Ποιος: Στάθης Δράκος από τους Minor Project
Που: Στα πράσα! Πάλι καλά που τον ξυπνήσαμε γιατί έβλεπε εφιάλτη!
Ποιόν προ(σ)κάλεσε: τη Dusk
Τι έστειλε: ένα δαχτυλίδι που έχει ξεχαστεί σπίτι του. (μπορεί να ναι και δικό της, αγνοείται η κάτοχός του)
Ακούγοντας τη φωνή και τις μελωδίες του Στάθη Δράκου νομίζεις ότι είναι ο πιο γλυκός άνθρωπος του κόσμου. Τον γνωρίζεις και τελικά ..είναι! Γλυκός, αστείος και ντροπαλός, μας παρήγγειλε καφέ και καλούδια και χάρηκε αναπάντεχα για τη μπλούζα-πιτζάμα της Μαριέττας.
1. Μια παρέα στην Πάτρα λοιπόν, ενώνεται, ταιριάζει, και βγάζει δίσκο τα τραγούδια σου. Πόσο πιο ιδανικά θα μπορούσε να είναι το μουσικό σου ξεκίνημα;Η αλήθεια είναι ότι ξεκίνησε πολύ ιδανικά και γρήγορα. Σχεδόν δεν το κατάλαβα. Και το εκτίμησα ακόμα πιο πολύ τώρα, που έχουμε να συναντηθούμε με τα παιδιά για να παίξουμε πάνω από δύο χρόνια. Ήρθα στην Αθήνα για να δουλέψω, τα παιδιά μένουν στην Πάτρα, κάναμε άλλα πράγματα, αλλά όλο αυτό μου έδωσε το χρόνο να συνειδητοποιήσω ότι η δημιουργία των Minor Project ήταν το πιο ευχάριστο σημείο της ζωής μου. Οπότε τώρα που θα κατέβω ξανά Πάτρα θα ξεκινήσουμε πάλι. Έχουμε κανονίσει και την πρώτη μας συναυλία μάλιστα για αρχές Αυγούστου στο Gazarte, στα πλαίσια του ταράτσα sessions, δεν ξέρουμε ημερομηνία ακριβώς. Αλλά όπου κι αν ήταν και σε ένα υπόγειο ας πούμε, θα χαιρόμουν που θα έπαιζα ξανά με τα παιδιά.
2. Πόσο σημαντικό είναι να ταιριάζεις με αυτούς που παίζεις μουσική;
Πολύ, πάρα πολύ. Με όσους έχει τύχει να συνεργαστώ, ένιωθα ότι ταίριαζα. Τελειώναμε, έφευγα και δεν καταλάβαινα ότι δούλεψα, έλεγα γιατί με πλήρωσαν τώρα αφού εγώ ωραία πέρασα, το κέφι μου έκανα. Είναι το α και το ω να ταιριάζεις, απλά στην περίπτωση των minor ήταν τόσο ιδανικό που ἠταν σχεδόν αστείο να ξέρεις ότι είσαι με την παρέα σου και κάνεις ”δουλειά”.
3. Είσαι τόσο γλυκός όσο οι στίχοι και οι μελωδίες σου;
Α δε νομίζω. (γέλια). Γενικά καλός είμαι αλλά αν θεωρήσω ότι κάποιοι στίχοι έχουν ερωτικό περιεχόμενο κτλ, εκεί δεν είμαι και πολύ γλυκός. Αυτό τον καιρό κιόλας, πέρασα από έναν πολύ άσχημο χωρισμό και σκέφτηκα πάρα πολλά πράγματα, αναθεώρησα, έγινα λογικός. Αλλά κατά γενική ομολογία έχω κάνει psycho πράγματα. (γέλια)
4. Θα μας πεις πώς γράφτηκαν οι στίχοι του Ιn colors;
Εγώ για παράδειγμα είμαι ένα παιδί που όντως έβρισκα το νόημα της υπάρξής μου στο να κάνω μουσική και οι γονείς μου ευτυχώς το κατάλαβαν νωρίς αλλά είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν άλλα παιδιά που δεν έχουν την τύχη αυτή, και οι γονείς τους θεωρούν ότι η αγάπη τους για την τέχνη είναι ένα καπρίτσιο και τελικά τους οδηγούν σε άλλα μονοπάτια.
