Όλα κυλούσαν ομαλά στο Savoir Ville μέχρι πριν ακριβώς δέκα ημέρες. Ένα βροχερό απόγευμα που η Βάνα μου έστειλε το ακόλουθο μήνυμα «Σου έχω αποστολή. Σε προκαλώ να ξεκινήσεις γυμναστήριο για δέκα ημέρες και μετά να μας γράψεις πως ήταν. Για την ακρίβεια θέλουμε να μάθουμε πως ένιωσες».
Κάπου εδώ μπήκε ένα «κράκ» σ’ αυτή τη σχέση και άπειρες σκέψεις. Όπως: Aφού θες να μάθετε πώς είναι μετά από 10 μέρες στο γυμναστήριο γιατί δεν αποκτάς και εσύ μια συνδρομή, Βάνα μου; Έχει ένα πολύ καλό είκοσι λεπτά από το γραφείο.
Για να μάθουμε πώς ένιωσα μετά από δέκα ημέρες άσκησης, πρέπει πρώτα να σιγουρευτούμε πως θα αντέξω. Και δεν είμαστε σε μήνα γυμναστηρίου. Οι μήνες γυμναστηρίου ξεκινάνε ακριβώς μετά το Πάσχα μέσα Απριλίου μόλις βγουν οι πρώτες διαφημίσεις για μαγιό και ανέβουν στην πάνω ντουλάπα τα πουλόβερ.
ΌΛΑ τα παραπάνω βέβαια δεν τα λες ποτέ στον εργοδότη σου ακόμα κι αν σας χωρίζουν 500χλμ και σε κοιτάζει με σηκωμένο φρύδι μέσω Skype. Δέχτηκα λοιπόν αυτή την ας το πούμε πρόκληση και αφού ξετρύπωσα τα αθλητικά μου, πήγα στο πλησιέστερο γυμναστήριο της περιοχής μου.
Μέρα 1η
Η πρώτη μέρα στο γυμναστήριο είναι σαν την πρώτη μέρα στο σχολείο μετά τις διακοπές. Έχεις μια ντροπή που έτρωγες μελομακάρονα και τσουρέκια με σοκολάτες. Βασικά φοβάσαι ότι μόλις ανέβεις στη ζυγαριά θα βγει μια φωνή και θα σου πει «ξέρω τι έφαγες τις γιορτές».
Στη ρεσεψιόν παραξενεύτηκαν που με είδαν τόσο σύντομα και η γραμματέας σχολίασε πίσω μου ότι μπορεί να παίζει αμόρε και αποφάσισα να συμμαζευτώ.
Κατευθύνθηκα στο διάδρομο, έβαλα τα ακουστικά, την αγαπημένη μου playlist και αποφάσισα να ιδρώσω.
Μετά από 45 λεπτά μέτριας έντασης, έκανα διατάσεις και έφυγα. Η διαδρομή για το σπίτι ήταν ένα μικρό βασανιστήριο. Δεν ένιωθα τα πόδια μου και η πείνα μαζί με τη δίψα με έκαναν να προχωράω σαν να ανέβαινα ανηφόρα.
Μέρα 2η
Κύλησε πάνω κάτω όπως η πρώτη. Η μόνη διαφορά είναι πως το σώμα μου έμοιαζε να ναι φτιαγμένο από πηλό. Κρακ εδώ κρακ εκεί και πόνος παντού, οι κοιμισμένοι μύες είχαν ξυπνήσει από τη χειμερία νάρκη που τους βάζω το χειμώνα και έκαναν παράπονα.
Μέρα 3η
Για να δώσω στην αποστολή την τραγικότητα που της αξίζει αποφάσισα παράλληλα με την άσκηση να προσέξω και τη διατροφή μου. Έτσι για να μην ξέρω για τι να πρωτοκλάψω. Σήμερα έκανα Zumba. Σε απλή μετάφραση χοροπήδησα πάνω κάτω σαν το κατσίκι με τραγούδια που υπό άλλες συνθήκες θα τα άκουγα πίνοντας τεκίλες.
