Κάθε διάθεση έκφρασης της διαφορετικότητας και της μοναδικότητας, αναζητά ποικίλες μεθόδους προκειμένου να μπορέσει να αποδοθεί και να μοιράσει στους γύρω της, τη συναισθηματικά ένταση στον βαθμό που επιθυμεί. Το φάσμα των επιλογών έκφρασης είναι το ίδιο ευρύ, όσο και οι αντίστοιχες πτυχές κάθε ανθρώπινης προσωπικότητας. Οι τρόποι έκφρασης του ανθρώπου όπως είναι (φυσιο)λογικό, τείνουν να εμφανίζουν πολλά κοινά σημεία ομοιότητας μεταξύ τους, διαφοροποιούμενοι ωστόσο ανάλογα με το ηλικιακό-νοητικό στάδιο του καθενός. Συνήθως το χαρακτηριστικότερο λάβαρο προσωπικών δηλώσεων-πεποιθήσεων-αντιλήψεων, αποκτά ένα σχηματικό περίγραμμα κατά κύριο λόγο μέσα από τη μόδα και τη μουσική. Η “ανάλυση” των ρούχων που επέλεξε να φορέσει κάθε “διαδηλωτής” fashionistas ή “απλός θνητός”, σχετικά με τον τρόπο που αντιλαμβάνεται το κόσμο γύρω του, υποδεικνύει σε όλους εμάς την αντίστοιχη δική του! Υπενθυμίζουμε για άλλη μια φορά, πως όλοι και όλες ασχολούμαστε με τη μόδα ανεξάρτητα αν σαν ιδέα μας αρέσει ή όχι, επιλέγοντας είτε να την ακολουθήσουμε, είτε να αντιταχθούμε στο επίκαιρο, σύγχρονο και hip “ κύμα” των τάσεων της. Ίσως σε αυτό το σημείο αν το δούμε με μια περισσότερο ιδεαλιστική ματιά, να συνειδητοποιήσουμε πως ο κάθε ένας από εμάς μέσα από αυτά που θα φορέσει, επιλέγει το αν θα εναρμονιστεί με το υπόλοιπο πλήθος ή ξεκάθαρα θα διαφοροποιηθεί από αυτό. Η επιλογή της συμβατικότητας όπως και η αντίστοιχη της αντισυμβατικότητας, περικλείουν ένα πλήθος κινδύνων, ανάλογο ή αντιστρόφως ανάλογο με την ένταση που θα επιλέξουν να “ντυθούν”. Η διαλλακτικότητα, ο πειραματισμός, η εξερεύνηση και η διερεύνηση των “γνωστών” ορίων, διαχωρίζει τους “ιδιαίτερους”, τους ξεχωριστούς, τους ριψοκίνδυνους και τους επαναστάτες από τους συμβατικούς. Στο σημείο αυτό η μόδα σταματά να περιορίζεται μόνο στο υλικό και αισθητικό κομμάτι, εμβαθύνοντας στη νοοτροπία, τον τρόπο σκέψης και κυρίως στη αποδοχή της διαφορετικότητας. Η νοοτροπία λοιπόν αυτή περιλαμβάνει αξίες, ήθη και προπαντός αποτελεί ένα είδους προσωπικής εξέλιξης, από την παιδική μέχρι και τη σύγχρονη ιστορία του καθενός μας. Αν όλοι μας συνειδητοποιήσουμε, πως καθημερινά φοράμε τη διάθεση μας και ότι κυρίως παρουσιάζουμε στους γύρω μας τον τρόπο που εμείς επιλέγουμε να χρωματίζουμε μια “γκρίζα” Δευτέρα ή ένα βροχερό “λονδρέζικό” απόγευμα, από μόνο είναι τρομερά αντισυμβατικό. Πρόκειται για μια καθημερινή και διαρκής “ειρηνική” επανάσταση στο ρουτινιάρικο πεδίο μάχης που όλοι μας βρισκόμαστε παρών, είτε μαχόμενοι ως στρατιώτες είτε σαν “αιχμάλωτοι” πεποιθήσεων και σημείων των καιρών. Κάθε φορά που στα ΜΜΜ εισέρχεται κάποιος που δεν φοράει κάτι ευπρεπές και δεν η εμφάνιση του δεν είναι “επιμελημένη”, ξεσπάει ένας “βουβός” πόλεμος στο μυαλό όλων των εκεί παρευρισκόμενων. Όλες οι “στάνταρ” ρυθμίσεις και τα βασικές αξίες του καθενός, καλούνται να αποδείξουν την εξέλιξη ή την οπισθοχώρηση στην διαφορετικότητα που παρουσιάζεται μπροστά τους, με μια εκδοχή της μόδας που ίσως είναι και επαναστατική-επικίνδυνη! Ίσως τελικά να μην έχει σημασία το πόσο συμβατικός ή αντισυμβατικός μπορεί να γίνει κάποιος μέσα από τα ρούχα που θα φορέσει, για να διακριθεί ή να χαθεί στο πλήθος. Ίσως αυτό που τελικά να μετράει να εντοπίζεται απλά στο γιατί…που ζητά μόνο ειλικρίνεια και απόλυτη αυθεντικότητα πρώτα με τα θέλω μας και στη συνέχεια με τον ίδιο μας τον εαυτό. Ο κάθε ένας από εμάς επαναστατεί καθημερινά! Οι λόγοι και ο τρόπος που το κάνει πρώτα στον εαυτό και μετά στους γύρω του, είναι ίσως αυτό που πραγματικά καθορίζει αν η συμβατικότητα είναι αναρχία και η αντισυμβατικότητα “φλωριά”…