Η κουβέντα για τις σχέσεις από απόσταση εγείρει συνήθως μια διαμάχη μεταξύ αυτών που τις θεωρούν εξαρχής καταδικασμένες και αυτών, των “ρομαντικών”, που θεωρούν ότι μπορούν να επιζήσουν και να ανθίσουν. Οι απόψεις συνήθως πηγάζουν από τις προσωπικές εμπειρίες του καθενός. Από ψυχολογική σκοπιά, οι πιθανότητες επιτυχίας ή αποτυχίας μια τέτοιας σχέσης είναι μάλλον σε ισορροπία. Τόσο οι σχέσεις από απόσταση όσο και κάθε άλλη σχέση χωρίς γεωγραφική απόσταση, υπό συγκεκριμένες ευνοϊκές συνθήκες και βάσει διαφόρων παραγόντων, μπορούν να λειτουργήσουν με επιτυχία. Πρόσφατες έρευνες υποστηρίζουν ότι σε ζευγάρια με δυνατούς συναισθηματικούς δεσμούς, η απόσταση μπορεί να ενισχύει και να βελτιώνει τη λειτουργία της σχέσης!
Σίγουρα η απόσταση προσθέτει ένα βαθμό δυσκολίας αλλά ταυτόχρονα πασπαλίζει τον έρωτά μας με πάθος, ένταση, συναίσθημα και κάποιες φορές με μια δόση απαραίτητου “δράματος”. Στις σχέσεις αυτές βασικό ρόλο παίζει η δέσμευση για προσπάθεια και διατήρηση του δεσμού εξίσου και από τις δύο πλευρές καθώς και η σιγουριά στο συναίσθημα και η εμπιστοσύνη στην δύναμη του ζευγαριού και του κοινού τους μέλλοντος. Έννοιες όπως πίστη και αφοσίωση έχουν τεράστια ψυχολογική βαρύτητα για την επιτυχία οποιασδήποτε σχέσης, στις σχέσεις από απόσταση όμως το παιχνίδι παίζεται σε πιο δύσκολη πίστα.
Ο κυριότερος λόγος αποτυχίας μιας τέτοιας σχέσης είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης. Συνηθισμένη σκέψη και πηγή άγχους είναι ότι εύκολα θα αντικατασταθείς στην καρδιά και… το κρεβάτι του αγαπημένου σου. Οι αρνητικές αυτές σκέψεις πυροδοτούνται από το στρες της απόστασης και το πέπλο του μυστηρίου και του αγνώστου που καλύπτει τη ζωή του συντρόφου μας μακριά μας. Πιθανή συνέπεια των σκέψεων αυτών, πέρα από τη γκρίνια, ζήλια και τους καυγάδες, είναι να μειώνουμε τον άνθρωπό μας και την αξία της σχέσης σε μια προσπάθεια να προστατευθούμε. Επικεντρωνόμαστε στα αρνητικά, τα μεγαλοποιούμε και προετοιμαζόμαστε για τα χειρότερα. Όλο αυτό είναι φυσιολογικό, έτσι λειτουργεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος, εντοπίζει πιθανούς κινδύνους και γεννά αρνητικές σκέψεις. Μπορούμε όμως να μάθουμε να τις διαχειριζόμαστε, να χαμηλώνουμε την έντασή και την επιρροή τους.
Οδηγίες επιτυχίας για τις σχέσεις εξ’αποστάσεως
Συνεχής επιβεβαίωση!
Και λίγο ακόμη επιβεβαίωση! Βρίσκω τρόπους να εκφράσω τα συναισθήματά μου, τηλέφωνα, μηνύματα, φωτογραφίες, εκπλήξεις… Η τεχνολογία σήμερα μας δίνει άπειρα μέσα, ας τα εκμεταλλευτούμε. Βάζω τον σύντροφό μου στην καθημερινότητά μου, στη ζωή μου, με λεπτομέρειες για τα πάντα από τα πιο απλά και καθημερινά μέχρι τα σημαντικά. Προσέχω να μην δημιουργώ αμφιβολίες και ζήλιες ή ανταγωνισμό σχετικά με φίλους ή συναδέλφους. Η εμπιστοσύνη γίνεται το πιο σημαντικό ζήτημα σε αυτές τις σχέσεις. Το πιο μικρό, ασήμαντο ψεματάκι ή παράλειψη γίνεται τεράστια απειλή για την σχέση. Είναι όπως είπαμε η φυσιολογική αντίδραση του εγκεφάλου μας να κατακλύζεται από αρνητικές σκέψεις, να ξυπνά τις ανασφάλειές μας. Το κλειδί σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η σιγουριά και αυτοπεποίθηση στην προσωπική μας αξία και πίστη για τη θέση μας στη ζωή του άλλου.
