Οι μέρες που ξεκινάμε να μετράμε μπάνια και παγωτά είναι επιτέλους εδώ. Άλλοι προσπαθούν τα μπάνια να ξεπεράσουν τα παγωτά, άλλοι το ανάποδο. Ίσως το πιο ισορροπημένο να είναι το ίσο ανάμεσά τους.
Γιατί αντικειμενικά, το παγωτό μετά το μπάνιο απλά πάει όσο τίποτα. Την ώρα που έχεις τσουρουφλιστεί και τα χείλη είναι γεμάτα αλάτι, τη θες τη δροσιά που σου προσφέρει.
Και το καρπούζι βέβαια ενδείκνυται, αλλά έκανες και τις απλωτές σου, έχεις κάτσει και με τις ώρες, χρειάζεσαι μια κάποια ενέργεια για την επιστροφή στην πόλη. Αν πάρεις παγωτό χωνάκι από το περίπτερο όμως, το νου σου. Μην πέσεις με τα μούτρα και στα μέσα της διαδρομής τα παρατήσεις.
Αλλιώς θα χαθεί όλη η ουσία. Ο μικρός θησαυρός που κρύβεται κάτω-κάτω. Eκεί, χιλιοστά πάνω από τη μύτη του χωνιού. Προφανώς και πρόκειται για εκείνη τη μικρή όαση σοκολάτας, στην ποσότητα ακριβώς που χρειάζεσαι τη δύσκολη εκείνη ώρα, με γλύκα τόση ώστε να χαμογελάσεις ως τα αυτιά. Με το σοκολατένια λερωμένο χαμόγελο, το σωστό.
Δεν είναι μόνο στο χωνάκι
Σκέψου και το σινεμά. Αυτό που σου έλειψε σαν ταξίδι σε μέρη εξωτικά, με ριγέ σεζλόνγκ και κολιέ από λουλούδια στο χρώμα του κοραλλιού. Κάποτε το θεωρούσες δεδομένο το σινεμά. Και πήγαινες, έβλεπες την ταινία σου και μόλις έπεφτε η μουσική του τέλους, τσουπ, πεταγόσουν πάνω σαν άλλο στρατιωτάκι εν ώρα ελέγχου και έφευγες κακήν κακώς.
Γιατί πιάστηκες στην καρέκλα. Ή για να προλάβεις να πετάξεις το κουτί με τα ποπ κορν πριν γεμίσει ο κάδος. Γιατί ίσα που κρατιόσουν τόση ώρα χωρίς τουαλέτα με τόσο αναψυκτικό που ήπιες. Ή γιατί ήθελες να προλάβεις να πάρεις το αυτοκίνητο και να φύγεις πριν δημιουργηθεί ουρά στο πάρκινγκ.
Και τα μαντάτα σου έρχονταν μετά. Από τους μη βιαστικούς φίλους και γνωστούς. Μετά τη μουσική και τους τίτλους τέλους είχε κομμένες σκηνές και στιγμιότυπα από τα γυρίσματα, πιο αστεία κι από την ταινία την ίδια. Ή ακόμη και μια μικρή-bonus-σκηνή, που έδινε πάτημα για το σίκουελ της ταινίας. Κάτι πολύτιμο πάντως, σαν το σοκολατένιο θησαυρό κάτω-κάτω.
Μα πόσο κρίμα πια;
Στα τέλη του Αυγούστου το μαύρισμά σου έχει φτάσει στο απόγειό του και δε χάνεις χρόνο δοκιμάζοντας τη μισή ντουλάπα. Τώρα, όλα τα χρώματα σου πάνε. Και τα άσπρα σημάδια του μαγιό όταν περνάς μπροστά από τον καθρέφτη, σου θυμίζουν όλες τις φορές που δροσίστηκες. Μια γλυκιά αναπόληση, μια προσμονή για τα όσα λίγα μπάνια μένουν ακόμη για φέτος και ένας στόχος: του χρόνου να κάνεις ακόμη περισσότερες βουτιές, σε ακόμη περισσότερα μέρη.
Και αφού μπανιαρίστηκες και ντύθηκες με όλα τα χρώματα που σου πάνε, βγαίνεις για βόλτα. Συλλεκτικά σούρουπα είναι αυτά εδώ, είναι βράδυ αλλά δεν είναι ακόμη σκοτεινά. Και δεν έρχονται στην αρχή του καλοκαιριού τα σούρουπα αυτά, αλλά στο τέλος. Σαν να είναι κι αυτά ένα σίκουελ. Όχι για την επόμενη ταινία αυτή τη φορά, αλλά για το επόμενο δικό σου καλοκαίρι.
Και είναι συλλεκτικά, γιατί μπορείς να βάλεις ένα ελαφρύ ζακετάκι, όσο ακόμη φοράς από κάτω σαγιονάρα. Να δροσίζεσαι στο κάτω μέρος, να χουχουλιάζεις ταυτόχρονα στο πάνω μέρος. Σαν μια αγκαλιά με τον αγαπημένο σου, την ίδια ώρα που ρουφάς τη γρανίτα με το φλούο πουά της καλαμάκι.
Κάπου σε έναν καταπράσινο κήπο ή ένα πάρκο με λουλούδια. Κι αν είναι και νυχτολούλουδα, εκεί να δεις. Περιμένουν κι αυτά το τέλος της ημέρας για να μοσχοβολήσουν. Και θα είναι μεθυστικά, σαν το πιο τροπικό κοκτέιλ που βάζεις με τη φαντασία σου.
Κάνεις που κάνεις κάτι για σένα, κάνε το ως το τέλος. Ζήσε το ως το τέλος. Κέρδισε όσα περισσότερα έχει να σου χαρίσει. Άλλωστε, με αυτό διάλεξες να γεμίσεις το χρόνο σου. Γέμισε το χρόνο σου με όσα γεμίζουν κι εσένα.
