“Ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι;”. Πόσες φορές γίνεται αυτή η ερώτηση και ποτέ δεν έχουμε μόνο 1 απάντηση. Πολλάκις θα ακούσουμε ένα τραγούδι και θα πούμε “αυτό είναι μέσα στα 5 αγαπημένα μου όλων των εποχών”, αλλά όταν μας ρωτήσουν δεν θα θυμηθούμε σχεδόν κανένα από τα 5.
Το soundtrack της ζωής μας, δεν χωράει πολλά τραγούδια. Και σίγουρα, δεν συμπεριλαμβάνει πολλά από τα “ποιοτικά”. Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, η λέξη “ποιότητα” στη μουσική είναι τελείως σχετική για τον καθένα, αν και υπάρχουν τραγούδια που είναι αναγνωρισμένα και καθιερωμένα ως κομματάρες. Την παραπάνω ερώτηση, την έκανα στο team του Savoir Ville, δηλαδή να μου πουν το αγαπημένο τους τραγούδι, πότε τους έκανε κλικ 1η φορά και τον στίχο που τους έχει στιγματίσει. Εκτός από το ότι έμαθα 4-5 κομματάρες που δεν είχα ξανακούσει, η ομαδάρα επιβεβαίωσε το ότι το τραγούδι είναι ανάμνηση, στίχος, συναίσθημα και μετά μουσική ποιότητα. Απολαύστε υπεύθυνα.
Γεωργία Κωτσιοπούλου: Καίτη Γαρμπή – Πες το με ένα φιλί
Γ’ Γυμνασίου, χοροεσπερίδα για να μαζέψουμε λεφτά για πενταήμερη. Μου άρεσε ο Κώστας που πήγαινε Γ’ Λυκείου και του το αφιέρωνα με τη δύναμη του μυαλού μου ξανά και ξανά. Για την ιστορία έναν χρόνο μετά το έριξα το γκομενάκι.
Μαργαρίτα Γραμματικού: Σωκράτης Μάλαμας – Το Θαύμα
Το είχα ακούσει στην πρώτη συναυλία του και το κλικ μου το έκανε γιατί ήμουν μεθυσμένη και κολλούσε ΤΕΛΕΙΑ.
Φυσάει αδιαφορία να ντύνεσαι καλά.
Λίνα Καλογερέα: Bob Dylan – Things have changed
Δε θυμάμαι πως και τι, ξέρω μονάχα πως το αγαπώ.
People are crazy and times are strange, I’m locked in tight, I’m out of range, I used to care, but things have changed.
Παναγιώτα Φελλούρη: The Beatles – The end
Όλο το τραγούδι. Μέχρι και τα σολαρίσματα μιλάνε. Έχουν στίχους. Δεν υπάρχει πιο συγκλονιστικό 4στιχο από αυτό. 20 χρόνια το επιβεβαιώνω.
And in the end, the love you take, is equal to the love you make.
Ισμήνη Βιλλιώτη: Νίκος Πορτοκάλογλου – Αν μια φορά ρωτούσες
Είχα σταματήσει για τσιγάρα, χαράματα σε περίπτερο στον Κηφισό. Αυτό έπαιζε από το ραδιόφωνο του περιπτερά. Δεν πήρα μόνο τσιγάρα, πήρα μια κόκα κόλα ενάμιση λίτρο, δρακουλίνια, σοκολάτες. Πήγα σπίτι, έκατσα στον καναπέ, έβαλα το τραγούδι να παίζει συνέχεια και τα έφαγα όλα καθώς σκεφτόμουνα πως, διάολε, όλοι κάποια στιγμή θα θέλαμε απλά να μας ρωτήσει κάποιος. Καλά και να μας αγαπήσει οκ, άντε με πείσατε.
Κι αν κάποια μέρα, αν συναντιόμασταν ξανά, ίσως να μ’ αγαπούσες, κι ίσως να σού λεγα, πολλά, αν μια φορά ρωτούσες.
Στεφανία Καποδίστρια: Bob Dylan – Don’t think twice, it’s alright
ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ. Με είχε χωρίσει το αγόρι μου στο λύκειο και έκλαιγα μέρα νύχτα και τότε, η καταπληκτική μου μαμά θεώρησε ότι είναι η κατάλληλη στιγμή να μου συστήσει τον Bob Dylan.
I ain’t sayin’ you treated me unkind, you could have done better but I don’t mind, you just kinda wasted my precious time, but don’t think twice, it’s all right.
Παυλίνα Κωνσταντάρα: Bette Midler – The rose
Το πρωτοάκουσα από βινύλιο όταν ξεκίνησα να κάνω μουσική επιμέλεια στον Αθήνα 984, το 1996 και μου το ζήτησε ο δημοσιογράφος για να “ντύσουμε” μια συζήτηση. Με συγκινεί πάντα όπως την πρώτη φορά.
Just remember in the winter, far beneath the bitter snow, lies the seed that with the sun’s love, in the spring becomes the rose.
Γιάννης Μαργέτης: Βασίλης Τσιτσάνης – Τα Καβουράκια
Ίσως όχι το αγαπημένο μου, αλλά το πρώτο που έμαθα να τραγουδάω σε ηλικία 4-5 χρονών. Μάλιστα δεν μπορούσα να πω το “ρ” και έτσι τραγούδαγα “στου γιαλού τα βοτσαλάκια, κάθονται δυο καβουάκια”. Όταν η αδερφή μου τραγουδούσε “τα παπάκια” εγώ τραγουδούσα Τσιτσάνη. Πχοιότητα.