Ο τρόπος;
Αναγνωρίζουμε τις ανασφάλειές μας, είναι οι ιστορίες που λέμε στον εαυτό μας, ιστορίες εντυπωμένες από παλιά, από τα παιδικά μας χρόνια και προηγούμενες αρνητικές εμπειρίες. Είναι μια φωνή μέσα στο μυαλό μας που μας υπενθυμίζει όλες τις δυσκολίες, όλα όσα μπορούν να πάνε στραβά, όλες τις αδυναμίες και ανεπάρκειές μας, είναι “ο εσωτερικός μας κριτής”. Ο εσωτερικός κριτής είναι απλώς σκέψεις, δεν είναι η αλήθεια και παρόλο που δεν γίνεται να τον εξαφανίσουμε ή να τον πείσουμε με λογικά επιχειρήματα, μπορούμε να μην το αφήνουμε να μας ορίζει, να τον βάζουμε στην άκρη να λέει τα δικά του και να πορευόμαστε σύμφωνα με τις προσωπικές αξίες και επιθυμίες μας.
Θετική νοοτροπία!
Η νοοτροπία μας (mindset) και η θετική διάθεση παίζει τεράστιο ρόλο για τη βιωσιμότητα της σχέσης από απόσταση. Ας εστιάσουμε στα θετικά, στη λύση και όχι στο πρόβλημα. Ας μετράμε τις μέρες μέχρι επανασύνδεση και όχι τις μέρες του χωρισμού. Ας νιώσουμε ευγνωμοσύνη γι αυτό που ζούμε, για τον άνθρωπο που έχουμε στην καρδιά μας και ας μην μοιρολογούμε για το “χτύπημα της μοίρας” να ζει μακριά μας. Η νοοτροπία είναι ο φακός μέσα από τον οποίο βλέπουμε την πραγματικότητά μας, ας τον κάνουμε ροζ!
Δέσμευση!
Χρειάζεται δέσμευση και από τους δυο για συνεχή προσπάθεια. Χρειάζεται δουλειά και πίστη ότι αυτό που ζούμε αξίζει τον κόπο, τα έξοδα, τις δυσκολίες που προκύπτουν. Χρειάζεται να θεωρούμε αυτόν τον άνθρωπο αναπόσπαστο μέρος της ζωής μας και του μέλλοντος μας. Αλλά όλα αυτά στο κάτω κάτω δεν ισχύουν και για οποιαδήποτε σχέση, με απόσταση ή χωρίς;
“Όπως πολλοί μέσα στο καλοκαίρι, βρήκα και εγώ τον καλοκαιρινό έρωτα. Ενθουσιασμένοι και οι δύο περάσαμε τρεις μήνες μαζί. Βόλτες, ξενύχτια, ρομαντικές έξοδοι και πολλά όνειρα για το μέλλον. Σχεδιάζαμε ότι θα περνούσαμε και οι δύο Θεσσαλονίκη και είχαμε άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο για συγκατοίκηση. Έρχεται η μέρα των αποτελεσμάτων και τελικά περνάω εγώ Θεσσαλονίκη και αυτός Αθήνα… Απογοήτευση, κλάματα και η υπόσχεση ότι θα αντέξουμε. Όμως όσο περνάνε οι μέρες αισθάνομαι ότι χάνεται αυτός ο ενθουσιασμός. Αν και υπάρχει επικοινωνία, δεν νιώθω ότι θα κρατήσει για πολύ. Και ρωτώ. Τι να κάνω τώρα; Αξίζει να δώσω μία ευκαιρία ή προχωράω παρακάτω;”
Σοφία
Αγαπητή Σοφία, δυστυχώς η απόσταση λειτουργεί συνήθως καλύτερα σε σχέσεις που έχουν ήδη προλάβει να χτίσουν εμπιστοσύνη και κοινούς κώδικες και νομίζω ότι αρχίζεις να το αισθάνεσαι. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν γίνεται αλλιώς. Στο χέρι μας είναι να δώσουμε ευκαιρίες και να το προσπαθήσουμε εάν πιστεύουμε βαθιά μέσα μας και οι δυο ότι αξίζει… Μήπως όμως έχει βάλει το χεράκι του και ο εσωτερικός κριτής σου; Μήπως σου υπενθυμίζει όλες τις δυσκολίες και τις πιθανότητες να πληγωθείς και γι’ αυτό αμφισβητείς το μέλλον αυτής της σχέσης;