Μετά από 40 λεπτά έντασης και μια πτώση στο πάτωμα, τέλειωσε και η 3η μέρα άσκησης και τους αποχαιρέτησα όλους για να πάω να φάω το γιαούρτι με τα δύο τάκος που είχα για βραδινό.
Μέρα 4η
Έχω αρχίσει και συνηθίζω ότι θα πάω γυμναστήριο. Ετοιμάζω τσαντούλα-παγουράκι-πετσετούλα. Βρίσκω ασορτί λαστιχάκι με μπλούζα και κάλτσες (colour blocking). Γενικά κάνω ό,τι μπορεί να μου δώσει κίνητρο να μην ξεμακραίνω από το στόχο.
Μέρα 5η
Ασκήσεις ενδυνάμωσης και μισή ώρα διάδρομο. Ακολουθούσα ένα φουσκωτό trainer που μου έλεγε ποιον μυ δουλεύω κάθε φορά και πόσες επαναλήψεις πρέπει να κάνω.
Στο γυμναστήριο, ωστόσο, υπάρχουν και άνθρωποι που έρχονται εκτός αποστολής- λόγους εκγύμνασης και το θυμήθηκα σήμερα. Είναι οι γνωστές αψεγάδιαστες γατούλες που δεν ιδρώνουν ποτέ, ζυγίζουν 50 κιλά μάξιμουμ, έχουν ψεύτικες βλεφαρίδες, προκλητικά κολάν και ξέρουν όλον τον αντρικό πληθυσμό στα βάρη.
Είναι η στιγμή που δεν τολμάς να κοιταχτείς σε ολόσωμο καθρέφτη και έχεις ξεχάσει ότι και εσύ ανήκεις στο ίδιο φύλο. Απλά φοράς φαρδύ παντελόνι φόρμας, ξέχασες τη μάσκαρα και όχι δε ζυγίζεις 50 κιλά.
Μέρα 6η
Αισθάνομαι λίγο πιο ανάλαφρη, φταίει βέβαια και η ανελέητη πείνα. Γιατί 30 γραμμάρια τυρί, ποσότητα ίση με ένα σπιρτόκουτο, ικανή να σε χορτάσει μόνο αν είσαι ποντίκι ή σπουργίτι.
Σήμερα είχε μποξ . Είχα δύσκολη μέρα στη δουλειά και ήταν ο ιδανικός τρόπος να ξεσπάσω. Σαράντα πέντε λεπτά πάνω από σάκο να κοπανιέμαι και να σκέφτομαι όσους με τσάτιζαν: Από τον πελάτη που μου μίλησε με αγένεια μέχρι τον γείτονα που κάπνιζε στο ασανσέρ.
Όλους φαντάστηκα να τους χτυπάω ακόμα και τον πρώην μου. Το αποτέλεσμα ήταν ένα ροζ πρόσωπο, ένα φουλ καταπονημένο σώμα, αλλά ένιωθα πιο ήρεμη από ποτέ.
Και εδώ βρίσκεται ένα μεγάλο μυστικό στο θέμα άσκησης. Δεν έχει σημασία αν ξεκίνησες γυμναστική για να πέσει η κοιλιά, να σηκωθεί ο γλουτός να βγουν στην επιφάνεια οι κοιλιακοί, αυτά που θα πάρεις σε ψυχικό επίπεδο είναι πολύ περισσότερα. Μιλάμε για σωματική και ψυχική ευεξία.
Μέρα 7η
Σε τρεις μέρες τελειώνει το βασανιστήριο και θα ξαναγυρίσω στα φαρδιά πουλόβερ και τα pancakes. Όμως θα ήθελα ένα motivation να με πείσει να μείνω κι άλλο.
