζουμε την πλοκή και το τέλος. Δεν μένει κάτι νέο να ανακαλύψουμε. Αλλά παρόλα αυτά, επιλέγουμε να τα ξαναδούμε.

Αυτό σημαίνει ότι, το να θες να παρακολουθείς τα spoiler και να μαθαίνεις το τέλος, έχει να κάνει με το πόσο ανυπόμονος είσαι. Εγώ ας πούμε, που δεν φημίζομαι για την εγκράτειά μου, μπορώ να διαχειριστώ το να μην ξέρω, αλλά τελικά, θα τα δω τα spoilerακια μου.

Οι πιο εγκρατείς όμως, μπορούν να πειθαρχήσουν στον εαυτό τους και να μείνουν πιστοί στη ροή.

Έχει να κάνει λοιπόν, με τη διαδικασία και μόνο. Εγώ χαίρομαι γιατί “κλέβω” το τέλος και οι άλλοι χαίρονται, γιατί μένουν συνεπείς μέχρι τέλους.

Κι επειδή ένα spoiler είναι τελικά -δεν θα πάμε και φυλακή- κάντε ότι σας ευχαριστεί.