Δεν έχω καταλήξει αν αυτό που με συγκινεί περισσότερο στην περίπτωση του Κωνσταντίνου και της Λυδίας είναι το ταλέντο ή ο τρόπος που προσεγγίζουν τη μουσική. Σίγουρα, ο συνδυασμός των δύο είναι αυτό που τους έχει κάνει να ξεχωρίσουν και στην πάροδο του χρόνου το ένα ενισχύει το άλλο. Το να παντρεύεις την heavy metal με την κλασική μουσική και την παραδοσιακή με τη ροκ, αναμφισβήτητα θέλει ταλέντο. Αν δεν έχεις πετάξει όμως από πάνω σου τις παρωπίδες, τότε το ταλέντο από μόνο του δεν αρκεί.

Δύο νέα παιδιά. Ένα τσέλο κι ένα βιολί. Δύο αδέρφια με φοβερά αντανακλαστικά και βαθιά αγάπη και γνώση στη μουσική. Ξέρουν τους κανόνες και για αυτό μπορούν και τους «σπάνε». Είναι οι Δαίμονες των Εγχόρδων!

Γιατί επιλέξατε αυτό το όνομα;

Το String Demons (ελληνιστί Δαίμονες των Εγχόρδων) είναι ένα όνομα που προέκυψε από την ενεργητικότητα και την ένταση που βγάζουμε πάνω στη σκηνή και στο παίξιμο και όχι από οτιδήποτε άλλο! Είμαστε από τους… καλούς δαίμονες, που έχουν ως πυρήνα και στόχο της ζωής τους τη μουσική!

Η ενασχόληση σας με τι μουσική πότε ξεκίνησε και ποια είναι τα ακούσματά σας ή τα μουσικά σας «πρότυπα»;

Ξεκινήσαμε να παίζουμε βιολί και τσέλο στην ηλικία των πεντέμιση και οι δύο.  Στο μουσικό μας σπίτι ήταν πάντα δεδομένο ότι πρώτα θα μελετήσουμε (βιολί-τσέλο) και μετά, σε δεύτερη μοίρα, έρχονταν τα μαθήματα του σχολείου! Από την ηλικία των 10 περίπου, αρχίσαμε να ανεβαίνουμε στη σκηνή, αρχικά πιο μαθητικά και, όσο περνούσαν τα χρόνια, πιο επαγγελματικά. Έχουμε παίξει σε πολλές αίθουσες της Ελλάδας(Μέγαρο Μουσικής Αθηνών-Θεσσαλονίκης, Ηρώδειο, Παρνασσός, Δημοτικά Θέατρα) και στο εξωτερικό ( Νέα Υόρκη, Ιταλία, Γαλλία, Αυστρία, Τουρκία), πάρει μέρος και βραβευτεί σε διαγωνισμούς και σεμινάρια εντός και εκτός Ελλάδος! Επίσης έχουμε ηχογραφήσει, είτε ο καθένας ξεχωριστά, ως σολίστ, είτε ως «String Demons», για περίπου 7 δίσκους, μέχρι τώρα! Ουσιαστικά λοιπόν και έως την έναρξη των String Demons, ακολουθήσαμε αυτό που λέμε, μία καθαρά κλασική παιδεία και πορεία πάνω στα έγχορδά μας. Από εκεί και πέρα, επειδή μεγαλώσαμε σ’ ένα σπίτι όπου ακούγονταν με την ίδια ευκολία και συχνότητα μουσικές του Bach, των Beatles,  Χατζιδάκι, του Vivaldi, του Michael Jackson, του Σαββόπουλου, του Τσιτσάνη, του Mozart, του Χιώτη, των Κατσιμιχαίων, του Ζαμπέτα, των Rolling Stones, του Θεοδωράκη, του Beethoven, του Elton John, των Pink Floyd, του Webber, του Tarrega, του Armstrong, του Βαμβακάρη, του Jimmy Hendrix, του Tchaikovsky κ.ά., οι επιρροές μας είναι όλες αυτές και αυτό είναι φανερό και στον τρόπο που γράφουμε ένα καινούργιο κομμάτι, αλλά και στον τρόπο που επιλέγουμε να διασκευάσουμε και να «φέρουμε στα μέτρα μας» ένα ήδη υπάρχον. Λέμε συχνά πως μας αρέσει να κάνουμε την κλασσική μουσική πιο «λαϊκή» και την  λαϊκή μουσική πιο «κλασσική»!