Αγνή Νταή Arctic Monkeys – I wanna be yours
Το άκουσα στο YouTube πριν 2 χρόνια και το έβαζα στο repeat, γιατί ο ερωτισμός του Alex turner είναι μοναδικός, δεν γίνεται να μην σου κάνει κλικ, ειδικά αν είσαι σε mood που γουστάρεις κάποιον κολλάει τέλεια.
If you like your coffee hot, let me be your coffee pot
Ράις Τσολαρίδου: The Neighborhood – Sweater Weather
Mου το έβγαλε στα προτεινόμενα στο YouTube 2 χρόνια πριν και λάτρεψα τόσο τον ερωτισμό γενικώς του τραγουδιού και ιδιαίτερα του παρακάτω στίχου, που είναι τόσο αληθινό, ειδικά όταν βιώνεις κάτι ανάλογο.
I don’t mind if there’s not much to say, sometimes the silence guides your mind.
Νάνσυ Καρά: Νίκος Καρβέλας – Μούρη
Πολύ πιτσιρίκι, ίσως πρώτη δημοτικού, καλοκαίρι στην Αλεξ/λη στις τζιτζιφιές με μια λεμονάδα στο χέρι!
Εύα Μιχελάκη: Παύλος Παυλίδης – Όταν πεθαίνει γύρω κάθε ομορφιά.
Όταν το άκουσα σκέφτηκα ότι θα ήθελα να το είχε γράψει για μένα!
Βασιλική Τσελέπη: Δήμητρα Παπίου – Αυτή η νύχτα μένει
Βαρύ, ερωτικό, όποτε το ακούω με ταξιδεύει και με καψουρεύει!
Αυτή η νύχτα μένει, αιώνες παγωμένη, που δυο ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο.
Δέσποινα Δημητριάδου: Depeche Mode – Black Celebration
Ήμουν γύρω στα 15-16 στην μακρινή Αυστραλία, όταν η ξαδέρφη μου που μένει εκεί με πήγε σε ένα δισκοπωλείο που ενός τεράστιου mall, για να μου πάρει αυτό το δίσκο δώρο. Τον άκουσα τόσες φορές που νομίζω ότι πρέπει να τον “έλιωσα”.
Let’s have a black celebration, Black Celebration tonight to celebrate the fact that we’ve seen the back of another black day.
Μαρίτα Αλιμίσση: Εφτά τραγούδια θα σου πω
Το πρωτοάκουσα στην Στέλλα του ιδίου. Σκέψου τον Παράδεισο. Τώρα σκέψου τα μπουζούκια του παραδείσου. Βάλε και τη μουσική του Χατζιδάκη και καπάκι μια Μελίνα να το τραγουδάει. Δηλαδή πόσο καλύτερα μπορεί κάποιος να αποτυπώσει τον έρωτα και τη λαχτάρα ας πούμε.
Εύα Καραμανάβη: Kate Perry – Teenage dream
Το κομμάτι είναι τόσο δυνατό, τόσο ενθουσιώδες και αισιόδοξο. Μου θυμίζει τα πρώτα καλοκαιρινά ξενύχτια με τις φίλες μου.
Βικτώρια Παπαδή: Μπάμπης Στόκας & Παυλίνα Βουλγαράκη
Θυμάμαι μικρή στα ταξίδια με το αυτοκίνητο οι γονείς μου έβαζαν συνεχώς κάτι κασέτες Πυξ Λαξ, Κατσιμιχαίους, κτλ. και έτσι αγάπησα αυτή τη μουσική και τον Στόκα, εκτός των άλλων, γι’ αυτό το παχύ “Σ” της προφοράς του. Το συγκεκριμένο είναι πρόσφατα αγαπημένο μου σε μουσική και στίχους της νεοεισερχομενης Παυλίνας!
Κι αν βρίσκαμε το θάρρος μας να διώξουμε το βάρος μας και σ’ ό,τι ονειρευόμαστε να μη φοβόμαστε.
Μαρία Κουτσάκα: Rihanna – Love on the brain
To άκουσα στη συναυλία της στο Μιλάνο, σε μία διασκευή που έκανε αποκλειστικά για εκεί και από τότε ΑΠΑΙΤΩ να το ακούω μόνο έτσι.
And it keeps cursing my name, no matter what I do, I’m no good without you and I can’t get enough.
Κρυσταλλένια Γαβριηλίδου: Αλκίνοος Ιωαννίδης – Όνειρο ήτανε
Το άκουσα πρώτη φορά τυχαία όταν το ένιωσα.
Άδεια η ψυχή μ το δωμάτιο άδειο κ από το όνειρο μ ακούω καθάριο το λυγμό της να λέει όνειρο ήτανε.
Διονύσης Γουρνάς: Σωκράτης Μάλαμας – Της Σιωπής
Καλοκαίρι 2012, ήταν από τις λίγες στιγμές στη ζωή μου που τα είχα ΟΛΑ και το ένιωθα: υγιής, με οικογένεια & φίλους που αγαπάω και με αγαπάνε, αμοιβαία ερωτευμένος & καθ’ οδόν για Ληξούρι. Ο παρακάτω στίχος είναι διαχρονικά η καλύτερη ανταμοιβή για όλες τις μαύρες στιγμές (καταιγίδες) που μπορεί να έρθουν, που τελικά, είναι ΠΑΝΤΑ εποικοδομητικές.
Άστο παράθυρο ανοικτό σ’ όλες τις καταιγίδες, θα δεις στο φως μιας αστραπής όσα ποτέ δεν είδες.
