Για να γίνεις σαν αυτά τα χαρούμενα κορίτσια που αφήνουν πίσω τον όποιο ανταγωνισμό πρέπει πρώτα να αποδεχτείς το προφανές. «Η ζωή δεν είναι αγώνας δρόμου». Και κανένας δεν θα νοιαστεί στην πραγματικότητα αν θα τερματίσεις πρώτη. Ούτε η διπλανή ούτε ο απέναντι θα  ψάξει γιατί δεν τα κατάφερες με την πρώτη. Μόνο αυτοί που σε αγαπούν πραγματικά θα ενοχληθούν τη στιγμή που σταματήσεις να προσπαθείς.

Γιατί ξέρεις αυτό συμβαίνει συχνά. Όταν καταπιάνεσαι με δύσκολα πράγματα ή με πράγματα που δε σου βγαίνουν με ευκολία

Τότε έρχεται η απογοήτευση και μαζί με αυτή η σύγκριση και η εγκατάλειψη. Είναι η διαβολική στιγμή που θα θυμηθείς ότι οι συμμαθήτριές σου παντρεύτηκαν, ενώ εσύ ακόμα συζείς με το Χρήστο . Ή ακόμα χειρότερα ο Χρήστος σε χώρισε μια μέρα μετά το τέλος των διακοπών σας.

Είναι η στιγμή που η δουλειά σου μοιάζει λίγη μπροστά στα κατορθώματα των άλλων

Το μεταπτυχιακό που έμεινε στη μέση την ίδια ώρα που χαζεύεις τις φωτογραφίες από την ορκωμοσία της φαντασμένης εξαδέλφης. Είναι η στιγμή που ακόμα και η καθημερινότητα σου, οι φίλοι σου φαίνονται λίγοι μπροστά στις ξέφρενες παρέες που οργώνουν τα νησιά και γεμίζουν με φωτογραφίες την αρχική σου στα social apps.

Η απογοήτευση και η σύγκριση φέρνουν τόσες κι άλλες τόσες τοξικές σκέψεις. Το μόνο κατόρθωμά τους είναι να σε ρίξουν κάτω, να μειώσουν την αξία σου. Να ξεχάσεις όλα όσα μόνη σου έχεις καταφέρει και να νιώσεις λίγη

Ενώ η ουσία και η χαρά είναι πιο μακριά από τα κατορθώματα των άλλων. Είναι η σύγκριση με σένα και με τον καθρέφτη σου. Με όσα κατάφερες να πετύχεις ή να διορθώσεις τα τελευταία χρόνια. Είσαι η ίδια που πίστευε πως θα δουλεύει σερβιτόρα για πάντα. Είσαι η ίδια που άλλαξε δουλειά σε μια δύσκολη οικονομικά περίοδο και κατάφερε σήμερα που μιλάμε να κυνηγάει μια προαγωγή.

Ναι μπορεί στα προσωπικά σου να μην βίωσες την υπέρτατη ευτυχία

Όμως μόνο που κατάλαβες ότι δεν ήσουν στο σωστό δρόμο και αποφάσισες να φύγεις αρκεί. Το να καταλαβαίνουμε τα λάθη μας και να προσπαθούμε να τα διορθώσουμε ή έστω να μην τα επαναλάβουμε είναι σημάδι προόδου. Και τι πειράζει που σε χώρισε ο Χρήστος; Γλίτωσες από έναν τύπο που ήθελε να έρχεσαι δεύτερη στη ζωή του. Από κάποιον που δε ήταν σε θέση να μοιραστεί τίποτα αληθινό μαζί σου.

Όσο για αυτούς που παντρεύονται, κάνουν παιδιά, τα βαφτίζουν σε καλούν. Και περιμένουν αυτή τη διαβολική στιγμή να σε ρωτήσουν «εσύ τι κάνεις στη ζωή σου;» Να απαντάς « Είμαι καλά» και να του χαμογελάς στα μούτρα. Και να θυμάσαι πάντα πως ευτυχία δεν είναι πάντα να προχωράς σε μια κατεύθυνση αν αυτή η κατεύθυνση δεν έχει αυτό που σου ταιριάζει.

Κανένα χαρούμενο κορίτσι δε νιώθει αμήχανα με τα κατορθώματα ή τις χαρές των άλλων. Γιατί ξέρει πως δεν μπορούν να φέρουν χαρά στη δική της ζωή.

Κανένα χαρούμενο κορίτσι δε συγκρίνει τον εαυτό της με τους άλλους. Γιατί της αρκεί να γίνεται κάθε φορά η καλύτερη εκδοχή του εαυτού της.

Κανένα χαρούμενο κορίτσι δε παραιτείται αν δεν πετύχει τους στόχους της. Γιατί κάθε φορά που κοιτάζει πίσω, βλέπει πόσο μακριά έχει φτάσει.

Είναι στο χέρι σου να χαίρεσαι με τις δικές σου χαρές ή να τις δημιουργείς. Να σου αρκούν όσα έχεις καταφέρει ή να γκρινιάζεις για εκείνα τα λίγα που δε γίνονται.

Είναι στο χέρι σου να γίνεις ένα από αυτά τα χαρούμενα κορίτσια ή να μείνεις να αναρωτιέσαι πόσα λίγα είναι όλα όσα έχεις πετύχει. Τι επιλέγεις;