Το γεγονός ότι είστε αδέρφια κάνει πιο εύκολη ή πιο δύσκολη τη συνύπαρξη;

Και τα δύο θα λέγαμε! Είναι πιο δύσκολο ίσως, γιατί η αδελφική σχέση εμπεριέχει τους κλασικούς τσακωμούς και τις εντάσεις (πέφτουν μπουνιές, κλωτσιές, δοξαρομαχίες και τέτοια), αλλά και πιο εύκολο γιατί κυριολεκτικά ‘’με ένα βλέμμα’’ συνεννοούμαστε, εντός και εκτός σκηνής.

Τι είναι αυτό που θαυμάζετε και αυτό που δεν αντέχετε ο ένας στον άλλο;

Κ: Αυτό που δεν αντέχω στη Λυδία είναι η ενοχλητική τετράγωνη λογική και η εκνευριστική πειθαρχία της. Βέβαια, χωρίς αυτά τα χαρακτηριστικά της, οι String Demons θα κατέρρεαν! Οπότε, ταυτοχρόνως είναι και αυτά που θαυμάζω σ’ αυτήν, συν τον τρόπο που παίζει και γράφει μουσική!

Λ: Φυσικά και εγώ θαυμάζω τον τρόπο που ο Κωνσταντίνος γράφει και παίζει μουσική! Επίσης θαυμάζω μία τρέλα και μία ενεργητικότητα που διαθέτει, χαρακτηριστικά που πάντα «σπρώχνουν» τους String Demons ένα βήμα πιο μπροστά, αλλά ταυτοχρόνως μπορούν μερικές φορές να γίνουν άκρως εξοντωτικά και να με φέρουν εκτός εαυτού!

Έχετε διασκευάσει ανάμεσα σε άλλα τα «Καγκέλια» και τα «Καβουράκια» κάνοντας ρεκόρ views στο διαδίκτυο. Η ιδέα για το πάντρεμα των μουσικών ειδών πώς γεννήθηκε;

Η ιδέα αυτή πιστεύουμε πως πάντα υπήρχε μέσα μας, γι’ αυτό είναι και κάτι που μας «βγήκε» εντελώς φυσικά, αυθόρμητα και χωρίς πολύ προσπάθεια. Όποιο κομμάτι έχουμε πιάσει στα χέρια μας, μας άρεσε και μας αρέσει και αυτό είναι το σημαντικό. Επίσης, ποτέ δε «διασκευάζουμε» απλώς κομμάτια, αλλά πάντα προσθέτουμε, πλάθουμε και εντελώς δικό μας υλικό και ιδέες πάνω σε αυτά, χτίζουμε πάνω τους, τα πάμε αλλού και αυτό είναι το ωραίο: πχ στα «Καγκέλια», έχουμε βασιστεί πάνω στο γνωστό κομμάτι με τα μοτίβα και τα ρυθμικά του, που μας άρεσαν πολύ απ’ την αρχή, και από εκεί και πέρα ένα μεγάλο μέρος του κομματιού είναι εντελώς δικό μας, έχουμε προσθέσει δικές μας ιδέες, μοτίβα, άλλοτε πιο δεξιοτεχνικά και «κλασικά», άλλοτε πιο «ροκ» και αυτό που προέκυψε είναι ο «Χορός των Καγκελιών», όπως το ονομάζουμε και στον δίσκο μας που φέρει τον τίτλο Fear of the Bach!

