Όλοι έχουμε μετανοιώσει για πράγματα που έχουμε πει. Έχουμε χτυπήσει το κεφάλι μας στον τοίχο, έχουμε κλάψει, έχουμε προσπαθήσει να τα πάρουμε πίσω κάνοντάς το χειρότερο. Όμως τίποτα δεν έχουμε μετανοιώσει όσο αυτά που δεν είπαμε, την ώρα που έπρεπε, ή γενικά. Όσο κλισέ και αν σου ακούγεται αυτό. Αυτά που σκέφτεσαι πρέπει να τα λες. Όχι μόνο γιατί μπορούν να αλλάξουν την κατάσταση αλλά και γιατί πρέπει να τα βγάλεις από μέσα σου. Δεν μπορείς να κρατάς και να χτίζεις σκέψεις και συναισθήματα μέχρι να κάνεις το μπαμ. Μέχρι να μην μπορείς να τα κρατήσεις άλλο, μέχρι να είναι αργά. Σκέψου τις ευκαιρίες που χάνεις.

Τα προβλήματα που έχεις να τα μοιράζεσαι. Όπως και τον έρωτα. Αυτά τα πράγματα είναι πολύ μεγάλα για να τα κουβαλάει ένας άνθρωπος μόνος του. Άσε που μπορεί να σε διαλύσουν, να σε κάνουν να παρανοείς και λοιπά. Δεν το θέλουμε αυτό, έτσι δεν είναι; Εκεί έξω, κάποιος σίγουρα θέλει να βοηθήσει και να ακούσει όλα αυτά που έχεις να του πεις. Ακόμα και αν θέλεις να του κάνεις ερωτική εξομολόγηση, θα το εκτιμήσει. Εδώ όμως, υπάρχει ένα μικρό προβληματάκι που στη  τελική δεν είναι κιόλας. Όταν ανοιγόμαστε και ρίχνουμε τους τοίχους μας περιμένουμε κάτι, και όταν αυτό το κάτι δεν έρχεται πληγωνόμαστε διπλά. Κακώς. Εγώ θέλω να σε κάνω να πιστεύεις πως όλα γίνονται για κάποιο λόγο, και αν αυτό στο λέω συνέχεια, ίσως αρχίσεις να το βλέπεις παντού και εσύ.

Να κάνεις όλα εκείνα που δεν θα έκανες. Να βάλεις λίγο πιπέρι στην ζωή σου και να τολμήσεις. Να πας κάτω από το σπίτι κάποιου μόνο και μόνο για να του πεις ένα γεια. Αξίζει. Να πάρεις τηλέφωνο εκείνον που θέλεις να ακούσεις την φωνή του. Ίσως πείτε κάτι παραπάνω από όσα περίμενες. Να ζητάς από τον άλλον να μείνει πριν φτάσεις στο σημείο να πεις πως σου έλειψε. Τέτοιες λέξεις θα πρεπε να τις αποφεύγουμε όλοι. Πάνω απ’ όλα όμως, να μην ξεχνάς να λες σ’ αγαπώ. Ακόμα και αν δεν πρέπει να το πεις τώρα, ακόμα και αν δε το πάρεις πίσω. Ό,τι νιώθεις να το λες. Μα να θυμάσαι πως τα ανείπωτα δεν φέρνουν την ευτυχία.