Τέσσερα κλασσικά καλοκαιρινά αξεσουάρ, και η ιστορία πίσω από το καθένα. Γιατί ξέρω πόσο διψάτε για μάθηση.

Παρεό

Αν και έχω καιρό να δω παρεό φορεμένο στην παραλία, είναι ένα από τα κλασσικότερα κομμάτια. Όπως όλοι λογικά ξέρετε, είναι ένα ύφασμα που φοριέται τυλιγμένο γύρω  από το σώμα, και κρατάει τις ρίζες του από τα μακρινά και εξωτικά νησιά του Ειρηνικού Ωκεανού, Ταϊτή, Χαβάη, νησιά Φίτζι, κ.τ.λ. και παραδοσιακά φοριόταν από άντρες και γυναίκες. Θα το βρείτε και σαν sarong, που είναι σχεδόν το ίδιο πράγμα, διαφορετικής όμως προέλευσης. Τα παρεό της Ταϊτής είναι τα πιο γνωστά στην πιάτσα λόγω των έντονων χρωμάτων, flower patterns, tie-dye και παραδοσιακά σχέδια, τυπωμένα πάνω σε βαμβακερό ύφασμα πλάτους 90cm ή 1.20cm και μήκους 1.80cm. Οι τρόποι που μπορείς να δέσεις ένα παρεό είναι πολλοί, σαν φούστα, μπλούζα, φόρεμα, βάλε από 5 παραλλαγές στον καθένα, και σίγουρα όσους και να σας πω, θα έχετε ανακαλύψει κι εσείς κάποιον δικό σας, αφού δεθήκατε κι εσείς κόμπο πάνω στην προσπάθεια . Αλλά για να μη λέτε ότι σας άφησα με το παράπονο, ορίστε οι 4 αγαπημένοι μου:

Havaianas

Σαγιονάρες υπάρχουν πολλές, havaianas όμως μία (δύο βασικά γιατί είναι ζευγάρι). Παντόφλες με ιστορία δηλαδή, και ξεκινάμε το 1962 στο Sao Paolo. Ο Scotsman Robert Fraser αρχίζει την παραγωγή σανδαλιών βασισμένα στα Ιαπωνικά “zori”, άσπρη σόλα με χρωματιστά τα λουράκια, μόνο που αντί για άχυρο χρησιμοποιεί πλαστικό, κάνοντάς τα πιο άνετα και ανθεκτικά. Λόγω της απλότητας και της τιμής τους (σίγουρα όχι το 20 ευρώ σχεδόν που έχουν τώρα), έγιναν δημοφιλής στις φτωχογειτονιές της Βραζιλίας. Κούτσα κούτσα, με δουλειά και αγάπη, και το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι τουρίστες τις αγόραζαν σαν τοπικό προϊόν κάνοντας τες γνωστές σε όλο τον κόσμο, φτάνουν στη δεκαετία του 1990 να είναι γνωστές σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Το 1994 η εταιρεία κυκλοφορεί μία καινούρια σειρά μονόχρωμων σαγιονάρων, και μέχρι το 1996 οι havaianas είχαν γίνει εθνικό brand και παγκοσμίως γνωστή. Μέχρι σήμερα, έχουν φορεθεί από ένα σωρό διάσημους, βρίσκονται σε κάθε high fashion εμπορικό κατάστημα, μέχρι και στα Oscars. Υπάρχουν πάνω από 20 διαφορετικές σειρές, για γυναίκες, άντρες, παιδιά και μωρά, με έσοδα πάνω από 150 εκατομμύρια ετησίως. Και ‘ζήσαν αυτοί καλά, κι εμείς καλύτερα. 