5. Μινόρε ή ματζόρε; Ντάξει μινόρε βλέπω ότι είναι και τα επόμενα. (γέλια) Μην κοροιδευόμαστε. Ελπίζω να μην αντικατοπτρίζουν τα τραγούδια μου τη ζωή μου γιατί γενικά είναι λίγο καταθλιπτικά. Δεν είμαι καταθλιπτικός. (γελια) Έχω παρατηρήσει ότι γράφω τραγούδια σε περιόδους που είμαι όντως χαρούμενος, που περνάω καλά, σε περιόδους μελαγχολίας δε γράφω, κάθομαι σπίτι κλάιω καπνίζω κτλ αλλά δε γράφω. Όταν σηκώνομαι και επανέρχομαι γράφω για τις εποχές εκείνες τις μαύρες οπότε γι αυτό ίσως βγαίνει κάποια πικρία και μελαγχολία αλλά τα κάνω όλα με σκοπό τη λύτρωση οπότε ελπίζω να μη βγαίνει στο τέλος κάτι depressing. 6. Tι soundtrack θα είχε η ζωή σου μέχρι τώρα;Ένα υπαρκτό soundtrack; Έχουν περάσει πολλά τραγούδια που χαρακτήριζαν τη ζωή μου. Η εφηβεία μου ας πούμε πέρασε με το Stand by me, φαντάζομαι επειδή είχα ανάγκη από στήριξη που δεν είχα. Αυτή την περίοδο νιώθω πολύ ωραία όταν ακουώ κλασική μουσική. Δηλαδή πιάνω τον εαυτό μου να προγραμματίζει τα επόμενα βήματα και από πίσω παίζει κλασική μουσική. Από το theory of everything το κόλλησα με το Βάγκνερ, μου βγαλε τρομερά ωραία συναισθήματα. Ντρέπομαι αλλά έπρεπε να φτάσω 25 για να καταλάβω την αξία της κλασικής μουσικής.
7. Ένα αντικείμενο με τις περισσότερες αναμνήσεις Η αλήθεια είναι ότι σε αυτό το σπίτι δεν έχω αναμνήσεις καθόλου. Όταν ήρθα να μείνω εδώ πριν ενάμιση χρόνο, ήθελα να τα φτιάξω όλα από την αρχή, να μην κουβαλήσω τίποτα από το παρελθόν. Το έστησα μόνος μου, πήρα τα έπιπλα με τα πρώτα λεφτά από τις δουλειές μου.
Αυτός ο πίνακας όμως, είναι το πιο συναισθηματικά φορτισμένο αντικείμενο στο σπίτι, είναι το άτομο που βλέπω τις περισσότερες ώρες τη μέρα!
Ένα πάρα πολύ εκφραστικό πρόσωπο, που θεωρώ ότι λείπει πάρα πολύ από την κοινωνία στην Αθήνα. Οι άνθρωποι εδώ, μου φαίνονται πολύ πιο απρόσωποι σε σχέδη με την επαρχία, φοβούνται να δείξουν τα συναισθήματά τους. Έτσι, μετά από μία τεράστια βόλτα στην Αθήνα, έπεσα πάνω σε αυτον τον πίνακα και μου έβγαλε τα περισσότερα συναισθήματα!
8. Αγαπημένη γωνιά του σπιτιού σου Από τα 30 τετραγωνικά; (γέλια) Ε εντάξει θα λεγα εδώ πέρα, εδώ που γράφω μουσική, στον υπολογιστή. 9. Ένα ρούχο και μια ιστορία Βρήκες και εσύ τον άνθρωπο! Οι πιο όμορφες περίοδοι της ζωής μου είναι χωρίς ρούχα. (γέλια) Το δεκαήμερο που περνάω στη Χιλιαδού, μια καταπληκτική παραλία γυμνιστών στη Βόρεια Εύβοια. Είναι το μόνο μέρος που πάω και σβήνω τα πάντα. Όταν ήμουν Αθήνα και ένιωθα άσχημα και δε μπορούσα να το διαχειριστώ, έφευγα, πήγαινα στη Χιλιαδού και έφτιαχναν όλα! Είναι παραδεισένια! 10. Αγαπημένος στίχος “And they say… Only spring can bring you flowers.” Aπό το τραγούδι «Carrying Your Pain Could Be My Greatest Happiness» που ξεκινάει με την επιστολή της Πολυδούρη.
