Το δωμάτιο, ήταν κόκκινο με μπορντό κουρτίνες, έναν μεγάλο σκαλιστό καθρέφτη και στον τοίχο κάδρα με αποσπάσματα από την κόλαση του Δάντη. Άνοιξα το παράθυρο και είδα το Βατικανό απέναντι. Από κάτω στον δρόμο, χόρευαν σάλσα. Η Ρώμη έχει πλακόστρωτα δρομάκια, πίτσες, μακαρόνια και βέσπες. Επίσης έχει Ρωμαίους. Η Ρώμη είναι ένα υπαίθριο μουσείο και είναι όντως η αιώνια πόλη.

Η πόλη του Βατικανού, είναι ανεξάρτητο κράτος από το 1929. Εκεί βρίσκεται η Καπέλα Σιξτίνα και η Βασιλική του Αγίου Πέτρου η οποία είναι η μεγαλύτερη στον κόσμο. Η ατμόσφαιρα, ειδικά υπό τα βραδινά φώτα είναι ειδυλλιακή.

Η Φοντάνα Ντι Τρέβι, το εντυπωσιακό μπαρόκ συντριβάνι, στέκει στο κέντρο της πόλη από το 1762. Υπόσχεται σε όποιον ρίξει ένα κέρμα με την πλάτη γυρισμένη σε αυτό, ότι σίγουρα θα επιστρέψει στην αιώνια πόλη. Λίγα μέτρα πιο πέρα, βρίσκεται το μεγαλύτερο ρωμαϊκό μνημείο που έχει διασωθεί σχεδόν άφθαρτο και δεν είναι άλλο από το Πάνθεον. Τον ναό δηλαδή όλων των θεών. Συνεχίζοντας την βόλτα μας θα φτάσουμε στην γραφική πιάτσα Ναβόνα και το Κάμπο ντε Φιόρι. Τα πρωινά γεμίζει με πάγκους γεμάτους λαχανικά, φρούτα, ζυμαρικά, σάλτσες, ελαιόλαδο και άνθη.

Το Κολοσσαίο είναι σήμα κατατεθέν της Ρώμης και του αρχαίου κόσμου αν και η ιστορία του είναι θλιβερή. Το Κολοσσαίο άρχισε να κατασκευάζεται, το 72 μ.Χ. και ολοκληρώθηκε το 80 μ.Χ. Όταν ήταν αυτοκράτορας ο Τίτος. Για να κατασκευαστεί, εργάστηκαν χιλιάδες Ιουδαίοι που είχαν συλληφθεί από τον Τίτο και μπορούσε να χωρέσει, 65.000 άτομα. Συνεχίζοντας λίγο πιο κάτω, βρίσκεται η Ρωμαϊκή αγορά, η οποία ήταν για αιώνες, το κέντρο της δημόσιας ζωής της Ρώμης.

Η Πιάτσα Ντι Σπάνια, είναι ένα κάδρο στην καρδιά της Ρώμης και με το φως του δειλινού ο επισκέπτης νομίζει ότι περπατά σε σκηνικό από ταινία του Τορνατόρε.

Η πλατεία συνδέεται με την εκκλησία που βρίσκεται στην κορφή του λόφου Τρινιτά Ντει Μόντι, μέσω της πλατιάς σκάλας γνωστή ως Σκαλινάτα η Ισπανικά σκαλιά τα οποία την άνοιξη στολίζονται με αζαλέες και άλλα άνθη. Μπροστά από την Σκαλινάτα, βρίσκεται η Fontana della Barcaccia ένα μπαρόκ συντριβάνι, σχεδιασμένο από τον Λορέντζο Μπερνίνι. Αναπαριστά ένα βυθισμένο πλοιάριο το οποίο σύμφωνα με τον μύθο βρέθηκε εκεί κάποτε όταν αποσύρθηκαν τα νερά του ποταμού Τίβερη. Που είχε τότε ξεχειλίσει. Εκεί κοντά βρίσκεται και το φημισμένο ιστορικό καφέ της Ρώμης, Καφέ Γκρέκο, όπου έπινε τον καφέ του ο διάσημος Τζιάκομο Καζανόβα. Εκεί γύρω υπάρχουν πολλές μπουτίκ, ατμοσφαιρικά καφέ, και καταστήματα διάσημων οίκων.

Στη συνέχεια προς την Βία Ντελ Κόρσο, βρίσκονται πιο οικονομικά καταστήματα καθώς και οι ιστορικές Πιάτσα Ντελ Πόπολο και Βίλα Μποργκέζε. Εννέα πύλες, οδηγούν στην μοναδικής ομορφιάς έπαυλη η οποία ήταν η θερινή οικία του οίκου των Μποργκέζε. Οι τεράστιοι κήποι, είναι έντεχνα διαμορφωμένοι με αιωνόβια δέντρα, συντριβάνια αγάλματα και λίμνες. Παλαιότερα είχε αμπελώνες στάβλους, εξωτικά άνθη και ζώα, εξωτικά πουλιά και συντριβάνια. Στο εσωτερικό της βρίσκονται μουσείο ζωολογίας και σύγχρονης τέχνης, καθώς επίσης πινακοθήκη και ετρουσκικό μουσείο.

Το Παλάτσο Μπαρμπερίνι είναι ένα μπαρόκ ανάκτορο, του 17ου αιώνα και στεγάζει, την Εθνική Πινακοθήκη της Αρχαίας Τέχνης. Το Τραστέβερε είναι η μποέμ γειτονιά της Ρώμης γεμάτη μπυραρίες, τρατορίες και μπαράκια.

Το αποκαλούν Μονμάρτρη της Ιταλίας ή Νέα Ορλεάνη της Ευρώπης. Στο Τραστέβερε θα νιώσεις την αυθεντική Ρώμη μακριά από πολυσύχναστα αξιοθέατα. Εδώ θα φας αυθεντικό ιταλικό φαγητό, θα δεις μεσαιωνικά κτήρια, μπουγάδες, αναρριχητικά φυτά, γκράφιτι, βέσπες και λαβυρινθώδη σοκάκια. Εδώ ζουν οι φοιτητές και οι σινεφίλ της αιώνιας πόλης, και οι καλλιτέχνες κάνουν live αυτοσχέδιες performance στα δρομάκια. Μυστικό spot, αποτελεί ο λόφος Gianicolo με θέα στην πόλη χωρίς οχλαγωγίες και τουρίστες. Η βόλτα κατά μήκος του Τίβερη είναι αναπόφευκτη καθώς εκεί βρίσκονται και οι νήσοι Τιβερίνα και Νήσος της Αφροδίτης που είναι ουσιαστικά νησάκια στην μέση του ποταμού.

Έχουν πει ότι η Ρώμη είναι ένα ποίημα που πήρε τη μορφή πόλης. Και θα συμφωνήσω.

featured image: Unsplash| Leo Nordén