“Γνωριστήκαμε πριν ένα χρόνο στη Νάξο, η παρέα μου κι εγώ σε διακοπές , αυτός καταγωγή από το νησί, ήταν εκεί για το καλοκαίρι του. Η καλύτερη μου φίλη που σπουδάζει στην Κομοτηνή τον ήξερε ήδη μέσω κοινών γνωστών κι έτσι απλά πριν τις διακοπές μας , μας είπε “Θα είναι και ο Νίκος εκεί, είναι από εκεί. Θα τον συμπαθήσετε πολύ, είναι καλή παρέα.” . Εμείς όντας παρέα πολύ ανοιχτή, αγόρια και κορίτσια , τον δεχτήκαμε αμέσως, κάνοντας τον να νιώσει άνετα όσο γινόταν. 5 μέρες στο νησί, κάθε μέρα στο διαμέρισμα που νοικιάζαμε , ήταν εκεί. Στην παραλία , στην έξοδο, στο φαγητό… Μιλούσαμε, γελούσαμε και περιέργως φλερτάραμε χωρίς να το ξέρουμε. Δεν το είχε καταλάβει κανείς μας, ούτε καν εγώ η ίδια. Μέχρι που φεύγοντας από το νησί , παίρνει σε καθεμία μας από ένα βραχιόλι με το “μάτι” της Νάξου , που δεν το έχω βγάλει ούτε μια μέρα. Στο καράβι του γυρισμού ,του στέλνω για το ευχαριστώ γυρισμού ,του στέλνω για το ευχαριστώ, στεναχωρημένη που πρέπει να γυρίσω στην Αθήνα. Μιλάμε καμιά εβδομάδα, έρχεται Αθήνα και ξαφνικά οι ομαδικές έξοδοι ήταν μια μείξη παρέας και φλερτ. Με αγκάλιαζε, με κοίταζε, μου έσφιγγε το χέρι. Κάθε άλλο παρά ντροπαλό για κάτι παραπάνω δεν τον έλεγες..το μόνο που προέκυψε ήταν ένα και μοναδικό φιλί για αντίο. Φεύγει , έπρεπε να πάει Θεσσαλονίκη που ήταν το πατρικό του και μετά Κομοτηνή όπου σπουδάζει. 1.5 μήνα μιλούσαμε κάθε μέρα από μηνύματα ή από τηλέφωνο, προσπαθώντας να γνωριστούμε, δεν είχε συμβεί τίποτα παραπάνω από ένα φιλί.. και να που μετά από ένα μήνα βρεθήκαμε στην Κομοτηνή, αφού είχα κανονίσει ήδη καιρό πριν να πάω στη φίλη μου, κι αυτός να με διεκδικεί με κάθε τρόπο. Κοιμηθήκαμε μαζί, βγήκαμε, ήπιαμε , φλερτάραμε κι άλλο.. γύρισα στην Αθήνα με την καλύτερη εντύπωση και μια νοσταλγία γιατί δεν ήθελα να τελειώσει. Έκτοτε κάθε μήνα κανονίζαμε να βρισκόμαστε , με τη διαφορά (από άλλες σχέσεις) ότι κάθε φορά ήταν 9-10 μέρες στο ίδιο σπίτι συνεχώς, σαν διακοπές, τον χορταίνεις τον άλλο..Πέρασαν δύσκολες περίοδοι που κάναμε να βρεθούμε πάνω από μήνα, πέρασαν και μήνες που ήρθε 4 φορές στην Αθήνα.. 1 χρόνο μετά, λείπει σε erasmus , αφήνοντας στο δωμάτιό μου πριν φύγει ποστ ιτ σε κάθε κρυφό σημείο για να περάσει ο καιρός λίγο πιο ανώδυνα.. κι εγώ είμαι εδώ να τον περιμένω και να τον βλέπω κάθε μέρα να προσπαθεί να κρατάει αυτό που έχουμε, να με κάνει με κάθε τρόπο να νιώσω άνετα. Τελειώνουμε τη σχολή μας τώρα και τα όνειρά μας είναι για έναν κοινό τόπο στο κοντινό μέλλον..είτε Ελλάδα είτε εξωτερικό. Οσο και αν μισώ αυτή την απόσταση,κινήσεις όπως να σου παραγγέλνει πίτσες έκπληξη ενώ είσαι με την παρέα σου ή να έρχεται ταξίδι έκπληξη και να σου λέει “ετοίμασε βαλίτσες σε 2 ώρες είμαστε Πειραιά”, είναι ανεκτίμητες… κι ενώ δεν είναι καν η πρώτη μου σχέση, στα 22 νιώθω πιο ερωτευμένη από ποτέ, ελπίζοντας να μη χάσω σύντομα αυτο το κάτι που με κάνει να νιώθω σφίξιμο στο στομάχι κάθε φορά που βρισκόμαστε. Δεν τον αλλάζω ούτε με άνθρωπο του διπλανού διαμερίσματος. Γιατί αυτό που μου λέει πάντα είναι ότι “Δεν παρατάμε αυτό που έχουμε επειδή η κατάσταση δεν είναι ιδανική.Οι τέλειες σχέσεις δεν είναι τέλειες επειδή δεν έχουν προβλήματα, αλλά επειδή και οι δύο νοιάζονται αρκετά για να βρουν λύση στο πρόβλημα.”
