Το ομολογώ: είμαι απο τα άτομα που θέλουν να είναι καλοί σε ό,τι κάνουν. Ναι, αυτό είναι λιγάκι ουτοπικό αν αναλογιστούμε οτι είναι σπάνιο καποιος να είναι τέλειος σε κάτι που έχει προσπαθήσει για πρώτη φορά. Αλλά, είναι η τελειομανία μέσα μου.

Απο μικρή ηλικία έβαζα υψηλούς στόχους σε οτιδήποτε απαιτούσε την προσοχη και το χρόνο μου. Αυτό με ωφέλησε σε πολλά επίπεδα. Είναι ο λόγος που βγήκα πρόεδρος στο λύκειο. Είναι ο λόγος που παντρεύτηκα έναν υπέροχο άντρα. Είναι ο λόγος που κάνω τη δουλειά των ονείρων μου. Ωστόσο, μερικές φορές είναι δύσκολο να διαχωρίσεις τον ‘υψηλό’ στόχο απο το ‘αδύνατο’.

Στην προσπάθεια μου να είμαι ‘τέλεια’ και να έχω τα επιθυμητά αποτελέσματα, ο εαυτός μου χάνεται. Ακριβώς μπροστά στα μάτια μου, βλέπω τη προσωπικότητα μου να αλλάζει ανάλογα με την περίσταση. Ξαφνικά, ο εαυτός μου βρίσκεται στα ουράνια με κάθε επιτυχία μου ή πέφτει στα πατώματα με κάθε αποτυχία. Απο πότε το να θέτουμε υψηλούς στόχους έγινε το κυνήγι της τελειότητας; Πότε θα σταματήσουν τα αποτελέσματα – είτε θετικά είτε αρνητικά – να ορίζουν το ποιοί είμαστε;

Η απάντηση είναι τώρα. Τώρα είναι η ώρα για να διαχωρίσουμε την απόδοση απο την προσωπικότητα.

Δεν είσαι μόνο η δουλειά σου. Ναι, σίγουρα παίζει ρόλο αλλά δεν είναι και ο μοναδικός. Αν η ζωή μας επικεντρώνεται μόνο γύρω απο την απόδοση μας τότε δεν θα σταματήσουμε ποτέ να παλεύουμε για την τελειότητα. Δεν ξέρω για εσένα αλλά εγώ θέλω να είμαι παρούσα στη ζωή μου, όχι απλά να πασχίζω για να είμαι ‘τέλεια’.

Πριν απο λίγο καιρό πήγα για φαγητό με μια καλή μου φίλη που πρόσφατα είχε χωρίσει. Αναφέρθηκε σε κάθε μικρή λεπτομέρεια του  χωρισμού της και εμμονικά προσπαθούσε να καταλάβει τί είχε κάνει λάθος. Αμέτρητες φορές την άκουσα να λέει οτι δεν έκανε το ένα ή το άλλο ‘αρκετά’. Ορίστε, εκεί αναγνώρισα το πρόβλημα. Είχε συνδέσει την προσωπικότητα της με το πόσο καλή ήταν μέσα στη σχέση. Δεν έβλεπε πλεον τον εαυτό της ως ένα όμορφο, έξυπνο και καλοσυνάτο άτομο που ενδιαφέρεται για τους γύρω της. Έβλεπε μονάχα τον εαυτό της ως μια αποτυχία. Η σχέση της δεν είχε πάει όπως θα ήθελε και δυσκολευόταν να αποδεχτει τον εαυτό της εξαιτιας αυτού του γεγονότος.

Για όλη την υπόλοιπη ώρα προσπαθούσα να την πείσω πως αξίζει, και πως η αξία της αυτή δεν εξαρτάται απο το σύντροφο της ή το χωρισμό τους. Μέσα σε αυτή τη συζήτηση, είδα και τον εαυτό μου. Συνειδητοποίησα πόσες φορές είχα αμφισβητήσει και τη δική αξία μου λόγω μιας κακής απόδοσης στη δουλειά. Έμαθα πως μπορώ να ενδιαφέρομαι για τη δουλειά μου αλλά παράλληλα, πρέπει να έχω τον εαυτό μου πάνω απο όλα. Δεν με ορίζουν τα αποτελέσματα ενώ οι αποτυχίες, είναι απλά μαθήματα – δεν είναι εγώ.

Πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο που συνδέεουμε την εργασία με τη ταυτότητα μας. Όταν το κάνουμε αυτό, θα δούμε πως σημασία έχει το ποιοί είμαστε και οχι η δουλειά που κάνουμε. Μπορούμε να βγούμε απο το γραφείο μας γεμάτοι αυτοπεποίθηση και αγάπη προς τον εαυτό μας – ακομη και αν ακούσαμε κάτι αρνητικο σχετικά με την απόδοση μας. Λέξεις όπως ‘βελτίωσε αυτό’, είναι διαφορετικές απο το ‘είσαι αυτό’. Στην τελική, είμαστε άνθρωποι και ενδιαφερόμαστε για τους εαυτούς μας- το αξίζουμε. Ο χώρος εργασίας, οι σχέσεις και το περιβάλλον γύρω μας μπορεί να αλλάζουν συχνά. Αυτό όμως δεν μπορεί να μας ‘κόβει τα πόδια’ κάθε φορά και να μας παραλύει ο φόβος. Πρέπει να μας θυμίζει πως το ένα πράγμα που δεν μπορεί να αλλάξει είναι η αγάπη προς τον εαυτό μας. Ας κάνουμε ο,τι καλύτερο μπορούμε – αυτό είναι αρκετό. Ας εξισορροπήσουμε τα πράγματα λέγοντας ‘είσαι ικανή’ και όχι, ‘τα πήγες καλά’. Ας δούμε κάθε επιτυχία ή αποτυχία ως εμπόδια και μαθήματα, όχι ως κάτι τελεσίδικο.

Καθημερινά υπάρχουν αμέτρητες ευκαιρίες εκεί έξω. Σε προκαλώ να απελευθερωθείς απο τα δεσμά της ‘τελειότητας’. Μην ενδιαφέρεσαι για την ‘τέλεια απόδοση’ περισσότερο απο ότι για τον εαυτό σου. Μην επιτρέψεις να σε κυριαρχούν η αμφισβητηση και ο φόβος.

Αυτό είναι ένα καθημερινό μάθημα. Κοιτάζομαι στον καθρέφτη και επιλέγω να μην με ορίζει το αποτέλεσμα – αντιθέτως, μαθαίνω να το δέχομαι. Έτσι έγινα πιο ήρεμη, απέκτησα μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και νιώθω ασφάλεια.