Σας έχει εντυπωσιάσει η ανταπόκριση του κόσμου;

Είμαστε ενθουσιασμένοι, γιατί σε μία χώρα όπου λατρεύει το τραγούδι και τους τραγουδιστές και μάλιστα αυτά είναι που «πλασάρονται» εδώ περισσότερο, εμείς που είμαστε μία μπάντα που παίζει οργανική μουσική βλέπουμε πως ο τρόπος που το κάνουμε, ο τρόπος και η αισθητική που αντιμετωπίζουμε τη μουσική, το γεγονός ότι είμαστε επικοινωνιακοί με τον κόσμο, παρ’ όλο που δεν είμαστε τραγουδιστές, «έχει πιάσει» και έχει μία μεγάλη αποδοχή από τον κόσμο. Έχουμε λάβει πολύ καλή ενέργεια και ενθουσιασμό από τους ανθρώπους και μία «δίψα» για ωραία μουσική και ωραία live!

Θεωρείτε ότι η μουσική πρέπει να έχει «κατηγορίες»; Τι απαντάτε σε αυτούς που σνομπάρουν κάποιο είδος μουσικής;

Είμαστε εντελώς αντίθετοι με την «κατηγοριοποίηση» στη μουσική γιατί αυτό μπλέκει τους ανθρώπους και δημιουργεί παρεξηγήσεις. Εμείς υποστηρίζαμε και πάντοτε υποστηρίζουμε αυτό που έλεγε ο Χατζιδάκις, ότι η μουσική είναι μία: η καλή! Και αυτό φαίνεται και από τον τρόπο που επιλέγουμε τη μουσική που παίζουμε: όποια μουσική, μοτίβο ρυθμικό ή μελωδικό, μελωδία, κομμάτι, τραγούδι φτάσει στα αυτιά μας και μας αρέσει πολύ, μας καταβάλλει μία ακατανίκητη επιθυμία να πιάσουμε τα όργανα και να το παίξουμε. Και η επιθυμία αυτή δε νικιέται από τις «κατηγορίες»! Τα είδη της μουσικής υπάρχουν ίσως για να συνεννοούνται οι άνθρωποι μεταξύ τους, αυτό όμως δε σημαίνει ότι υπάρχουν είδη ανώτερα από άλλα! Υπάρχουν μουσικές που γράφτηκαν σε διαφορετικές εποχές, υπό διαφορετικές συνθήκες, από διαφορετικούς ανθρώπους, όμως ένα ωραίο κομμάτι είναι ένα ωραίο κομμάτι, είτε γράφτηκε τώρα, είτε πριν από 30,50 ή 300 χρόνια! Αρκεί κάποιος να το ακούσει με καθαρό μυαλό και αυτί, απαλλαγμένος από στεγανά, παρωπίδες και προκαταλήψεις και θα το καταλάβει, θα νιώσει την ομορφιά του! Επίσης, «διαμάντια» και «σκουπίδια» μπορεί κανείς να βρει σε όλα τα μουσικά είδη! Όσοι σνομπάρουν, κατ’ αρχάς θα έπρεπε να σταματήσουν να σνομπάρουν για να κυλάει η ζωή τους πιο όμορφα, και κατά δεύτερον να θυμούνται αυτό: όσον αφορά στη μουσική, πρωταρχικός και ανυπέρβλητος κριτής δεν είναι ούτε οι γνώσεις ούτε το μυαλό, ούτε η συνήθεια. Είναι το αυτί!