And so it happened. Στο διπλανό διάδρομο έτρεχε μια γυναίκα γύρω στα 50κάτι. Παίζει να είχε το πιο καλογυμνασμένο κορμί που έχω δει εδώ και καιρό. Άκουγε μουσική κι αυτή στα ακουστικά της κι είχε μαζί της ένα μπουκάλι με ένα μείγμα από τσάι. Στείσι, 50 ετών καθηγήτρια καποέιρα. Το motivation body για το 2019 ή αλλιώς ο λόγος για να μηn ξαναφάω pancakes ποτέ.
Μερα 8η
Πέρασε μια βδομάδα και ήρθε η στιγμή του τρόμου. Η στιγμή που με πολύ φόβο ανέβηκα στη ζυγαριά. Το αποτέλεσμα με δικαίωσε. Έχασα 1,5 κιλό και 1 μονάδα λίπους. Και αν θέλεις ναι το αποτέλεσμα, ο κόπος που ανταμείβεται είναι το κίνητρο για να συνεχίσεις.
Μέρα 9η
Γύμνασα χέρια με ασκήσεις ενδυνάμωσης και έκανα διάδρομο. Γνωρίστηκα με τα αγόρια που τσιρίζουν κάθε φορά που πετυχαίνουν να σηκώσουν το βάρος τους και έδωσα ένα μωρομάντιλο σε μία κοπέλα που της έλιωσε το makeup.
Μέρα 10η
Η αποστολή μου θεωρητικά έχει τελειώσει. Τώρα μένει να πληρώσω κάποιον να σκοτώσει τη Βάνα ή να της κάνω δώρο μια συνδρομή στο γυμναστήριο. Τι προτείνετε;
Οι δέκα μέρες στο γυμναστήριο μου δίδαξαν τα εξής:
*H γυμναστική για να πετύχει πρέπει να είναι τρόπος ζωής. Αν ξεκινάς, σταματάς, πας για να εκπληρώσεις απώτερους σκοπούς (φλερτ, αποστολή, καλοκαίρι) δε θα κρατήσει για πολύ και θα κάνεις το σώμα σου γιο-γιο.
*Θα πρέπει να είσαι συμφιλιωμένη με την ευαίσθητη μύτη σου. Δεν αγαπούν όλοι οι άνθρωποι το αποσμητικό και κάποιοι έχουν αλλεργία στο νερό.
*Αν πραγματικά θες να εμπνευστείς από κάποιον, θα βρεις τον τρόπο.
*Η σωστή άσκηση εκτός από κορμί φτιάχνει και διάθεση. Εκτονώνει τα νεύρα, την πίεση, το άγχος. Μπαίνεις Μπάμπης σουγιάς- βγαίνεις παιδί της Crest.
*Το να γυμνάζεσαι δε σημαίνει ότι μπορείς να φας τα πάντα χωρίς τύψεις. Ο Κώστας –ήρωας trainer που με ανέλαβε- μου αποκάλυψε πως τρέχουμε σαν τα χάμστερ στον διάδρομο πέρα δώθε για ένα 25 %. Ναι, η γυμναστική βοηθάει εξωτερικά την εικόνα σου στο 25%. Για το υπόλοιπο 75% είσαι ότι τρως. Εγώ που τρώω pancakes και ντονατς δηλαδή με λες και ξανθιά ζύμη.
*Αν θες να κόψεις τις δικαιολογίες για να αναβάλεις προπόνηση, βρες ένα γυμναστήριο κοντά σου και ιδανικά κάποιον για παρέα.
*Όσο πιο οικεία νιώσεις με τους άλλους αθλούμενους, τόσο πιο πολλές πιθανότητες έχεις να συνεχίσεις.
*Κάθε φορά που κάποιος με φτάνει στα όριά μου μετράω ως 100 για να ηρεμήσω, τώρα απλά χαμογελάω και σκέφτομαι τη στιγμή που θα πάω για μποξ το απόγευμα.
*Η στιγμή που ανεβαίνει το τζιν χωρίς ρούφηγμα, είναι η στιγμή που ορκίζεσαι ότι δε θα ξανασταματήσεις το γυμναστήριο ποτέ!