Panama hat   

Θα αρχίσω με μία πληροφορία που ίσως σας σοκάρει, αλλά πρέπει να μάθετε την αλήθεια. Τα Panama hats δεν φτιάχνονται στον Panama. Φτιάχνονται στο Ecuador. Και δικαίως θα αναρωτηθείτε, τότε δηλαδή γιατί τα λένε Panama hats, γιατί μας κοροϊδεύουν τόσα χρόνια;; Και θα σας απαντήσω ότι, έγιναν γνωστά όταν οι έμποροι του Ecuador τα πωλούσαν στον Panama. Γιατί στο Ecuador δεν υπήρχε ιδιαίτερα τουρισμός, και εμπορικά δεν ήταν κι από τα καλύτερα σημεία. Έτσι, πήραν τα κουβαδάκια τους, τα καπελάκια τους για την ακρίβεια, και πήγαν να τα πουλήσουν στον Panama, που ήταν πολύ καλό εμπορικό πέρασμα. Για να καταλάβετε ακριβώς για τι μιλάω τόση ώρα, το Panama hat είναι το κλασσικό πολυαγαπημένο λευκό καπέλο, με την μαύρη κορδέλα περιμετρικά.  Παραδοσιακά, είναι ψάθινα, ανοιχτόχρωμα, ελαφριά, ευάερα και ευήλια, και φτιάχτηκαν για να προστατεύουν από τις ηλιόλουστες ζεστές μέρες. Έγιναν γνωστά στα μέσα του 19^ου αιώνα, την εποχή μου ανακαλύφθηκε ο χρυσός στην Καλιφόρνια, και οι μεταλλευτές τα φορούσαν όταν ταξίδευαν μέσω του ισθμού του Παναμά, ειδικότερα όμως όταν ο πρόεδρος Theodore Roosevelt πήγε να επιθεωρήσει τις εργασίες για το κανάλι στον Παναμά, και φωτογραφήθηκε φορώντας ένα Panama hat. Τα πιο σπάνια και ακριβότερα καπέλα είναι αυτά με τις περισσότερες και πυκνότερες πλέξεις, και αυτά είναι τα Montecristis hats, που πήραν το όνομα τους από την πόλη Montecristi που φτιάχνονται. Η τέχνη των παραδοσιακά Ecuadorian toquilla καπέλων, μπήκε στην λίστα παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO το 2012. 

Espadrilles

Οι πολυαγαπημένες εσπαντρίγιες, που δεν τους το χεις αλλά κουβαλάνε χρόνια πολλά στην πλάτη τους και είναι ισπανικής προέλευσης. Μάθημα ισπανικών Νο1: ανάλογα με την περιοχή, τα δύο “ll”, προφέρονται σαν “y”, ελληνικά «-για». Γι’ αυτό μην απορείτε γιατί ενώ γράφονται με λάμδα, προφέρονται σαν γάμα. Μάθημα Νο2: το κανονικό όνομα αυτών των παπουτσιών είναι alpargratas. Το espadrilles βγήκε από την γαλλική λέξη espardenya, όπου esparto ήταν το φυτό που χρησιμοποιούταν για την κατασκευή της σόλας του παπουτσιού (πείτε το στους φίλους σας να πουλήσετε μούρη). Παραδοσιακά ήταν μαύρα ή το αφήναν στο φυσικό του χρώμα, το μαύρο το φορούσαν τις καθημερινές και το πιο ανοιχτό τις Κυριακές. Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, άρχισαν να πωλούνται και εκτός Ισπανίας, και οι πρώτοι που τα φόρεσαν ήταν οι Καταλανοί στρατιώτες, στη συνέχεια ιερείς και ανθρακωρύχοι. Φτάνουμε στο 1960, και (ποιος άλλος) ο Yves Saint Laurent ζητάει να του φτιάξουν εσπαντρίγιες με πιο ψηλό τακούνι, κάτι που δεν είχε ξαναφτιαχτεί. Όπως ήταν αναμενόμενο έγινε χαμός, και μέχρι και σήμερα όλες οι γυναίκες έχουν φορέσει, ή θα φορέσουν, εσπαντρίγιες, με τακούνι ή χωρίς.