Αναστασία
Σου πάνε πολύ τα ροζ γυαλιά που φόρεσες. Καταπληκτική διάθεση και θετική ματιά και απόδειξη ότι η απόσταση μπορεί να εξελίξει μια σχέση με τρόπους που η καθημερινή επαφή δεν θα το έκανε. Επίσης να σημειώσω φίλη Αναστασία ότι τέτοιους άντρες τους κρατάμε!
“Πιστεύω πως όλοι όσοι σας στείλουν θα πουν ακριβώς αυτό: αν υπάρχει η θέληση θα κρατήσει. Είναι πολύ πιο δύσκολο απ όσο ακούγεται πόσο μάλλον όταν στην περίπτωση μου ζεις με τον άλλο τρία χρόνια συγκατοικώντας και ξαφνικά πρέπει «για τις συνθήκες» να ζήσετε μακριά ο ένας από τον άλλο. Όταν όλα είναι τέλεια και ξαφνικά πρέπει να χωριστείτε και να βάλετε ανάμεσα σας τα χιλιόμετρα. Χωρίς κάποια προσπάθεια, η σχέση κράτησε άλλα δυο χρόνια από απόσταση, όμως στην περίπτωση μου, στη σχέση αυτή χάθηκε η φλόγα Δεν ξέρω πώς και γιατί, αφήσαμε αυτό που είχαμε να χαθεί, άλλα ξέρω ότι όταν ζεις μακριά από τον άλλο αλλάζεις, και η αλλαγή για εμένα δεν ήταν θετική προς την σχέση μας. Πιστεύω πως για τους περισσότερους δεν είναι, καθώς όταν αλλάζεις εσύ βλέπεις και στον άλλο μια αλλαγή. Τα θέλω σας είναι διαφορετικά και πλέον δεν κοιτάτε προς την ίδια κατεύθυνση και η σχέση πρέπει να τελειώσει ακόμα κι αν έχεις προσπαθήσει πάρα πολύ για να μην τελειώσει. Σε κάθε περίπτωση, η άποψη μου είναι να το ζεις και η ζωή ξέρει καλύτερα και όλα αυτά τα κλισέ πως όλα γίνονται για κάποιο λόγο τα πιστεύω ακράδαντα.”
Αναστασία
Οι σχέσεις μπορεί να τελειώσουν είτε υπάρχει απόσταση είτε όχι. Η φλόγα σβήνει, ο ενθουσιασμός και το συναίσθημα αργοπεθαίνει και η σχέση κάνει τον κύκλο της και αφήνει μαθήματα για την επόμενη φορά. Θα μείνω ίσως στην κουβέντα “χωρίς κάποια προσπάθεια”… Προσπάθεια, δέσμευση, δουλειά χρειάζονται όλες οι σχέσεις ακόμη και αυτές που φαίνονται να προχωρούν εύκολα και όπως είπαμε και μια δόση παραπάνω για τις εξ’αποστάσεως. Αξίζει πάντως να τον ζεις τον έρωτα!
Ας δούμε και τα θετικά!
Οι σχέσεις εξ’αποστάσεως είναι ή μπορούν να είναι πιο έντονες, ενδιαφέρουσες, παθιασμένες.
Σύμφωνα με έρευνα του πανεπιστημίου Cornell (2013), οι σύντροφοι που ζουν μακριά εξιδανικεύουν ο ένας τον άλλον καθώς περνούν ώρες ονειροπολώντας και η φαντασία μας τείνει να υπερβάλλει, να σβήνει τα ελαττώματα και να γυαλίζει το αντικείμενο του πόθου μας.
Έχουν καλύτερη επικοινωνία.
Ναι, αλήθεια! Επικοινωνούν περισσότερο, πιο ουσιαστικά και πιο προσεκτικά. Αποφεύγουν ανούσιες γκρίνιες και καυγάδες γιατί γνωρίζουν ότι ο χρόνος είναι λίγος για να τον σπαταλούν. Μην ξεχνάμε ότι το να μένουμε στο ίδιο σπίτι δεν συνεπάγεται και ποιοτική επικοινωνία.
Το σεξ δεν παύει να είναι ενδιαφέρον.
Τέλος το σεξ διατηρεί τη μαγεία του, την ένταση και τον ηλεκτρισμό της αρχής. Δεν γίνεται συνήθεια και ρουτίνα, κάτι που φτάνουμε να θεωρούμε δεδομένο αλλά είναι πάντα σαν δώρο έκπληξη!
