Η στρατηγική ανικανότητα είναι μια, στο περίπου μετάφραση του weaponized incompetence, που κυριολεκτικά σημαίνει οπλισμένη ανικανότητα.

Η στρατηγική ή στοχευμένη ανικανότητα είναι ουσιαστικά, μια άρνηση για συμμετοχή και συνεργασία στα πλάνα της οικογένειας ή της σχέσης.

Για παράδειγμα, ας πούμε ότι εσύ θες να μπαίνει το χαρτί υγείας προς τα έξω και @ σύντροφός σου το βάζει προς τα μέσα. Το έχεις πει χίλιες φορές, αλλά δεν. Στο τέλος αποφασίζεις να αναλάβεις αυτή τη μικρή δουλειά μόν@ σου.

Αυτό λοιπόν, είναι ένα είδος εξαναγκασμού, υπό τη μορφή της στρατηγικής ανικανότητας.

Τι είναι;

Η στρατηγική ανικανότητα λοιπόν, είναι μια στοχευμένη αδυναμία, μια εκ προμελέτης ανικανότητα κάποιου, που πολύ απλά δεν θέλει να κάνει κάτι.

Δεν λέει δηλαδή, ότι δεν μπορεί, γιατί στην πραγματικότητα μπορεί, αλλά δεν θέλει. Λέει ότι “εντάξει θα το κάνω, μετά χαράς” και το κάνει λάθος για να μην το ξανακάνει. Και φυσικά, κανείς δεν θα τ@ν φορτώσει με τη συγκεκριμένη δουλειά ή υποχρέωση ξανά, αφού στα σίγουρα ξέρει ότι ο άλλος είναι ανίκανος να την φέρει εις πέρας.

Πανέξυπνο και πανούργο.

Είναι σαν αυτό που λένε κάποιοι, ότι όσα λιγότερα ξέρεις τόσο το καλύτερο. Και που εννοείται πώς ισχύει, αφού αυτοί που τα ξέρουν επωμίζονται και τις υποχρεώσεις αυτών, που δεν ξέρουν ή κάνουν πώς δεν ξέρουν.

Όπως και να έχει, είναι μια πραγματικά πονηρή στρατηγική, για να υπεκφεύγει κανείς με τρόπο τις υποχρεώσεις του. Κι ενώ αυτό παρατηρείται κυρίως στον εργασιακό χώρο, τελευταία η στρατηγική ανικανότητα κάνει την εμφάνισή της και στις σχέσεις.

Συνήθως, το φαινόμενο αυτό παρατηρείται σε ότι έχει σχέση με τις δουλειές του σπιτιού. Δεν θέλει ή βαριέται να κάνει κάτι, οπότε χρησιμοποιεί τη στρατηγική ανικανότητα για να το φορτώσει στ@ σύντροφό τ@.

Το πρόβλημα

Κι αν επρόκειτο μόνο για ένα ρολό υγείας, τότε δεν θα λέγαμε ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα -αν και είναι εκνευριστικό.

Αν όμως, αυτή η στρατηγική περνάει και σε άλλα θέματα, τότε ναι έχεις πρόβλημα και μάλιστα σοβαρό. Γιατί τότε μπαίνει στη μέση ο δόλος. Γιατί αν φορτώνεσαι εσύ όλα τα σοβαρά, όλες τις υποχρεώσεις, ε δεν το λες κι ότι είσαι σε σχέση.

Γιατί μια σχέση είναι συνεργασία και συνεννόηση. Δεν είναι εις βάρος σου. Δεν είσαι το κορόιδο και σίγουρα δεν είσαι κουτ@ για να χάψεις τόσο εύκολα αυτή τη σκευωρία.

Μια συνεχόμενη στρατηγική ανικανότητα είναι λογικό ότι κάποια στιγμή θα φέρει εντάσεις και τσακωμούς. Γιατί ναι, να δεχτείς ότι κάποιος δεν είναι καλός σε κάτι, αλλά σίγουρα δεν μπορείς να δεχτείς μια κατ’ εξακολούθηση ανικανότητα.

Πώς θα το καταλάβεις

Σίγουρα υπάρχουν πράγματα, που δεν μπορεί να κάνει κάποιος. Ούτε κι εσύ. Αλλά άλλο το ένα κι άλλο το άλλο.

Αν για παράδειγμα, ζητήσεις από τ@ν σύντροφό σου να μαγειρέψει και σου πει ότι δεν τα καταφέρνει, να το δεχτείς. Αλλά αν τ@ ζητήσεις να σκουπίσει ή να πλύνει τα πιάτα και σου απαντήσει πάλι το ίδιο, ε όχι. Δεν είναι άλλωστε και πυρηνική φυσική.

Αυτό λοιπόν, που πρέπει να κάνεις, πριν πετσοκόψεις τ@ ταίρι σου, είναι να εξακριβώσεις τι μπορεί και τι δεν μπορεί να αναλάβει.

Κι επειδή ζούμε σε μια κοινωνία που πλέον τα πάντα μοιράζονται, χωρίς να υπάρχει το κριτήριο του φύλου, φρόντισε να το περάσεις το μήνυμα.

Μπορείς δηλαδή, να τ@ ρωτήσεις τι μπορεί να αναλάβει. Αν δεις ότι υπεκφεύγει ή ότι βάζει σε εφαρμογή την στρατηγική της ανικανότητας τότε χρησιμοποίησε κι εσύ τη στρατηγική του χρήματος. Για παράδειγμα, αν τελείως εσκεμμένα δεν κάνει τις υποχρεώσεις τ@, μπορείς να τ@ν υποχρεώσεις με την απειλή του στιλ “δεν πειράζει αγάπη μου. Αφού δεν τα καταφέρνεις θα πληρώσουμε κάποιον για να το κάνει”.

Αν πάλι στη δίνει στα νεύρα η κοροϊδία, τότε ξεσκέπασε την απάτη και φέρε τ@ προ των ευθυνών τ@. Ίσως τελικά, έχει λίγη τσίπα και ντραπεί. Κι αν ντραπεί θα συνετιστεί.

Το θέμα είναι εσύ να μην φορτώνεσαι τις υποχρεώσεις άλλων, εσύ να μην πιέζεσαι, εσύ να μην είσαι το κορόιδο της παρέας. Και πόσο περισσότερο, εσύ να μην είσαι το θύμα στη σχέση σου.

Γιατί η στρατηγική ανικανότητα είναι ένα είδος εκμετάλλευσης και σίγουρα έχει βάση το ψέμα. Κι εσύ δεν έχεις ανάγκη από κάτι τέτοιο.