Ή αλλιώς πώς μπορώ να μετατρέψω τα αρνητικά κομμάτια του εαυτού μου σε θετικά. Όσοι άνθρωποι παρουσιάζουν υπερφαγικά επεισόδια, και δεν εννοούμε τη μια φορά που είχα πάει καλεσμένος στη θεία τάδε και έφαγα μέχρι σκασμού, το φέρουν πολύ βαρέως. Συνήθως μάλιστα λόγω τύψεων, αυτά τα περιστατικά συνεχίζονται και παίρνουν και μεγαλύτερες διαστάσεις. Πριν λοιπόν, αποδεχτούμε τη «φύση» μας και καταδικάσουμε τον εαυτό μας που συμπεριφέρεται έτσι, θα πρέπει να τον ακούσουμε για να καταλάβουμε τι μας συμβαίνει.
Αρχικά θα πρέπει να σιγουρευτούμε πως είμαστε καλά οργανικά. Έχουμε φάει αρκετά και φυσιολογικά την υπόλοιπη μέρα ή μήπως ξεχαστήκαμε ή περιοριστήκαμε υπερβολικά για να αδυνατίσουμε; Ο οργανισμός δεν μπορεί να υποσιτίζεται για μεγάλο χρονικό διάστημα και το πιο πιθανό, αν τον ζορίσουμε, είναι μόλις ξεκινήσουμε να τρώμε να μην μπορούμε να σταματήσουμε! Το επόμενο βήμα είναι να εκλάβουμε το υπερφαγικό επεισόδιο σαν τον συναγερμό του εσωτερικού μας κόσμου. Το σώμα μας κράζει για προσοχή και πρέπει να ακούσουμε τι μας λέει. Τι μας οδήγησε σε αυτή τη συμπεριφορά; Μπορεί να μην είναι ξεκάθαρο, αλλά είναι σημαντικό να το εντοπίσουμε. Το να φάμε υπερβολικά είναι ο τρόπος μας να ξεφύγουμε από μια κατάσταση ή να την αποφύγουμε. Αυτό δεν είναι απαραίτητα το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί, αρκεί να αναγνωρίζουμε τι μας συμβαίνει και να μη μένουμε με το αίσθημα της απογοήτευσης και της αποτυχίας. Η αυτογνωσία θα μας βοηθήσει να διαχειριστούμε καλύτερα τα επόμενα αντίστοιχα περιστατικά και κυρίως να τα αφήνουμε πίσω μας.
«Όσα δεν είπαμε τα φάγαμε»! Φτάνοντας λοιπόν, σε ένα καλό αυτογνωσιακό επίπεδο, κρατώντας πιθανώς ένα ημερολόγιο στο οποίο θα καταγράφουμε το τι προηγήθηκε από την υπερφαγία μας, θα φτάσει και η στιγμή που θα αρχίσουμε να προσέχουμε και να φροντίζουμε περισσότερο τον εαυτό μας. Ίσως, θα αρχίσουμε να απαντάμε σε όποιον μας ενόχλησε και ίσως θα αλλάξουμε ό,τι μας χάλασε τόσο τη διάθεση που φτάσαμε σε αυτό το επίπεδο. Μπορεί να μη γίνεται και μπορεί και να μην έχουμε το κουράγιο να το κάνουμε. ΑΛΛΑ αν ξέρουμε γιατί τρώμε, έχουμε καλές πιθανότητες να βρούμε και άλλους τρόπους να εκτονωνόμαστε που να μην έχουν αυτοκαταστροφική διάθεση.
Κάθε συμπεριφορά μας δεν είναι τυχαία και οπωσδήποτε καλό είναι να μην αφήνουμε τα συμπτώματά μας απαρατήρητα γιατί με αυτόν τον τρόπο είναι σαν να μας εγκαταλείπουμε. Το να δούμε, ακόμα και μέσα από αυτή τη δύσκολη διαδικασία, αυτά που έχουμε να κερδίσουμε είναι το μεγαλύτερο στοίχημα και πρέπει να το κερδίσουμε για το καλό μας!
One thought on “Τα καλα της υπερφαγιας”