Πώς προέκυψε η φετινή συνεργασία με την Κατερίνα Στανίση;

Ο τρομερός σκιοπαίκτης και σκηνοθέτης Ηλίας Καρελλάς, με τον οποίο είχαμε συνεργαστεί ξανά το 2016 για 12 παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, μας έκανε την πιο προκλητική και ανατρεπτική πρόταση συνεργασίας που έχουμε δεχτεί: θέλησε να ενώσει τρεις διαφορετικούς κόσμους πάνω στην ίδια σκηνή, αυτόν του θεάτρου σκιών, μία ιστορία Καραγκιόζη ενηλίκων με φιγούρες σε ανθρώπινο σχεδόν μέγεθος, τον κόσμο των String Demons, με τα έγχορδα και τις μουσικές τους και τον κόσμο της πίστας, με την κυρία Κατερίνα Στανίση να εμφανίζεται στη σκηνή με τον τρόπο της και να τονίζει μοναδικά τα πάθη των ηρώων-σκιών. Δεχτήκαμε με χαρά και το εγχείρημα πέτυχε απόλυτα, κατά γενική ομολογία και του κόσμου που κατέκλυσε το Ίλιον PLUS για αυτές τις 4 παραστάσεις, ο οποίος μάλιστα ήταν κόσμος προερχόμενος από όλες τις μουσικές αισθητικές που υπάρχουν. Ήταν μία παράσταση που, υποστηριγμένη άρτια από όλους τους συντελεστές, έφερε κυριολεκτικά τα πάνω κάτω, γιατί ένωσε μουσικά, και όχι μόνο, ετερόκλητα μεταξύ τους πράγματα με τη φυσικότητα που πρέπει να διέπει ένα ολοκληρωμένο έργο, μακριά από ταμπέλες και στεγανά που το μόνο που κάνουν είναι να δυσκολεύουν τη ζωή και την τέχνη. Η κ. Στανίση, αυτός ο αυθεντικά λαϊκός και υπέροχος άνθρωπος και επαγγελματίας που γνωρίσαμε, στην πρώτη πρόβα που κάναμε και της είπαμε «κυρία Κατερίνα, θα σας κάνουμε heavy metal!», μας απάντησε: «Ναι! Και εγώ αυτό θέλω!». Είναι μία ατάκα, μία συνεργασία και μία παράσταση που, όσα χρόνια κι αν περάσουν, θα μας μείνει αξέχαστη!

Στις 11 Ιουνίου θα εμφανιστείτε στο Φεστιβάλ Αθηνών. Ποια είναι τα συναισθήματά σας για αυτό και τι θα ακούσουμε όσοι βρεθούμε στο Live;

Είμαστε πάρα πολύ χαρούμενοι και είναι τιμή μας που θα συμμετάσχουμε σε αυτό Φεστιβάλ! Θα είναι μία συναυλία που θα περιέχει κυριολεκτικά τα πάντα, ρυθμό, μουσική, διονυσιακή ατμόσφαιρα, κρουστά, πολύ τρέλα, εκπλήξεις, ολοκαίνουργια «επεισοδιακά» κομμάτια και φυσικά… έγχορδα , με special guests, τους φίλους μας και φοβερή rock μπάντα , τους  Jacks Full! Πολλά είδη μουσικής θα μπλέκονται, όπως πάντα,  rock, κλασική, ποπ, λαϊκή, μπαρόκ, παραδοσιακή και θα βγαίνουν από τα δικά μας κομμάτια και διασκευές, παιγμένα με τον τρόπο μας πάντα. Στην «Πειραιώς 260», σ’ αυτόν τον καταπληκτικό χώρο, θα γιορτάσουμε το κλείσιμο της χρονιάς στην Αθήνα και τον ερχομό του καλοκαιριού, πριν ξεκινήσουμε και την καλοκαιρινή μας περιοδεία! Σας περιμένουμε με πολλή χαρά!

Σύντομα έρχεται και νέο τραγούδι από την δισκογραφική σας δουλειά που θα κυκλοφορήσει μετά το καλοκαίρι. Τι έχουμε να περιμένουμε;

Θα σας απαντήσουμε με μία μικρή ερώτηση: τι θα συμβεί στην ενέργεια και στα κύματα της μουσικής εάν φέρουμε μία ποπ σταρ σε ένα ελληνικό πανηγύρι;;

Ο δίσκος αυτός θα κυκλοφορήσει από τη Minos Emi – Universal. | Σχέδια και νέα των String Demons στο Facebook.